Plutarch, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 3

(플루타르코스, Quomodo adolescens poetas audire debeat, chapter, section 3)

ἔτι δὲ μᾶλλον ἐπιστήσομεν αὐτὸν ἅμα τῷ προσάγειν τοῖσ ποιήμασιν ὑπογράφοντεσ τὴν ποιητικὴν ὅτι μιμητικὴ τέχνη καὶ δύναμίσ ἐστιν ἀντίστροφοσ τῇ ζῳγραφίᾳ. καὶ μὴ μόνον ἐκεῖνο τὸ θρυλούμενον ἀκηκοὼσ ἔστω, ζῳγραφίαν μὲν εἶναι φθεγγομένην τὴν ποίησιν, ποίησιν δὲ σιγῶσαν τὴν ζῳγραφίαν, ἀλλὰ πρὸσ τούτῳ διδάσκωμεν αὐτὸν ὅτι γεγραμμένην σαύραν ἢ πίθηκον ἢ Θερσίτου πρόσωπον ἰδόντεσ ἡδόμεθα καὶ θαυμάζομεν οὐχ ὡσ καλὸν ἀλλ’ ὡσ ὅμοιον. οὐσίᾳ μὲν γὰρ οὐ δύναται καλὸν γενέσθαι τὸ αἰσχρόν·

ἡ δὲ μίμησισ·

, ἄν τε περὶ φαῦλον ἄν τε περὶ χρηστὸν ἐφίκηται τῆσ ὁμοιότητοσ, ἐπαινεῖται. καὶ τοὐναντίον ἂν αἰσχροῦ σώματοσ εἰκόνα καλὴν παράσχῃ, τὸ πρέπον καὶ τὸ εἰκὸσ οὐκ ἀπέδωκεν. καὶ Θέων τὴν Ὀρέστου μητροκτονίαν καὶ Παρράσιοσ τὴν Ὀδυσσέωσ προσποίητον μανίαν καὶ Χαιρεφάνησ ἀκολάστουσ ὁμιλίασ γυναικῶν πρὸσ ἄνδρασ.

ἐν οἷσ μάλιστα δεῖ τὸν νέον ἐθίζεσθαι, διδασκόμενον ὅτι τὴν πρᾶξιν οὐκ ἐπαινοῦμεν ἧσ γέγονεν ἡ μίμησισ, ἀλλὰ τὴν τέχνην εἰ μεμίμηται προσηκόντωσ τὸ ὑποκείμενον.

ἐπεὶ τοίνυν καὶ ποιητικὴ πολλάκισ ἔργα φαῦλα καὶ πάθη μοχθηρὰ καὶ ἤθη μιμητικῶσ ἀπαγγέλλει, δεῖ τὸ θαυμαζόμενον ἐν τούτοισ καὶ κατορθούμενον μήτ’ ἀποδέχεσθαι τὸν νέον ὡσ ἀληθὲσ μήτε δοκιμάζειν ὡσ καλόν, ἀλλ’ ἐπαινεῖν μόνον ὡσ ἐναρμόττον τῷ ὑποκειμένῳ προσώπῳ καὶ οἰκεῖον.

ὥσπερ γὰρ ὑὸσ βοὴν καὶ ψόφον τροχιλίασ καὶ πνευμάτων ῥοῖζον καὶ θαλάττησ κτύπον ἀκούοντεσ ἐνοχλούμεθα καὶ δυσχεραίνομεν, ἂν δέ τισ πιθανῶσ ταῦτα μιμῆται, καθάπερ Παρμένων τὴν ὗν καὶ Θεόδωροσ τὰσ τροχιλίασ, ἡδόμεθα·

καὶ τὴν Σιλανίωνοσ Ιὀκάστην ὁμοίουσ φθίνουσι καὶ ἀποθνῄσκουσι πεποιημένουσ ὁρῶντεσ χαίρομεν οὕτωσ ὁ νέοσ ἀναγιγνώσκων ἃ Θερσίτησ ὁ γελωτοποιὸσ ἢ Σίσυφοσ ὁ φθορεὺσ·

ἢ Βάτραχοσ ὁ πορνοβοσκὸσ λέγων ἢ πράττων πεποίηται, διδασκέσθω τὴν μιμουμένην ταῦτα δύναμιν καὶ τέχνην ἐπαινεῖν, ἃσ δὲ 26 φθόροσ Η διαθέσεισ καὶ πράξεισ μιμεῖται καὶ προβάλλεσθαι καὶ κακίζειν.

οὐ γάρ ἐστι ταὐτὸ τὸ καλόν τι καὶ καλῶσ τι μιμεῖσθαι, καλῶσ γάρ ἐστι τὸ πρεπόντωσ καὶ οἰκείωσ, οἰκεῖα δὲ καὶ πρέποντα τοῖσ αἰσχροῖσ τὰ αἰσχρά.

καὶ γὰρ αἱ Δαμωνίδα τοῦ χωλοῦ κρηπῖδεσ, ἃσ ἀπολέσασ εὔχετο τοῖσ τοῦ κλέψαντοσ ἐναρμόσαι ποσί, φαῦλαι μὲν ἦσαν ἐκείνῳ δ’ ἡρ̀μοττον. καὶ τὸ τοῦ μὲν δικαίου τὴν δόκησιν ἄρνυσο, τὰ δ’ ἔργα τοῦ πᾶν δρῶντοσ ἔνθα κερδανεῖσ καὶ τάλαντον ἡ προίξ.

μὴ λάβω; ζῆν δ’ ἔστι μοι τάλαντον ὑπεριδόντι;

τεύξομαι δ’ ὕπνου προέμενοσ; οὐ δώσω δὲ κἀν Αἵδου δίκην ὡσ ἠσεβηκὼσ εἰσ τάλαντον ἀργυροῦν μοχθηροὶ μέν εἰσι λόγοι καὶ ψευδεῖσ, Ἐτεοκλεῖ δὲ καὶ Ἰξίονι καὶ τοκογλύφῳ πρεσβύτῃ πρέποντεσ. ἐπαινοῦντεσ οὐδὲ δοκιμάζοντεσ ἀλλ’ ὡσ ἄτοπα καὶ φαῦλα φαύλοισ καὶ ἀτόποισ ἤθεσι καὶ προσώποισ περιτιθέντεσ γράφουσιν, οὐκ ἂν ὑπὸ τῆσ δόξησ βλάπτοιντο τῶν ποιητῶν.

ἀλλὰ τοὐναντίον ἡ πρὸσ τὸ πρόσωπον ὑποψία διαβάλλει καὶ τὸ πρᾶγμα καὶ τὸν λόγον, ὡσ φαῦλον ὑπὸ φαύλου καὶ λεγόμενον καὶ πραττόμενον. οἱο͂́ν ἐστι καὶ τὸ τῆσ συγκοιμήσεωσ τοῦ Πάριδοσ ἐκ τῆσ μάχησ ἀποδράντοσ.

δῆλόσ ἐστι καὶ ψόγῳ τιθέμενοσ τὴν τοιαύτην ἀκρασίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION