πεφυλαγμένως
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
πεφυλαγμένως
Etym.: fula/ssw의 완료 과거분사의 부사형
- κἀγὼ μάλα πεφυλαγμένωσ, μὴ ψαύσαιμι τοῖν ποδοῖν αὐτοῦ, ἀπολογησάμενοσ τὰ συνήθη ταῦτα, ὡσ ἀγνοήσαιμι νοσοῦντα καὶ ὡσ ἐπεὶ ἔμαθον δρομαῖοσ ἔλθοιμι, ἐκαθεζόμην πλησίον. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 6:8)
- τῶν γοῦν παλαιῶν τινεσ σπανίωσ ἐχρῶντο αὐτῷ καὶ πεφυλαγμένωσ, εἰσὶ δ’ οἳ καὶ ἀσίγμουσ ὅλασ ᾠδὰσ ἐποίουν· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1453)
- ἐδίδασκε μὲν οὖν αὐτὸν ἐγκρατῶσ ἔχειν πρὸσ τὰ τοιαῦτα καὶ πεφυλαγμένωσ. (Plutarch, De garrulitate, section 9 1:3)
- ἐδίδασκε μὲν οὖν αὐτὸν ἐγκρατῶσ ἔχειν πρὸσ τὰ τοιαῦτα καὶ πεφυλαγμένωσ. (Plutarch, De garrulitate, section 9 3:4)
- καὶ οὗτοσ μὲν ἱππεῦσιν ἀγαθοῖσ ἀντεξελάσασ, πεφυλαγμένωσ δὲ χρώμενοσ τῇ διώξει καὶ τὴν ἐνέδραν περισχὼν καὶ συνταράξασ, ἐκάλει τοὺσ ὁπλίτασ ἐκ τοῦ στρατοπέδου. (Plutarch, Otho, chapter 7 2:2)