뜻

2. 쫓아내다, 쫓다, 내몰다

1. to struggle vehemently, having contested
2. to drive out of, to drive out of his wits
3. to be forced out

예문

• ὀνομάζειν γὰρ αἰδοῦμαι θεὰς εὐμενίδας, αἳ τόνδ ἐξαμιλλῶνται φόβῳ. (Euripides, episode 3:2)

  (에우리피데스, episode 3:2)

• "ἀλλ οἱο῀ν ἐπὶ τῶν νηχομένων ἐν θαλάττῃ τοὺς μὲν πελαγίους ἔτι καὶ πρόσω τῆς γῆς φερομένους οἱ ἐπὶ γῆς ἑστῶτες σιωπῇ θεῶνται μόνον, τοὺς δ ἐγγὺς ἤδη παραθέοντες καὶ παρεμβαίνοντες ἅμα καὶ χειρὶ καὶ φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν οὕτως, ὦ τοῦ δαιμονίου ὁ τρόπος ἡμᾶς βαπτιζομένους ὑπὸ τῶν πραγμάτων , καὶ σώματα πολλὰ καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας, αὐτοὺς ἐξαμιλλᾶσθαι καὶ μακροθυμεῖν, δι οἰκείας πειρωμένους ἀρετῆς σῴζεσθαι καὶ τυγχάνειν λιμένος. (Plutarch, De genio Socratis, section 2415)

  (플루타르코스, De genio Socratis, section 2415)

• "οὐ γάρ τι φαῦλον ἡ ψυχὴ καὶ μικρὸν οὐδ ἀγεννές ἐστιν οὐδ ὥσπερ οἱ πολύποδες ἄχρι τῶν ἐδωδίμων ἐκτείνει τὰς ἐπιθυμίας, ἀλλὰ ταύτην μὲν ὀξύτατος ἀποκόπτει κόρος ἀκαρὲς ὡρ´ας μόριον ἀκμάσασαν, τῶν δὲ πρὸς τὸ καλὸν ὁρμῶν καὶ τὴν ἐπὶ τῷ καλῷ τιμὴν καὶ χάριν οὐκ ἔστιν αὐτῶν μέτρον ὁ τοῦ βίου χρόνος, ἀλλὰ τοῦ παντὸς αἰῶνος ἐπιδραττόμενον τὸ φιλότιμον καὶ φιλάνθρωπον ἐξαμιλλᾶται ταῖς πράξεσι καὶ ταῖς χάρισιν ἡδονὰς ἀμηχάνους ἐχούσαις, ἃς οὐδὲ φεύγοντες οἱ χρηστοὶ διαφεύγειν δύνανται, πανταχόθεν αὐτοῖς ἀπαντώσας καὶ περιεχομένας, ὅταν εὐφραίνωσι πολλοὺς εὐεργετοῦντες: (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 173)

  (플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 173)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.