Ancient Greek-English Dictionary Language

κατασκήπτω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κατασκήπτω κατασκήψω

Structure: κατα (Prefix) + σκήπτ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to rush down or fall upon, to fall on
  2. to storm or importune

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατασκήπτω κατασκήπτεις κατασκήπτει
Dual κατασκήπτετον κατασκήπτετον
Plural κατασκήπτομεν κατασκήπτετε κατασκήπτουσιν*
SubjunctiveSingular κατασκήπτω κατασκήπτῃς κατασκήπτῃ
Dual κατασκήπτητον κατασκήπτητον
Plural κατασκήπτωμεν κατασκήπτητε κατασκήπτωσιν*
OptativeSingular κατασκήπτοιμι κατασκήπτοις κατασκήπτοι
Dual κατασκήπτοιτον κατασκηπτοίτην
Plural κατασκήπτοιμεν κατασκήπτοιτε κατασκήπτοιεν
ImperativeSingular κατασκήπτε κατασκηπτέτω
Dual κατασκήπτετον κατασκηπτέτων
Plural κατασκήπτετε κατασκηπτόντων, κατασκηπτέτωσαν
Infinitive κατασκήπτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατασκηπτων κατασκηπτοντος κατασκηπτουσα κατασκηπτουσης κατασκηπτον κατασκηπτοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατασκήπτομαι κατασκήπτει, κατασκήπτῃ κατασκήπτεται
Dual κατασκήπτεσθον κατασκήπτεσθον
Plural κατασκηπτόμεθα κατασκήπτεσθε κατασκήπτονται
SubjunctiveSingular κατασκήπτωμαι κατασκήπτῃ κατασκήπτηται
Dual κατασκήπτησθον κατασκήπτησθον
Plural κατασκηπτώμεθα κατασκήπτησθε κατασκήπτωνται
OptativeSingular κατασκηπτοίμην κατασκήπτοιο κατασκήπτοιτο
Dual κατασκήπτοισθον κατασκηπτοίσθην
Plural κατασκηπτοίμεθα κατασκήπτοισθε κατασκήπτοιντο
ImperativeSingular κατασκήπτου κατασκηπτέσθω
Dual κατασκήπτεσθον κατασκηπτέσθων
Plural κατασκήπτεσθε κατασκηπτέσθων, κατασκηπτέσθωσαν
Infinitive κατασκήπτεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατασκηπτομενος κατασκηπτομενου κατασκηπτομενη κατασκηπτομενης κατασκηπτομενον κατασκηπτομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατασκήψω κατασκήψεις κατασκήψει
Dual κατασκήψετον κατασκήψετον
Plural κατασκήψομεν κατασκήψετε κατασκήψουσιν*
OptativeSingular κατασκήψοιμι κατασκήψοις κατασκήψοι
Dual κατασκήψοιτον κατασκηψοίτην
Plural κατασκήψοιμεν κατασκήψοιτε κατασκήψοιεν
Infinitive κατασκήψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατασκηψων κατασκηψοντος κατασκηψουσα κατασκηψουσης κατασκηψον κατασκηψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατασκήψομαι κατασκήψει, κατασκήψῃ κατασκήψεται
Dual κατασκήψεσθον κατασκήψεσθον
Plural κατασκηψόμεθα κατασκήψεσθε κατασκήψονται
OptativeSingular κατασκηψοίμην κατασκήψοιο κατασκήψοιτο
Dual κατασκήψοισθον κατασκηψοίσθην
Plural κατασκηψοίμεθα κατασκήψοισθε κατασκήψοιντο
Infinitive κατασκήψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατασκηψομενος κατασκηψομενου κατασκηψομενη κατασκηψομενης κατασκηψομενον κατασκηψομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "οὐ καταβαλόντεσ ὑμεῖσ οἱ νέοι τὸ κενὸν φρύαγμα τοῦτο καὶ γαυρίαμα τῆσ νίκησ ταπεινοὶ καταπτήξετε πρὸσ τὸ μέλλον, ἀεὶ καραδοκοῦντεσ εἰσ ὅ τι κατασκήψει τέλοσ ἑκάστῳ τὴν τῆσ παρούσησ εὐπραγίασ ὁ δαίμων νέμεσιν; (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 27 1:5)
  • καὶ ὅ τε δαιμόνιοσ χόλοσ οὐχ ἡμῖν, ἀλλὰ τούτοισ ἐναντιώσεται κατὰ τὸ εἰκόσ, καὶ ἡ παρ’ ἀνθρώπων νέμεσισ εἰσ τούτουσ ἀνθ’ ἡμῶν κατασκήψει. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 23 30:1)

Synonyms

  1. to rush down or fall upon

  2. to storm or importune

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION