Aristides, Aelius, Orationes, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 62:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 62:)

νομίζω δ’ ἔγωγε καὶ τὴν αἰτίαν ἣν ὕστερον ἔσχεν, εἰ δεῖ τι καὶ περὶ ταύτησ εἰπεῖν ἤδη, μέγιστον σύμβολον εἶναι τοῦ πολλῷ τινι τῶν ἄλλων ἐκεῖνον διενεγκεῖν. τοσούτῳ γὰρ ἡμῖν τὸν Μαραθῶνι, τὸν πάνυ, τὸν ὡσ βούλει λέγε, τοσούτῳ δ’ οὖν ἐκεῖνον ὑπερεβάλετο πᾶσι τοῖσ εἰσ αὐτὸν ἐλθοῦσι πῶσ ἂν εἴποιμι ὁμολογουμένωσ, ὅσῳ Ξέρξησ Δαρεῖον ταῖσ παρασκευαῖσ ἅπασι δῆλόσ ἐστιν ὑπερβαλόμενοσ. ἅπαντασ γὰρ ἠξίουν ἡττᾶσθαι τῆσ ἀρετῆσ τῆσ ἐκείνου καὶ μηδὲν ἀήττητον εἶναι μηδὲ ἀνάλωτον, ὅπου Μιλτιάδησ παρείη. εἶτ’ ἐγὼ τὸν οὕτωσ ἀνδρεῖον καὶ φρόνιμον καὶ σώφρονα, τὸν διὰ βίου μελετήσαντα ἀρετὴν, τοῦτον κολακείασ μορίῳ σχολάσαι δοκῶ; τὸν οὐδ’ ὅτ’ ἐκρίνετο οὐδὲν πλέον τοῖσ δικασταῖσ δείξαντα τοῦ τραύματοσ, οὐ δακρύσαντα, οὐ παιδία ἀναβιβασάμενον, ὄντοσ αὐτῷ Κίμωνοσ, τοῦτον ἐγὼ κόλακα οὑτωσὶ προσείπω μεγαλοπρεπῶσ; καὶ τοῦτ’ ἦν τὸ κεφάλαιον τῶν ἐκείνῳ πεπολιτευμένων καὶ βεβιωμένων, κολακεία; καὶ πῶσ οὐ δικαίωσ ἄν τισ ἡμᾶσ αἰτιῷτο αὐτοὺσ κολακεύειν καὶ διακόνων ἔργον, οὐκ ἐλευθέρων ποιεῖν, εἰ τὴν ἑτέρου χάριν διώκοντεσ τἀληθὲσ ἑκόντεσ διαφθείροιμεν; καὶ μὴν Πλάτωνι μὲν ἂν καὶ ἄλλα πολλὰ χαριζοίμεθα, ἐκείνου δὲ εἰ ταῦτα καταψηφιούμεθα, ἄλλην τίν’ ἂν αὐτῷ τιμὴν ἀποδοίημεν ἔγωγε οὐχ ὁρῶ. λοιπὸσ τοίνυν Θεμιστοκλῆσ, ἥκιστα δὴ πάντων ἄξιοσ ἐκ δευτερείων τὰ πρωτεῖα ἔχειν, εἰ τὰ μάλιστα καὶ τοῦτ’ αὐτὸ ἐκείνῳ μόνῳ τῶν πάντων ὑπάρξαν φαίνεται. ἀλλὰ μᾶλλον ὅστισ ἐκείνου δεύτεροσ, τοῦτ’ ἴσωσ ἔργον εὑρεῖν.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION