Sense

1. to make to wander, lead wandering about
2. (passive) to wander, stray

Examples

• ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὔτε ἀνεκτὸν οὔτε ὅσιον τὸ παράπαν φθέγγεσθαι, τόδε δὲ μᾶλλον εἰκὸσ πλανᾶν ἡμᾶσ. (Plato, Laws, book 2 20:1)
• αὐτῶν δὲ τοῖσι ὑπολειπομένοισι ἔδοξε πλανᾶν μὲν μηκέτι Πέρσασ, σῖτα δὲ ἑκάστοτε ἀναιρεομένοισι ἐπιτίθεσθαι. (Herodotus, The Histories, book 4, chapter 128 2:2)

Similar forms

• πλάνης (67)
• πλάνην (63)
• πλανᾶσθαι (45)
• πλανᾶται (28)
• πλάνῃ (21)
• πλανᾷ (19)
• πλανῶνται (19)
• πλανηθεὶς (16)
• πλάνη (16)
• πλάνας (16)
• πλάνητας (15)
• πλανήτων (14)
• πλάναις (11)
• πλανήτας (11)
• πλανᾶσθε (10)
• πλάνητες (9)
• πλάναι (9)
• πλανητῶν (8)
• πλανώμενα (7)
• πλανῶν (7)
• πλάνον (7)
• πλανώμεθα (7)
• πλανωμένη (7)
• πλάνοις (6)
• πλάνος (6)
• πλανε (6)
• πλανῶ (5)
• πλανωμένῳ (5)
• πλάνητος (5)
• πλάνοι (5)
• πλανητὸν (5)
• πλάνου (5)
• πλανήσῃ (4)
• πλανῶμαι (4)
• πλανήσει (4)
• πλάνητα (4)
• πλανηθῇ (4)
• Πλάνῳ (4)
• πλανῆται (3)
• πλανάτας (3)
• πλάνησιν (3)
• πλαν (3)
• πλανωμένῃ (3)
• πλανῶντες (3)
• πλὰν (3)
• πλανήτην (2)
• πλάνων (2)
• πλανητόν (2)
• πλανήσεως (2)
• Πλανασία (2)
• πλάνησις (2)
• πλάνους (2)
• πλανῷτο (2)
• πλανᾶν (2)
• πλανᾶταί (2)
• πλανηθῶσι (2)
• πλάνα (2)
• πλανᾶσθαί (2)
• πλανηθῆτε (2)
• πλανῶσιν (2)
• πλανηθῶ (1)
• πλανητοὺς (1)
• πλανῷο (1)
• πλανηθήσῃ (1)
• πλανίων (1)
• πλανῶντές (1)
• πλαναθῇς (1)
• πλανήτης (1)
• πλανῶντας (1)
• πλανῶσαν (1)
• πλάνημα (1)
• πλανήθητε (1)
• πλανητὰ (1)
• πλανήτῃ (1)
• πλανώδης (1)
• πλανώντων (1)
• πλανῆσαι (1)
• πλανητέον (1)
• πλανητοῖς (1)
• πλανίου (1)
• πλανηθείη (1)
• Πλανησίαν (1)
• πλανητῆς (1)
• πλανητῷ (1)
• πλανῶμεν (1)
• πλανῶσα (1)
• πλανήσεις (1)
• πλανητά (1)
• πλανῆτες (1)
• πλανοδίας (1)
• πλανῷντο (1)
• πλανάτω (1)
• πλανηθείς (1)
• πλανῆσαί (1)
• πλάνῃσιν (1)
• πλάνητάς (1)
• πλανῆτις (1)
• πλανῶντάς (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary