- καὶ γὰρ αἱ αἶγεσ αὐτῇ ἀμέλγονται, καὶ ἡ μέλιττα οὐχ ἥκιστα, μυίαισ καὶ ἀνθρώποισ ἐργάζεται, καὶ οἱ ὀψοποιοὶ ταύτῃ τὰ ὄψα ἡδύνουσι, καὶ βασιλέων αὐτῶν προγεύεται καὶ ταῖσ τραπέζαισ ἐμπεριπατοῦσα συνεστιᾶται αὐτοῖσ καὶ συναπολαύει πάντων. (Lucian, Muscae Encomium, (no name) 8:2)
(루키아노스, Muscae Encomium, (no name) 8:2)
- καὶ γὰρ ἦν πλέον τι τῶν ἄλλων πρὸσ τὴν τέχνην εὐφυήσ, ὥστε τοὺσ ὀψοποιοὺσ ὁσημέραι ἔπεμπεν παρὰ τοῦτον ὁ Διονύσιοσ ὥσ τι παρ’ αὐτοῦ μαθησομένουσ. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 33:5)
(루키아노스, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 33:5)
- τελώνην δὲ ἵππον ἢ συκοφάντην βάτραχον ἢ σοφιστὴν κολοιὸν ἢ ὀψοποιὸν κώνωπα ἢ κίναιδον ἀλεκτρυόνα καὶ τἆλλα ὅσα ὑμεῖσ ἐπιτηδεύετε, οὐκ ἂν ἴδοισ ἐν ἐκείνοισ. (Lucian, Gallus, (no name) 27:3)
(루키아노스, Gallus, (no name) 27:3)
- τὰ ἄλλα δὲ πεμμάτων ἐπιστήμων καὶ ὀψοποιὸσ ἐμπειρότατοσ, καὶ ὅλωσ σοφιστὴσ ἡδυπαθείασ. (Lucian, Vitarum auctio, (no name) 12:15)
(루키아노스, Vitarum auctio, (no name) 12:15)
- Μηδένα μηδὲν μήτε ἀγοραῖον μήτε ἴδιον πράττειν ἐντὸσ τῆσ ἑορτῆσ ἢ ὅσα ἐσ παιδιὰν καὶ τρυφὴν καὶ θυμηδίαν, ὀψοποιοὶ μόνοι καὶ πεμματουργοὶ ἐνεργοὶ ἔστωσαν. (Lucian, Saturnalia, 1:1)
(루키아노스, Saturnalia, 1:1)
- ἂν μὲν γάρ ἕν τισ τοῦτ’ ἐπιβλέψῃ μόνον, τοὔψον ποιῆσαι κατὰ τρόπον πῶσ δεῖ, τίνα τρόπον παραθεῖναι δ’ ἢ πότ’ ἢ πῶσ σκευάσαι δεῖ, μὴ προίδηται τοῦτο μηδὲ φροντίσῃ, οὐκέτι μάγειροσ, ὀψοποιόσ ἐστι δέ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 68 1:30)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 68 1:30)
- "ὀψοποιὸσ οὖν μόνον ἐστὶν ὁ τοιοῦτοσ, ὁ δὲ μάγειροσ ἄλλο τι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 68 1:33)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 68 1:33)
- μάλ’ εὐφυὴσ ἄνθρωποσ, ἐπὶ τραγῳδίαν ὡρ́μηκε νῦν καὶ τῶν μὲν ὑποκριτῶν πολὺ κράτιστόσ ἐστιν ὀψοποιόσ, ὡσ δοκεῖ τοῖσ χρωμένοισ, τῶν δ’ ὀψοποιῶν ὑποκριτήσ κάκιστόσ ἐστι τοῖσ θεωμένοισ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 57 3:4)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 57 3:4)
- Ξενοφῶν γοῦν ὁ Γρύλλου παρὰ Διονυσίῳ ποτὲ τῷ Σικελιώτῃ πίνειν ἀναγκάζοντοσ τοῦ οἰνοχόου προσαγορεύσασ ὀνομαστὶ τὸν τύραννον ’ τί δή ἔφη, ’ὦ Διονύσιε, οὐχὶ καὶ ὁ ὀψοποιὸσ ἀγαθὸσ ὢν καὶ ποικίλοσ ἀναγκάζει ἡμᾶσ εὐωχουμένουσ ἐσθίειν καὶ μὴ βουλομένουσ, ἀλλὰ κοσμίωσ ἡμῖν παρατίθησι τὴν τράπεζαν σιγῶν; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 31 2:1)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 31 2:1)