κυφός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κυφός
κυφή
κυφόν
Structure:
κυφ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- bent forwards, bent, stooping, hump-backed
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "ἢ διότι μὴ τοιουτοσὶ γέρων ἐγενόμην οἱο͂σ εἶ σύ, φαλακρὸσ μὲν τὴν κεφαλήν, τὴν δ’ ὄψιν ἐρρυτιδωμένοσ, κυφὸσ καὶ τὰ γόνατα νωθήσ, καὶ ὅλωσ ὑπὸ τοῦ χρόνου σαθρὸσ πολλὰσ τριακάδασ καὶ ὀλυμπιάδασ ἀναπλήσασ, καὶ τὰ τελευταῖα δὴ ταῦτα παραπαίων ἐπὶ τοσούτων μαρτύρων ; (Lucian, (no name) 16:6)
- τῷ γὰρ εἰκὸσ ἄνδρα κυφὸν ἡλίκον Θουκυδίδην ἐξολέσθαι συμπλακέντα τῇ Σκυθῶν ἐρημίᾳ, τῷδε τῷ Κηφισοδήμῳ τῷ λάλῳ ξυνηγόρῳ; (Aristophanes, Acharnians, Parabasis, antepirrhema1)
- ἔχων ἀφῖκται δεῦρο πρεσβύτην τιν’ ὦ πόνηροι ῥυπῶντα κυφὸν ἄθλιον ῥυσὸν μαδῶντα νωδόν· (Aristophanes, Plutus, Parodos8)
- κυανόχρωσ δ’ ἀμίασ ἐπὶ τοῖσ μέγασ, ὅσ τε θαλάσσησ πάσησ βένθεα οἶδε, Ποσειδάωνοσ ὑποδμώσ, καρῖδὲσ θ’, αἳ Ζηνὸσ Ὀλυμπίου εἰσὶν ἀοιδή,1 αἳ δὴ γήραι κυφαὶ ἔσαν, χρησταὶ δὲ πάσασθαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12 11:4)
- θερμὸσ μετὰ ταῦτα παρῆλθεν ἰσοτράπεζοσ ὅλοσ νῆστισ συνόδων πυρόσ ἔπειτα βαθμοὺσ ἀτμίζων ἐπὶ τῷ δ’ ἐπίπασται τευθίδεσ, ὦ φίλε, κἀξανθισμέναι καρῖδεσ αἱ κυφαὶ παρῆλθον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 28 2:6)
- ἦν γὰρ κυφὸσ ὑπὸ χρόνου. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, , unknown5)
- Καὶ ὅσοισιν ἂν ᾖ ἀνωτέρω τῶν φρενῶν τὸ κῦφοσ, τούτοισι μὲν αἵ τε πλευραὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἐσ τὸ εὐρὺ αὔξεσθαι, ἀλλ’ ἐσ τοὔμπροσθεν, τό τε στῆθοσ ὀξὺ γίνεται, ἀλλ’ οὐ πλατὺ, αὐτοί τε δύσπνοοι γίνονται, καὶ κερχώδεεσ‧ ἧσσον γὰρ εὐρυχωρίην ἔχουσιν αἱ κοιλίαι αἱ τὸ πνεῦμα δεχόμεναι καὶ προπέμπουσαι. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 41.4)
- τοῖσι δ’ ἔπειθ’ ἡρ́ωσ Αἰγύπτιοσ ἦρχ’ ἀγορεύειν, ὃσ δὴ γήραϊ κυφὸσ ἐήν καὶ μυρία ᾔδη. (Homer, Odyssey, Book 2 1:8)
- συν‐ αισθανόμενοσ ὅτι ἀποθνήσκει, ἐπῇδε πρὸσ ἑαυτὸν λέγων, στείχεισ δή, φίλε κυρτών, βαίνεισ τ’ εἰσ Αἰ̈́δαο δόμουσ κυφὸσ διὰ γῆρασ. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, , Kef. e'. KRATHS 8:5)
