Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 8

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 8)

καλῶσ οὖν Ἀρίστων ὁ Κεῖόσ φησιν ἥδιστον ποτὸν εἶναι τὸν ἅμα μὲν γλυκύτητοσ, ἅμα δ’ εὐωδίασ κοινωνοῦντα. διὸ καὶ τὸ καλούμενον νέκταρ κατασκευάζειν τινὰσ περὶ τὸν Λυδίασ Ὄλυμπον οἶνον καὶ κηρία συγκιρνάντασ εἰσ ταὐτὰ καὶ τὰ τῶν ἀνθῶν εὐώδη, οἶδα δ’ ὅτι Ἀναξανδρίδησ τὸ νέκταρ οὐ ποτόν, ἀλλὰ τροφὴν εἶναι λέγει θεῶν· τὸ νέκταρ ἐσθίω πάνυ μάττων διαπίνω τ’ ἀμβροσίαν καὶ τῷ Διὶ διακονῶ καὶ σεμνὸσ εἰμ’ ἑκάστοτε Ἥρᾳ λαλῶν καὶ Κύπριδι παρακαθήμενοσ. αὐτούσ· · καὶ Σαπφὼ δέ φησιν· ἀμβροσίασ μὲν κρατὴρ ἐκέκρατο, Ἑρμᾶσ δ’ ἕλεν ὄλπιν θεοῖσ οἰνοχοῆσαι. ὁ δ’ Ὅμηροσ θεῶν πόμα τὸ νέκταρ οἶδεν Ἴβυκοσ δέ φησι τὴν ἀμβροσίαν τοῦ μέλιτοσ κατ’ ἐπίτασιν ἐννεαπλασίαν ἔχειν γλυκύτητα, τὸ μέλι λέγων ἔνατον εἶναι μέροσ τῆσ ἀμβροσίασ κατὰ τὴν ἡδονήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION