θάλαττα
First declension Noun; Feminine
이형
Transliteration:
Principal Part:
θάλαττα
θαλάττης
Structure:
θαλαττ
(Stem)
+
α
(Ending)
Sense
- Alternative form of θᾰ́λᾰσσᾰ (thálassa)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὃν αὔξει μὲν πόλεμοσ, εἰρήνη δ’ οὐ τρέφει ‐ ἀλλ’ ὁ τὴν χώραν γεωργῶν καὶ ὁ τὴν θάλατταν πλέων καὶ πᾶσ ὁ τὸν ἡσύχιον βίον ἠγαπηκώσ, ᾧ τὴν Ἀττικὴν ἐτείχισα, τοὺσ ὁρ́ουσ τῆσ χώρασ περιβαλὼν οὐ λίθοισ ἀλλὰ τῇ τῆσ πόλεωσ ἀσφαλείᾳ. (Demades, On the Twelve Years, 2:6)
- οἱ πρόγονοι τὴν πόλιν ἐκλιπόντεσ πόλιν ἔσχον τὴν θάλατταν· (Demades, On the Twelve Years, 45:1)
- ὅτι μὲν γὰρ καὶ ἡ θάλαττα ἱκανὴ προκαλέσασθαι καὶ εἰσ ἐπιθυμίαν ἐπισπάσασθαι ἐν γαλήνῃ φανεῖσα, ἴστε, κἂν μὴ εἴπω· (Lucian, De Domo, (no name) 12:1)
- τοῦτό τε οὖν φυλακτέον τῷ λέγοντι, καὶ προσέτι μὴ καὶ τὴν φωνὴν αὐτὴν ἐπιταράττηται ^ ἐν οὕτωσ εὐφώνῳ καὶ ἠχήεντι οἴκῳ λέγων ἀντιφθέγγεται γὰρ καὶ ἀντιφωνεῖ καὶ ἀντιλέγει, μᾶλλον δὲ ἐπικαλύπτει τὴν βοήν, οἱο͂́ν τι καὶ σάλπιγξ δρᾷ τὸν αὐλόν, εἰ συναυλοῖεν, ἢ τοὺσ κελευστὰσ ἡ θάλαττα, ὁπόταν πρὸσ κύματοσ ἦχον ἐπᾴδειν τῇ εἰρεσίᾳ θέλωσιν ἐπικρατεῖ γὰρ ἡ μεγαλοφωνία καὶ κατασιωπᾷ τὸ ἧττον. (Lucian, De Domo, (no name) 16:3)
- ἐπεὶ γὰρ ἤρξατο ᾄδειν οὐ πάνυ αἴσιόν τινα ᾠδὴν τοῖσ πλέουσιν, ὡσ ὁ Ποσειδῶν συνήγαγε τὰσ νεφέλασ καὶ ἐτάραξε τὸν πόντον ὥσπερ τορύνην τινὰ ἐμβαλὼν τὴν τρίαιναν καὶ πάσασ τὰσ θυέλλασ ὠρόθυνε καὶ ἄλλα πολλά, κυκῶν τὴν θάλατταν ὑπὸ τῶν ἐπῶν, χειμὼν ἄφνω καὶ γνόφοσ ἐμπεσὼν ὀλίγου δεῖν περιέτρεψεν ἡμῖν τὴν ναῦν ὅτε περ καὶ ναυτιάσασ ἐκεῖνοσ ἀπήμεσε τῶν ῥαψῳδιῶν τὰσ πολλὰσ αὐτῇ Σκύλλῃ καὶ Χαρύβδει καὶ Κύκλωπι. (Lucian, Contemplantes, (no name) 7:15)
- "κενόδοξον τολμᾷ λέγειν, ὦ γῆ καὶ ἥλιε καὶ ποταμοὶ καὶ θάλαττα καὶ πατρῷε Ἡράκλεισ ‐ Πρωτέα τὸν ἐν Συρίᾳ δεθέντα, τὸν τῇ πατρίδι ἀνέντα πεντακισχίλια τάλαντα, τὸν ἀπὸ τῆσ Ῥωμαίων πόλεωσ ἐκβληθέντα, τὸν τοῦ Ἡλίου ἐπισημότερον, τὸν αὐτῷ ἀνταγωνίσασθαι τῷ Ὀλυμπίῳ δυνάμενον; (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 5:1)
- ἥ τε γὰρ θάλαττα εὐθὺσ ἀκύμων ἐγένετο καὶ τὴν γαλήνην ἐπισπασαμένη λείαν παρεῖχεν ἑαυτήν, ἡμεῖσ δὲ πάντεσ ἡσυχίαν ἄγοντεσ οὐδὲν ἄλλο ἢ θεαταὶ μόνον τῶν γιγνομένων παρηκολουθοῦμεν, Ἔρωτεσ δὲ παραπετόμενοι μικρὸν ἐκ τῆσ θαλάττησ, ὡσ ἐνίοτε ἄκροισ τοῖσ ποσὶν ἐπιψαύειν τοῦ ὕδατοσ, ἡμμένασ τὰσ δᾷδασ φέροντεσ ᾖδον ἅμα τὸν ὑμέναιον, αἱ Νηρηίδεσ δὲ ἀναδῦσαι παρίππευον ἐπὶ τῶν δελφίνων ἐπικροτοῦσαι ἡμίγυμνοι αἱ πολλαί, τό τε τῶν Τριτώνων γένοσ καὶ εἴ τι ἄλλο μὴ φοβερὸν ἰδεῖν τῶν θαλαττίων ἅπαντα περιεχόρευε τὴν παῖδα· (Lucian, Dialogi Marini, zephyrus and notus, chapter 33)
- καὶ πρῶτὸν γέ μοι πάνυ μικρὰν δόκει τινὰ τὴν γῆν ὁρᾶν, πολὺ λέγω τῆσ σελήνησ βραχυτέραν, ὥστε ἐγὼ ἄφνω κατακύψασ ἐπὶ πολὺ ἠπόρουν ποῦ εἰή τὰ τηλικαῦτα ὄρη καὶ ἡ τοσαύτη θάλαττα· (Lucian, Icaromenippus, (no name) 12:1)