Sense

1. the act of a god
2. the act of a human being
3. (regarded as an agent or cause beyond human control), fortune, providence, fate
4. chance

Examples

• καὶ εἶπε Λεία. ἐν τύχῃ. καὶ ἐπωνόμασε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Γάδ. (Septuagint, Liber Genesis 30:11)
• καὶ ὃς ἐὰν εἰσέλθῃ μετὰ τοῦ πλησίον εἰς τὸν δρυμὸν συναγαγεῖν ξύλα, καὶ ἐκκρουσθῇ ἡ χεὶρ αὐτοῦ τῇ ἀξίνῃ κόπτοντος τὸ ξύλον, καὶ ἐκπεσὸν τὸ σιδήριον ἀπὸ τοῦ ξύλου τύχῃ τοῦ πλησίον, καὶ ἀποθάνῃ, οὗτος καταφεύξεται εἰς μίαν τῶν πόλεων τούτων καὶ ζήσεται, (Septuagint, Liber Deuteronomii 19:5)
• ἵνα τοῦτο πράξας ἀπολυθῇ τοῦ θανάτου καὶ διὰ τὴν ἀρχαίαν πρὸς αὐτοὺς φιλίαν τύχῃ φιλανθρωπίας. (Septuagint, Liber Maccabees II 6:22)
• καὶ οἰκέτις ἐὰν ἐκβάλῃ τὴν ἑαυτῆς κυρίαν καὶ μισητὴ γυνὴ ἐὰν τύχῃ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 24:59)
• ὑμεῖς δὲ οἱ ἐγκαταλιπόντες με καὶ ἐπιλανθανόμενοι τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου καὶ ἑτοιμάζοντες τῷ δαιμονίῳ τράπεζαν καὶ πληροῦντες τῇ τύχῃ κέρασμα, (Septuagint, Liber Isaiae 65:11)

Similar forms

• τύχης (890)
• Τύχην (691)
• τύχῃ (690)
• τύχη (400)
• τύχοι (190)
• τύχας (166)
• τυχὼν (165)
• τυχὸν (149)
• τύχαι (41)
• τυχών (40)
• τυχόν (26)
• τύχᾳ (25)
• τύχω (23)
• τύχῃς (19)
• τύχα (11)
• τύχαν (10)
• τυχήσας (7)
• τυχηρὰ (7)
• τύχῃσι (5)
• τύχητε (3)
• τύχε (3)
• τύχης᾿ (2)
• τυχηρὸν (2)
• τυχηρῶς (2)
• τύχησε (2)
• τύχον (2)
• τυχήσω (2)
• τυχηρῶν (1)
• τύχως (1)
• τυχὰς (1)
• τύχηι (1)
• τύχεν (1)
• τύχησα (1)
• τυχῶν (1)
• τύχηθ (1)
• τὕχης (1)
• τύχητ (1)
• τυχηρᾶς (1)
• τυχης (1)
• τύχητέ (1)
• ῾τυχὸν? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary