Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 6 30:

ὄντα καὶ ἀνόητον οἰέται δεῖν φυλάττεσθαι καὶ δεδιέναι τὰσ εὐτυχίασ, ὡσ βλαβησόμενον καὶ διαφθαρησόμενον ὑπ’ αὐτῶν. καὶ πάλιν ὅταν λένῃ μηδὲ ποτ’ οὐλομένην πενίην θυμοφθόρον ἀνδρὶ τέτλαθ’ ὀνειδίζειν, μακάρων δόσιν αἰὲν ἐόντων , θεόσδοτον νῦν τὸ τυχηρὸν εἴρηκεν, ὡσ οὐκ ἄξιον ἐγκαλεῖν τοῖσ διὰ τὴν τύχην πενομένοισ, ἀλλὰ τὴν μετ’ ἀργίασ καὶ μαλακίασ καὶ πολυτελείασ ἀπορίαν κακίζειν αἰσχρὰν καὶ ἐπονείδιστον οὖσαν.