θεόδοτος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
θεόδοτος
θεόδοτον
Structure:
θεοδοτ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- διόπερ ἔπεμψε Ποσιδώνιον καὶ Θεόδοτον καὶ Ματταθίαν δοῦναι καὶ λαβεῖν δεξιάσ. (Septuagint, Liber Maccabees II 14:19)
- Θεόδοτοσ δέ τισ ἐκπληρῶσαι τὴν ἐπιβουλὴν διανοηθείσ, παραλαβὼν τῶν προϋποτεταγμένων αὐτῷ ὅπλων Πτολεμαϊκῶν τὰ κράτιστα, διεκομίσθη νύκτωρ ἐπὶ τὴν τοῦ Πτολεμαίου σκηνὴν ὡσ μόνοσ κτεῖναι αὐτὸν καὶ ἐν τούτῳ διαλῦσαι τὸν πόλεμον. (Septuagint, Liber Maccabees III 1:2)
- ὦ Ζεῦ κεραυνεγχέσ, κα[ὶ ἐπ’ ἀργυ]ροδίνα ὄχθαισιν Ἀλφειοῦ τέλεσσ[ασ μεγ]αλοκλέασ θεοδότουσ εὐχάσ, περὶ κ[ρατί τ’ ὄ]πα[σσα]σ γλαυκὸν Αἰτωλίδοσ ἄνδημ’ ἐλαίασ ἐν Πέλοποσ Φρυγίου κλεινοῖσ ἀέθλοισ. (Bacchylides, , epinicians, ode 8 1:5)
- ἀλλ’ ἐπὰν δὴ τὸν γόητα Θεόδοτον ἢ τὸν παραμασύντην ἴδω τὸν ἀνόσιον βαυκιζόμενον τὰ λευκὰ τ’ ἀναβάλλονθ’ ἅμα, ἥδιστ’ ἂν ἀναπήξαιμ’ ἐπὶ τοῦ ξύλου λαβών. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 125)
- ἔτι δὲ πρὸσ τοῖσ εἰρημένοισ Θεόφιλοσ καὶ Θεόδοτοσ καὶ Μνασέασ καὶ Ἀριστοφάνησ καὶ Ἑρμογένησ Εὐήμερόσ τε καὶ Κόνων καὶ Ζωπυρίων καὶ πολλοί τινεσ ἄλλοι τάχα, οὐ γὰρ ἔγωγε πᾶσιν ἐντετύχηκα τοῖσ βιβλίοισ, οὐ παρέργωσ ἡμῶν ἐμνημονεύκασιν. (Flavius Josephus, Contra Apionem, 239:1)
- Θεόδοτοσ δέ τισ Χῖοσ, ἐπὶ μισθῷ ῥητορικῶν λόγων διδάσκαλοσ τῷ βασιλεῖ συνών, ἠξιωμένοσ δὲ τότε τοῦ συνεδρίου δι’ ἐρημίαν ἀνδρῶν βελτιόνων, ἀμφοτέρουσ διαμαρτάνοντασ ἀπέφαινε, καὶ τοὺσ ἀναλαβεῖν καὶ τοὺσ ἀφεῖναι κελεύοντασ τὸν Πομπήϊον· (Plutarch, Brutus, chapter 33 2:2)
- ὀλίγῳ δ’ ὕστερον ἐπελθόντοσ Καίσαροσ, οἱ μὲν δίκασ τιννύοντεσ ἀπώλλυντο κακοὶ κακῶσ, Θεόδοτοσ δὲ παρὰ τῆσ τύχησ χρόνον εἰσ ἄδοξον καὶ ἄπορον καὶ πλάνητα βίον ἐπιδανεισάμενοσ τότε Βροῦτον ἐπιόντα τὴν Ἀσίαν οὐκ ἔλαθεν, ἀλλ’ ἀναχθεὶσ καὶ κολασθεὶσ ὄνομα τοῦ θανάτου πλέον ἔσχεν ἢ τοῦ βίου. (Plutarch, Brutus, chapter 33 4:1)
- Μαρτυρία ἀκούσασ τοίνυν ἡμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὁ Θεόδοτοσ πολλάκισ, καὶ νομίσασ τὸν Λάμπιν ψευδῆ μαρτυρεῖν, οὐκ ἀπέγνω τῆσ δίκησ, ἀλλ’ ἀφῆκεν ἡμᾶσ εἰσ τὸ δικαστήριον· (Demosthenes, Speeches 31-40, 33:1)