뜻

1. 장, 우두머리

1. a chief

예문

• πάλην μὲν ἐνίκησεν Κάρανος ^ ὁ ἀφ Ἡρακλέους Ὀδυσσέα περὶ τοῦ στεφάνου καταγωνισάμενος: (Lucian, Verae Historiae, book 2 22:4)

  (루키아노스, Verae Historiae, book 2 22:4)

• ὁρῶν οὖν τὴν δυσχωρίαν ὁ Κάρανος κελεύει σπυρίδας ἡμῖν καὶ ἀρτοφόρα διὰ ἱμάντων ἐλεφαντίνων πεπλεγμένα δοθῆναι, ἐφ οἷς ἡσθέντες ἀνεκροταλίσαμεν τὸν νυμφίον ὡς καὶ τῶν δοθέντων ἡμῖν ἀνασεσωσμένων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:7)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:7)

• "καὶ ὁ Κάρανος ἔφη: (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:15)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:15)

• "εἷς δὲ τῶν συνδειπνούντων ἡμῖν ἄθλιος οὐ δυνάμενος πιεῖν ἀνακαθίσας ἔκλαιεν ἄσκυφος γενόμενος, καὶ ὁ Κάρανος αὐτῷ χαρίζεται κενὸν τὸ ἔκπωμα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:17)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:17)

• "καὶ ὁ Κάρανος ἄρξας πότου μικροῖς ἐκπώμασι περισοβεῖν ἐκέλευε τοῖς παισίν, ἐπίνομεν οὖν εὐμαρῶς ὥσπερ ἀντίδοτον ἐκ τῆς προτέρας ἀκρατοποσίας λαμβάνοντες, ἐν τούτῳ δὲ ὁ γελωτοποιὸς εἰσῆλθε Μανδρογένης, ἐκείνου Στράτωνος τοῦ Ἀττικοῦ, ὥς φασιν, ἀπόγονος καὶ πολλοὺς κατέρρηξεν ἡμῖν γέλωτας: (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:23)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 2 3:23)

유사 형태

• Κάρανος (9)
• κάρανον (7)
• κάρανα (3)
• Καράνου (3)
• Καρανὸν (2)
• καρανιστὴς (1)
• καρανοῦται (1)
• Καρανὸς (1)
• Καρανοῦ (1)
• Καρανῖτις (1)
• καρανῶσαι (1)
• Καρανὰ? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.