Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 72

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 72)

ἐγκέφαλοι χοίρειοι. μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων βεβήλων, οὐδένα γοῦν τῶν ἀρχαίων βεβρωκέναι διὰ τὸ τὰσ αἰσθήσεισ ἁπάσασ σχεδὸν ἐν αὐτῷ εἶναι. Ἀπολλόδωροσ δ’ ὁ Ἀθηναῖοσ οὐδ’ ὀνομάζειν τινὰ τῶν παλαιῶν φησιν ἐγκέφαλον καὶ Σοφοκλέα γοῦν ἐν Τραχινίαισ ποιήσαντα τὸν Ἡρακλέα ῥιπτοῦντα τὸν Λίχαν ἐσ θάλασσαν οὐκ ὀνομάσαι ἐγκέφαλον, ἀλλὰ λευκὸν μυελόν, ἐκκλίνοντα τὸ μὴ ὀνομαζόμενον· κόμησ δὲ λευκὸν μυελὸν ἐκραίνει, μέσου κρατὸσ διασπαρέντοσ αἵματόσ θ’ ὁμοῦ, καίτοι τἄλλα διαρρήδην ὀνομάσαντα. καὶ Εὐριπίδησ δὲ τὴν Ἑκάβην θρηνοῦσαν εἰσαγαγὼν τὸν Ἀστυάνακτα ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ῥιφέντα φησί· δύστηνε, κρατὸσ ὥσ σ1’ ἔκειρεν ἀθλίωσ τείχη πατρῷα, Λοξίου πυργώματα, ὃν πόλλ’ ἐκήπευσ1̓ ἡ τεκοῦσα βόστρυχον φιλήμασὶν τ’ ἔδωκεν · ἔνθεν ἐκγελᾷ ὀστέων ῥαγέντων φόνοσ, ἵν’·

αἰσχρὰ μὴ λέγω. ἔχει δὲ ἐπίστασιν ἡ τῶν ποιημάτων τούτων ἐκδοχή. καὶ γὰρ Φιλοκλῆσ τε ἐγκέφαλόν φησιν οὐδ’ ἂν ἐγκέφαλον ἔσθων λίποι, καὶ Ἀριστοφάνησ· ἀπολέσαιμ’ ἂν ἐγκεφάλου θρίω δύο, καὶ ἄλλοι. λευκὸν οὖν ἂν εἰή μυελὸν εἰρηκὼσ Σοφοκλῆσ ποιητικῶσ, Εὐριπίδησ δὲ τὸ τῆσ προσόψεωσ εἰδεχθὲσ καὶ αἰσχρὸν οὐχ αἱρούμενοσ ἐναργῶσ ἐμφανίσαι ἐδήλωσεν ὡσ ἐβούλετο. ὅτι δ’ ἱερὸν ἐνόμιζον τὴν κεφαλὴν δῆλον ἐκ τοῦ καὶ κατ’ αὐτῆσ ὀμνύειν καὶ τοὺσ γινομένουσ ἀπ’ αὐτῆσ πταρμοὺσ προσκυνεῖν ὡσ ἱερούσ.

ἀλλὰ μὴν καὶ τὰσ συγκαταθέσεισ βεβαιοῦμεν τῇ ταύτησ ἐπινεύσει, ὡσ καὶ ὁ Ὁμηρικὸσ Ζεύσ φησιν εἰ δ’ ἄγε τοι κεφαλῇ ἐπινεύσομαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION