υἱωνός
Second declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
υἱωνός
υἱωνοῦ
Structure:
υἱων
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ εἰκότωσ, ὦ Ξάνθε, ὃσ ἐπὶ τὸν ἐμὸν υἱωνὸν ὡρ́μησασ οὐκ αἰδεσθεὶσ ὅτι Νηρηίδοσ υἱὸσ ἦν. (Lucian, Dialogi Marini, xanthus and thalassa, chapter 2 1:2)
- Ἀντίγονοσ δέ, ὃσ υἱὸσ ^ μὲν ἦν Δημητρίου, υἱωνὸσ δὲ Ἀντιγόνου τοῦ μονοφθάλμου, οὗτοσ τέσσαρα καὶ τεσσαράκοντα Μακεδόνων ἐβασίλευσεν ἔτη, ἐβίωσε δὲ ὀγδοήκοντα, ὡσ Μήδειόσ τε ἱστορεῖ καὶ ἄλλοι συγγραφεῖσ. (Lucian, Macrobii, (no name) 11:3)
- καὶ γὰρ υἱωνοὶ καὶ τούτων ἔτι παῖδεσ ἦρξαν ἀρχὰσ τὰσ μεγίστασ· (Plutarch, Comparison of Aristides with Marcus Cato, chapter 3 6:2)
- Παυσανίασ γὰρ υἱὸν ἔσχε Πλειστώνακτα, Πλειστῶναξ δὲ Παυσανίαν, οὗ φυγόντοσ εἰσ Τεγέαν ἐκ Λακεδαίμονοσ ὅ τε πρεσβύτεροσ υἱὸσ Ἀγησίπολισ ἐβασίλευσε καὶ τούτου τελευτήσαντοσ ἀτέκνου Κλεόμβροτοσ ὁ νεώτεροσ, ἐκ δὲ Κλεομβρότου πάλιν ἄλλοσ Ἀγησίπολισ ἦν καὶ Κλεομένησ, ὧν Ἀγησίπολισ μὲν οὔτε ἦρξε πολὺν χρόνον οὔτε παῖδασ ἔσχε, Κλεομένησ δὲ βασιλεύσασ μετὰ Ἀγησίπολιν τὸν μὲν πρεσβύτερον τῶν υἱῶν Ἀκρότατον ἔτι ζῶν ἀπέβαλε, νεώτερον δὲ Κλεώνυμον κατέλιπεν, ὃσ οὐκ ἐβασίλευσεν, ἀλλ’ Ἄρευσ υἱωνὸσ ὢν Κλεομένουσ, Ἀκροτάτου δ’ υἱόσ· (Plutarch, Agis, chapter 3 3:2)
- ἐπεὶ δ’ υἱὸσ μὲν Αἰμιλίου Παύλου τοῦ δισυπάτου γέγονασ, υἱωνὸσ δὲ Σκιπίωνοσ τοῦ Ἀφρικανοῦ τοῦ νικήσαντοσ τὸν Ἀννίβαν τὸν Καρχηδόνιον, οὐκ ἄν σοι διαλέξομαι; (Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 1 21:1)
- τὸν δὲ νεὼν τοῦ Καπιτωλίου Διὸσ εὔξατο μὲν ἀναθήσειν Ταρκύνιοσ ὁ Δημαράτου πολεμῶν Σαβίνοισ, ᾠκοδόμησε δὲ Ταρκύνιοσ ὁ Σούπερβοσ υἱὸσ ὢν ἢ υἱωνὸσ τοῦ εὐξαμένου· (Plutarch, Publicola, chapter 14 1:1)
- Σκηπίωνι γὰρ, ὡσ λέλεκται, τῷ μεγάλῳ πολλὰ διερισάμενοσ ἐν τῇ πολιτείᾳ διέτεινεν εἰσ Σκηπίωνα τὸν νέον, ὃσ ἦν ἐκείνου κατὰ ποίησιν υἱωνόσ, υἱὸσ δὲ Παύλου τοῦ Περσέα καὶ Μακεδόνασ καταπολεμήσαντοσ. (Plutarch, Marcus Cato, chapter 15 5:2)