τεταγμένως
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
τεταγμένως
Etym.: adverb from part. perf. pass. of ta/ssw
- καὶ ἐξετάθη μέροσ τι τῆσ παρεμβολῆσ τοῦ βασιλέωσ ἐπὶ τὰ ὑψηλὰ ὄρη καί τινεσ ἐπὶ τὰ ταπεινά. καὶ ἤρχοντο ἀσφαλῶσ καὶ τεταγμένωσ. (Septuagint, Liber Maccabees I 6:40)
- ἡ δὲ δευτέρα δευτέρων θεῶν τῶν κατ’ οὐρανὸν ἰόντων, καθ’ ἣν τά τε θνητὰ γίγνεται τεταγμένωσ καὶ ὅσα πρὸσ διαμονὴν καὶ σωτηρίαν ἑκάστων τῶν γενῶν. (Plutarch, De fato, section 9 1:1)
- τὸ γὰρ παραθεῖναι κἀφελεῖν τεταγμένωσ ἕκαστα καὶ τὸν καιρὸν ἐπὶ τούτοισ ἰδεῖν, πότε δεῖ πυκνότερον ἐπαγαγεῖν καὶ πότε βάδην, καὶ πῶσ ἔχουσι πρὸσ τὸ δεῖπνον καὶ πότε εὔκαιρον αὐτοῖσ ἐστι τῶν ὄψων τὰ μὲν θερμὰ παραθεῖναι, τὰ δ’ ἐπανέντα, τὰ δὲ μέσωσ, τὰ δ’ ὅλωσ ἀποψύξαντα, ταῦτα πάντα δὴ ἐν τοῖσ στρατηγικοῖσιν ἐξετάζεται μαθήμασιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 22 6:1)
- οἵτινεσ αὐτόχθονεσ μὲν εἶναι φαμὲν καὶ τὴν πόλιν ταύτην προτέραν οἰκισθῆναι τῶν ἄλλων, προσῆκον δ’ ἡμᾶσ εἶναι παράδειγμα τοῦ καλῶσ τε καὶ τεταγμένωσ πολιτεύεσθαι χεῖρον καὶ ταραχωδέστερον τὴν ἡμετέραν αὐτῶν διοικοῦμεν τῶν ἄρτι τὰσ πόλεισ οἰκιζόντων. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 17 4:3)
- "ὁ γὰρ οἶκοσ, ἐν ᾧ τοὺσ χρωμένουσ τῷ θεῷ καθίζουσιν, οὔτε πολλάκισ οὔτε τεταγμένωσ ἀλλ’ ὡσ ἔτυχε διὰ χρόνων εὐωδίασ ἀναπίμπλαται καὶ πνεύματοσ, οἱάσ ἂν τὰ ἥδιστα καὶ πολυτελέστατα τῶν μύρων ἀποφορὰσ ὥσπερ ἐκ πηγῆσ τοῦ ἀδύτου προσβάλλοντοσ· (Plutarch, De defectu oraculorum, section 503)