Ancient Greek-English Dictionary Language

προαπολείπω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: προαπολείπω προαπολείψω

Structure: προ (Prefix) + ἀπο (Prefix) + λείπ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to fail before, in comparison of

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαπολείπω προαπολείπεις προαπολείπει
Dual προαπολείπετον προαπολείπετον
Plural προαπολείπομεν προαπολείπετε προαπολείπουσιν*
SubjunctiveSingular προαπολείπω προαπολείπῃς προαπολείπῃ
Dual προαπολείπητον προαπολείπητον
Plural προαπολείπωμεν προαπολείπητε προαπολείπωσιν*
OptativeSingular προαπολείποιμι προαπολείποις προαπολείποι
Dual προαπολείποιτον προαπολειποίτην
Plural προαπολείποιμεν προαπολείποιτε προαπολείποιεν
ImperativeSingular προαπολείπε προαπολειπέτω
Dual προαπολείπετον προαπολειπέτων
Plural προαπολείπετε προαπολειπόντων, προαπολειπέτωσαν
Infinitive προαπολείπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προαπολειπων προαπολειποντος προαπολειπουσα προαπολειπουσης προαπολειπον προαπολειποντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαπολείπομαι προαπολείπει, προαπολείπῃ προαπολείπεται
Dual προαπολείπεσθον προαπολείπεσθον
Plural προαπολειπόμεθα προαπολείπεσθε προαπολείπονται
SubjunctiveSingular προαπολείπωμαι προαπολείπῃ προαπολείπηται
Dual προαπολείπησθον προαπολείπησθον
Plural προαπολειπώμεθα προαπολείπησθε προαπολείπωνται
OptativeSingular προαπολειποίμην προαπολείποιο προαπολείποιτο
Dual προαπολείποισθον προαπολειποίσθην
Plural προαπολειποίμεθα προαπολείποισθε προαπολείποιντο
ImperativeSingular προαπολείπου προαπολειπέσθω
Dual προαπολείπεσθον προαπολειπέσθων
Plural προαπολείπεσθε προαπολειπέσθων, προαπολειπέσθωσαν
Infinitive προαπολείπεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προαπολειπομενος προαπολειπομενου προαπολειπομενη προαπολειπομενης προαπολειπομενον προαπολειπομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαπολείψω προαπολείψεις προαπολείψει
Dual προαπολείψετον προαπολείψετον
Plural προαπολείψομεν προαπολείψετε προαπολείψουσιν*
OptativeSingular προαπολείψοιμι προαπολείψοις προαπολείψοι
Dual προαπολείψοιτον προαπολειψοίτην
Plural προαπολείψοιμεν προαπολείψοιτε προαπολείψοιεν
Infinitive προαπολείψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προαπολειψων προαπολειψοντος προαπολειψουσα προαπολειψουσης προαπολειψον προαπολειψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαπολείψομαι προαπολείψει, προαπολείψῃ προαπολείψεται
Dual προαπολείψεσθον προαπολείψεσθον
Plural προαπολειψόμεθα προαπολείψεσθε προαπολείψονται
OptativeSingular προαπολειψοίμην προαπολείψοιο προαπολείψοιτο
Dual προαπολείψοισθον προαπολειψοίσθην
Plural προαπολειψοίμεθα προαπολείψοισθε προαπολείψοιντο
Infinitive προαπολείψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προαπολειψομενος προαπολειψομενου προαπολειψομενη προαπολειψομενης προαπολειψομενον προαπολειψομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὅπου μὲν γὰρ ὑπ’ ἀρρωστίασ καὶ μαλακίασ ἢ δέουσ καὶ ὄκνου προενδίδωσιν ἡ ὁρμὴ καὶ προαπολείπει τὸ καλόν, ἐνταῦθα πάρεστιν ἐξεγείρων καὶ ἀναρριπίζων, ὅπου δὲ πάλιν ἐκφέρεται ῥυεῖσα πολλὴ καὶ ἄτακτοσ, ἐκεῖ τὸ σφοδρὸν ἀφαιρεῖ καὶ ἵστησιν. (Plutarch, De virtute morali, section 5 9:2)
  • ὅπου μὲν γὰρ ὑπ’ ἀρρωστίασ καὶ μαλακίασ ἢ δέουσ καὶ ὄκνου προενδίδωσιν ἡ ὁρμὴ καὶ προαπολείπει τὸ καλόν, ἐνταῦθα πάρεστιν ἐξεγείρων καὶ ἀναρριπίζων ὅπου δὲ πάλιν ἐκφέρεται ῥυεῖσα πολλὴ καὶ ἄτακτοσ, ἐκεῖ τὸ σφοδρὸν ἀφαιρεῖ καὶ ἵστησιν. (Plutarch, De virtute morali, section 5 5:1)

Synonyms

  1. to fail before

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION