- τὸ δὲ ἀναγκαῖον συνίσταται ἐκ τοῦ μὴ κατ’ ἔμφασιν ἄλλωσ πρᾶξαί τινα ἃ βούλεται ἢ ὡσ ἂν ἡ ἀνάγκη προσαναγκάζῃ, ἐκ τοῦ μὴ [προσαναγκάζεσθαι] φόβουσ καὶ ταραχὰσ καὶ λύπασ καὶ τὸ ἐν ταῖσ ἀνάγκαισ βίαιον ἐκφυγεῖν ἄλλωσ πωσ ἢ οὕτωσ, ἢ ὡσ ἡ ἀνάγκη προσαναγκάζει, ἐκ τοῦ ἀναγκαῖον αὐτὸ εἶναι πάντωσ ὁρίζεσθαι, οἱο͂ν τὸ ἀποθανεῖν. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 10:6)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 10:6)
- δέον γὰρ αὐτοὺσ ὡσ ἐν νοσούσῃ πόλει μετρίαισ χρῆσθαι ταῖσ στρατολογίαισ ἐπὶ τὸ βίᾳ προσαναγκάζειν τοὺσ ἀπειθοῦντασ ἐτράποντο, οὔτε παραίτησιν οὔτε συγγνώμην οὐδενὶ διδόντεσ οὐδεμίαν, ἀλλὰ ταῖσ ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαισ εἴσ τε τὰ σώματα καὶ τὰσ οὐσίασ αὐτῶν πικρῶσ χρώμενοι. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 33 4:3)
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 33 4:3)
- Ἔστι δὲ καὶ ἄλλη ἐμβολὴ, ᾗ κατωμίζουσιν ἐσ ὀρθόν‧ μείζω μέντοι εἶναι χρὴ τὸν κατωμίζοντα, διαλαβόντα δὲ τὴν χεῖρα, ὑποθεῖναι τὸν ὦμον τὸν ἑωυτοῦ ὑπὸ τὴν μασχάλην ὀξύν‧ κἄπειτα ὑποστρέψαι, ὡσ ἂν ἐνίζηται ἕδρῃ, οὕτω στοχασάμενον ὅκωσ ἀμφὶ τὸν ὦμον τὸν ἑωυτοῦ κρεμάσαι τὸν ἄνθρωπον κατὰ τὴν μασχάλην‧ αὐτὸσ δὲ ἑωυτὸν ὑψηλότερον ἐπὶ τοῦτον τὸν ὦμον ποιεέτω, ἢ ἐπὶ τὸν ἕτερον‧ τοῦ δὲ κρεμαμένου τὸν βραχίονα πρὸσ τὸ ἑωυτοῦ στῆθοσ προσαναγκαζέτω ὡσ τάχιστα‧ ἐν τούτῳ δὲ τῷ σχήματι προσανασειέτω, ὁκόταν μετεωρίσῃ τὸν ἄνθρωπον, ὡσ ἀντιῤῬέποι τὸ ἄλλο σῶμα αὐτῷ, ἀντίον τοῦ βραχίονοσ τοῦ κατεχομένου‧ ἢν δὲ ἄγαν κοῦφοσ ἐῄ ὁ ἄνθρωποσ, προσεπικρεμασθήτω τούτου ὄπισθέν τισ κοῦφοσ παῖσ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 4.1)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 4.1)
- Ἀτὰρ καὶ ἐν τῇ μασχάλῃ ἡ κεφαλὴ τοῦ βραχίονοσ φαίνεται ἐγκειμένη πολλῷ μᾶλλον τοῦ ἐκπεπτωκότοσ ἢ τοῦ ὑγιέοσ‧ τοῦτο δὲ, ἄνωθεν κατὰ τὴν ἐπωμίδα κοῖλον φαίνεται τὸ χωρίον, καὶ τὸ τοῦ ἀκρωμίου ὀστέον ἐξέχον φαίνεται, ἅτε ὑποδεδυκότοσ τοῦ ἄρθρου ἐσ τὸ κάτω χωρίον‧ παραξύνεσιν μὴν καὶ ἐν τούτῳ ἔχει τινὰ, ἀλλ’ ὕστερον περὶ αὐτοῦ γεγράψεται, ἄξιον γὰρ γραφῆσ ἐστιν‧ τοῦτο δὲ, τοῦ ἐκπεπτωκότοσ ὁ ἀγκὼν φαίνεται ἀφεστεὼσ μᾶλλον ἀπὸ τῶν πλευρέων, ἢ τοῦ ἑτέρου‧ εἰ μέντοι τισ προσαναγκάζοι, προσάγεται μὲν, ἐπιπόνωσ δέ‧ τοῦτο δὲ, ἄνω τὴν χεῖρα ἆραι εὐθεῖαν παρὰ τὸ οὖσ, ἐκτεταμένου τοῦ ἀγκῶνοσ, οὐ μάλα δύνανται, ὥσπερ τὴν ὑγιέα, οὐδὲ παράγειν ἔνθα καὶ ἔνθα ὁμοίωσ. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.3)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.3)
- Δῆλον οὖν, ὅτι ἄλλωσ μὲν οὐδαμῶσ ἐστιν ἀναγκάσαι τοῦτο αἱ̔ γὰρ ἐπιδέσιεσ οὐδέν τι μᾶλλον προσαναγκάζουσιν ἢ ἀπαναγκάζουσιν̓‧ εἰ δέ τισ τὸν βραχίονα πρὸσ τῇσι πλευρῇσιν ἐόντα ἀναγκάζοι ὡσ μάλιστα ἄνω, ὡσ ὅτι ὀξύτατοσ ὁ ὦμοσ φαίνηται εἶναι, δῆλον ὅτι οὕτωσ ἂν ἁρμοσθείη πρὸσ τὸ ὀστέον τὸ ἀπὸ τοῦ στήθεοσ πεφυκὸσ, ὅθεν ἀπεσπάσθη. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 14.21)
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 14.21)