뜻

1. a contemner, disdainer of, disdainful, haughty

예문

• ἐνίους δὲ αὐτῶν καὶ ἐγνωρίσαμεν ἰδόντες, ὁπόσοι ἦσαν τῶν ἔναγχος τετελευτηκότων οἱ δὲ ἐνεκαλύπτοντό τε καὶ ἀπεστρέφοντο, εἰ δὲ καὶ προσβλέποιεν, μάλα δουλοπρεπές τι καὶ κολακευτικόν, καὶ ταῦτα πῶς οἰεί βαρεῖς ὄντες καὶ ὑπερόπται παρὰ τὸν βίον· (Lucian, Necyomantia, (no name) 14:4)

  (루키아노스, Necyomantia, (no name) 14:4)

• ὑπερόπται γὰρ αἰσθανόμενοι γίγνονται παὖ, ὦ τάλαινα, δακρύουσα, καὶ ἤν μοι πείθῃ, ἅπαξ ἢ δὶς ἀπόκλεισον ἐλθόντα: (Lucian, Dialogi meretricii, 2:18)

  (루키아노스, Dialogi meretricii, 2:18)

• μιαρὸν τὸ φῦλον, ὑποκριταὶ φιλίας, ἄγευστοι παρρησίας, πλουσίων μὲν κόλακες πενήτων δ ὑπερόπται, ὡς ἐκ λυρικῆς τέχνης ἐπὶ τοὺς: (Plutarch, De liberis educandis, section 17 13:1)

  (플루타르코스, De liberis educandis, section 17 13:1)

• διὸ ὑπερόπται δοκοῦσιν εἶναι. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 78:1)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 78:1)

• ὑπερόπται δὲ καὶ ὑβρισταὶ καὶ οἱ τὰ τοιαῦτα ἔχοντες ἀγαθὰ γίνονται. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 79:5)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 79:5)

유사 형태

• ὑπεροπτικῶς (12)
• ὑπερόπτης (11)
• ὑπερόπται (5)
• ὑπέροπτα (2)
• ὑπεροπτικὸν (2)
• ὑπερόπτας (2)
• ὑπεροπτικὰ (1)
• ὑπέροπτον (1)
• ὑπεροπτικὸς (1)
• ὑπεροπτικὴν (1)
• ὑπεροπτικὴ (1)
• ὑπεροπτικῷ (1)
• ὑπεροπτικοὶ? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.