Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμπλέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμπλέω συμπλεύσομαι

Structure: συμ (Prefix) + πλέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to sail in company with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπλῶ συμπλεῖς συμπλεῖ
Dual συμπλεῖτον συμπλεῖτον
Plural συμπλοῦμεν συμπλεῖτε συμπλοῦσιν*
SubjunctiveSingular συμπλῶ συμπλῇς συμπλῇ
Dual συμπλῆτον συμπλῆτον
Plural συμπλῶμεν συμπλῆτε συμπλῶσιν*
OptativeSingular συμπλοῖμι συμπλοῖς συμπλοῖ
Dual συμπλοῖτον συμπλοίτην
Plural συμπλοῖμεν συμπλοῖτε συμπλοῖεν
ImperativeSingular συμπλεῖ συμπλείτω
Dual συμπλεῖτον συμπλείτων
Plural συμπλεῖτε συμπλούντων, συμπλείτωσαν
Infinitive συμπλεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπλων συμπλουντος συμπλουσα συμπλουσης συμπλουν συμπλουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπλοῦμαι συμπλεῖ, συμπλῇ συμπλεῖται
Dual συμπλεῖσθον συμπλεῖσθον
Plural συμπλούμεθα συμπλεῖσθε συμπλοῦνται
SubjunctiveSingular συμπλῶμαι συμπλῇ συμπλῆται
Dual συμπλῆσθον συμπλῆσθον
Plural συμπλώμεθα συμπλῆσθε συμπλῶνται
OptativeSingular συμπλοίμην συμπλοῖο συμπλοῖτο
Dual συμπλοῖσθον συμπλοίσθην
Plural συμπλοίμεθα συμπλοῖσθε συμπλοῖντο
ImperativeSingular συμπλοῦ συμπλείσθω
Dual συμπλεῖσθον συμπλείσθων
Plural συμπλεῖσθε συμπλείσθων, συμπλείσθωσαν
Infinitive συμπλεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπλουμενος συμπλουμενου συμπλουμενη συμπλουμενης συμπλουμενον συμπλουμενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπλεύσομαι συμπλεύσει, συμπλεύσῃ συμπλεύσεται
Dual συμπλεύσεσθον συμπλεύσεσθον
Plural συμπλευσόμεθα συμπλεύσεσθε συμπλεύσονται
OptativeSingular συμπλευσοίμην συμπλεύσοιο συμπλεύσοιτο
Dual συμπλεύσοισθον συμπλευσοίσθην
Plural συμπλευσοίμεθα συμπλεύσοισθε συμπλεύσοιντο
Infinitive συμπλεύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπλευσομενος συμπλευσομενου συμπλευσομενη συμπλευσομενης συμπλευσομενον συμπλευσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνέπλουν συνέπλεις συνέπλειν*
Dual συνεπλεῖτον συνεπλείτην
Plural συνεπλοῦμεν συνεπλεῖτε συνέπλουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπλούμην συνεπλοῦ συνεπλεῖτο
Dual συνεπλεῖσθον συνεπλείσθην
Plural συνεπλούμεθα συνεπλεῖσθε συνεπλοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἴθ’ ἦν καλόν μοι σοί τ’ ἄγειν σύμπλουν ἐμέ. (Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, anapests 2:34)
  • Ἐπεὶ δὲ κατέπαυσεν τὰσ ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ ταραχὰσ Τίτοσ, εἰκάσασ τοὺσ ἀγροὺσ οὓσ εἶχον ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ ἀνονήτουσ ἐσομένουσ μοι διὰ τὴν μέλλουσαν ἐκεῖ Ῥωμαίων φρουρὰν ἐγκαθέζεσθαι, ἔδωκεν ἑτέραν χώραν ἐν πεδίῳ, μέλλων τε ἀπαίρειν εἰσ τὴν Ῥώμην σύμπλουν ἐδέξατο πᾶσαν τιμὴν ἀπονέμων. (Flavius Josephus, 498:1)
  • "ἔφη γὰρ ὅτι σύμπλουν ἀγνώμονα δεῖ φέρειν καὶ σύσκηνον οἷσ πλεῖν ἀνάγκη καὶ στρατεύεσθαι· (Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 2 12:8)
  • δεδοικυῖα δὲ μὴ πρὸσ τῶν ταύρων διαφθαρῇ, κρύφα τοῦ πατρὸσ συνεργήσειν αὐτῷ πρὸσ τὴν κατάζευξιν τῶν ταύρων ἐπηγγείλατο καὶ τὸ δέρασ ἐγχειριεῖν, ἐὰν ὀμόσῃ αὐτὴν ἕξειν γυναῖκα καὶ εἰσ Ἑλλάδα σύμπλουν ἀγάγηται. (Apollodorus, Library and Epitome, book 1, chapter 9 23:12)
  • συνοδοιπόρον ἢ σύμπλουν, ἢ εἴ τῳ ἄλλῳ ἐντυγχάνοισ, οὐδὲν ἄν σοι διαφέροι φίλον ἢ ἐχθρὸν γενέσθαι, ἢ καὶ τῆσ παρὰ τούτων εὐνοίασ οἰεί δεῖν ἐπιμελεῖσθαι; (Xenophon, Memorabilia, , chapter 2 13:5)

Synonyms

  1. to sail in company with

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION