Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποσκήπτω?

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration: aposkēptō

Principal Part: ἀποσκήπτω

Structure: ἀπο (Prefix) + σκήπτ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hurl from above, to hurl, upon
  2. to fall suddenly, to come to, ending

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποσκήπτω ἀποσκήπτεις ἀποσκήπτει
Dual ἀποσκήπτετον ἀποσκήπτετον
Plural ἀποσκήπτομεν ἀποσκήπτετε ἀποσκήπτουσι(ν)
SubjunctiveSingular ἀποσκήπτω ἀποσκήπτῃς ἀποσκήπτῃ
Dual ἀποσκήπτητον ἀποσκήπτητον
Plural ἀποσκήπτωμεν ἀποσκήπτητε ἀποσκήπτωσι(ν)
OptativeSingular ἀποσκήπτοιμι ἀποσκήπτοις ἀποσκήπτοι
Dual ἀποσκήπτοιτον ἀποσκηπτοίτην
Plural ἀποσκήπτοιμεν ἀποσκήπτοιτε ἀποσκήπτοιεν
ImperativeSingular ἀποσκήπτε ἀποσκηπτέτω
Dual ἀποσκήπτετον ἀποσκηπτέτων
Plural ἀποσκήπτετε ἀποσκηπτόντων, ἀποσκηπτέτωσαν
Infinitive ἀποσκήπτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποσκηπτων ἀποσκηπτοντος ἀποσκηπτουσα ἀποσκηπτουσης ἀποσκηπτον ἀποσκηπτοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποσκήπτομαι ἀποσκήπτει, ἀποσκήπτῃ ἀποσκήπτεται
Dual ἀποσκήπτεσθον ἀποσκήπτεσθον
Plural ἀποσκηπτόμεθα ἀποσκήπτεσθε ἀποσκήπτονται
SubjunctiveSingular ἀποσκήπτωμαι ἀποσκήπτῃ ἀποσκήπτηται
Dual ἀποσκήπτησθον ἀποσκήπτησθον
Plural ἀποσκηπτώμεθα ἀποσκήπτησθε ἀποσκήπτωνται
OptativeSingular ἀποσκηπτοίμην ἀποσκήπτοιο ἀποσκήπτοιτο
Dual ἀποσκήπτοισθον ἀποσκηπτοίσθην
Plural ἀποσκηπτοίμεθα ἀποσκήπτοισθε ἀποσκήπτοιντο
ImperativeSingular ἀποσκήπτου ἀποσκηπτέσθω
Dual ἀποσκήπτεσθον ἀποσκηπτέσθων
Plural ἀποσκήπτεσθε ἀποσκηπτέσθων, ἀποσκηπτέσθωσαν
Infinitive ἀποσκήπτεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποσκηπτομενος ἀποσκηπτομενου ἀποσκηπτομενη ἀποσκηπτομενης ἀποσκηπτομενον ἀποσκηπτομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπέσκηπτον ἀπέσκηπτες ἀπέσκηπτε(ν)
Dual ἀπεσκήπτετον ἀπεσκηπτέτην
Plural ἀπεσκήπτομεν ἀπεσκήπτετε ἀπέσκηπτον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπεσκηπτόμην ἀπεσκήπτου ἀπεσκήπτετο
Dual ἀπεσκήπτεσθον ἀπεσκηπτέσθην
Plural ἀπεσκηπτόμεθα ἀπεσκήπτεσθε ἀπεσκήπτοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ῥᾷστα γὰρ εἰς ὕβρεις ἀποσκήπτει καὶ παρανομίας τούτων ἕκαστον τῶν πολιτευμάτων αὐτὸ καθ ἑαυτὸ γινόμενον, ὅταν δ ἀνακερασθῇ πάντα μετρίως, τὸ παρακινοῦν μέρος αἰεὶ καὶ ἐκβαῖνον ἐκ τοῦ συνήθους κόσμου ὑπὸ τοῦ σωφρονοῦντος καὶ μένοντος ἐν τοῖς ἰδίοις ἤθεσι κατείργεται. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 55 5:1)
  • ἀποσκήπτει δ εἰς πρώτην ὁ θυμὸς Δωρίδα τὴν Ἀντιπάτρου μητέρα: (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 831:4)
  • ὁρᾷς δὲ ὡς ἐς οἰκήματα τὰ μέγιστα αἰεὶ καὶ δένδρεα τὰ τοιαῦτα ἀποσκήπτει τὰ βέλεα: (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 10E 2:2)
  • ὡς αὐτὸς εἰή κολασθῆναι δίκαιος ὁ ποιμήν, τὰ δὲ ποίμνια σώζεσθαι μηδὲν ἁμαρτόντα, καὶ ἠντιβόλει τὴν ὀργὴν εἰς αὐτὸν καὶ τὴν γενεὰν αὐτοῦ πᾶσαν ἀποσκήπτειν, φείδεσθαι δὲ τοῦ λαοῦ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 7 402:1)

Synonyms

  1. to hurl from above

  2. to fall suddenly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION