Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακοιμάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατακοιμάω κατακοιμήσω

Structure: κατα (Prefix) + κοιμά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to sleep through, to sleep out, sleep all the time of, to go to sleep
  2. to put to sleep, to go to sleep, sleep

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμῶ κατακοιμᾷς κατακοιμᾷ
Dual κατακοιμᾶτον κατακοιμᾶτον
Plural κατακοιμῶμεν κατακοιμᾶτε κατακοιμῶσιν*
SubjunctiveSingular κατακοιμῶ κατακοιμῇς κατακοιμῇ
Dual κατακοιμῆτον κατακοιμῆτον
Plural κατακοιμῶμεν κατακοιμῆτε κατακοιμῶσιν*
OptativeSingular κατακοιμῷμι κατακοιμῷς κατακοιμῷ
Dual κατακοιμῷτον κατακοιμῴτην
Plural κατακοιμῷμεν κατακοιμῷτε κατακοιμῷεν
ImperativeSingular κατακοίμᾱ κατακοιμᾱ́τω
Dual κατακοιμᾶτον κατακοιμᾱ́των
Plural κατακοιμᾶτε κατακοιμώντων, κατακοιμᾱ́τωσαν
Infinitive κατακοιμᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμων κατακοιμωντος κατακοιμωσα κατακοιμωσης κατακοιμων κατακοιμωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμῶμαι κατακοιμᾷ κατακοιμᾶται
Dual κατακοιμᾶσθον κατακοιμᾶσθον
Plural κατακοιμώμεθα κατακοιμᾶσθε κατακοιμῶνται
SubjunctiveSingular κατακοιμῶμαι κατακοιμῇ κατακοιμῆται
Dual κατακοιμῆσθον κατακοιμῆσθον
Plural κατακοιμώμεθα κατακοιμῆσθε κατακοιμῶνται
OptativeSingular κατακοιμῴμην κατακοιμῷο κατακοιμῷτο
Dual κατακοιμῷσθον κατακοιμῴσθην
Plural κατακοιμῴμεθα κατακοιμῷσθε κατακοιμῷντο
ImperativeSingular κατακοιμῶ κατακοιμᾱ́σθω
Dual κατακοιμᾶσθον κατακοιμᾱ́σθων
Plural κατακοιμᾶσθε κατακοιμᾱ́σθων, κατακοιμᾱ́σθωσαν
Infinitive κατακοιμᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμωμενος κατακοιμωμενου κατακοιμωμενη κατακοιμωμενης κατακοιμωμενον κατακοιμωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμήσω κατακοιμήσεις κατακοιμήσει
Dual κατακοιμήσετον κατακοιμήσετον
Plural κατακοιμήσομεν κατακοιμήσετε κατακοιμήσουσιν*
OptativeSingular κατακοιμήσοιμι κατακοιμήσοις κατακοιμήσοι
Dual κατακοιμήσοιτον κατακοιμησοίτην
Plural κατακοιμήσοιμεν κατακοιμήσοιτε κατακοιμήσοιεν
Infinitive κατακοιμήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμησων κατακοιμησοντος κατακοιμησουσα κατακοιμησουσης κατακοιμησον κατακοιμησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακοιμήσομαι κατακοιμήσει, κατακοιμήσῃ κατακοιμήσεται
Dual κατακοιμήσεσθον κατακοιμήσεσθον
Plural κατακοιμησόμεθα κατακοιμήσεσθε κατακοιμήσονται
OptativeSingular κατακοιμησοίμην κατακοιμήσοιο κατακοιμήσοιτο
Dual κατακοιμήσοισθον κατακοιμησοίσθην
Plural κατακοιμησοίμεθα κατακοιμήσοισθε κατακοιμήσοιντο
Infinitive κατακοιμήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακοιμησομενος κατακοιμησομενου κατακοιμησομενη κατακοιμησομενης κατακοιμησομενον κατακοιμησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to put to sleep

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION