Ancient Greek-English Dictionary Language

ἰθῡ́νω

Non-contract Verb; 이형 Transliteration:

Principal Part: ἰθῡ́νω ἴθῡνα ἰθῡ́νθην

Structure: ἰθῡ́ν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: eu)qu/nw

Sense

  1. Alternative form of εὐθύνω ‎(euthúnō, “I straighten”)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἰθῡ́νω ἰθῡ́νεις ἰθῡ́νει
Dual ἰθῡ́νετον ἰθῡ́νετον
Plural ἰθῡ́νομεν ἰθῡ́νετε ἰθῡ́νουσιν*
SubjunctiveSingular ἰθῡ́νω ἰθῡ́νῃς ἰθῡ́νῃ
Dual ἰθῡ́νητον ἰθῡ́νητον
Plural ἰθῡ́νωμεν ἰθῡ́νητε ἰθῡ́νωσιν*
OptativeSingular ἰθῡ́νοιμι ἰθῡ́νοις ἰθῡ́νοι
Dual ἰθῡ́νοιτον ἰθῡνοίτην
Plural ἰθῡ́νοιμεν ἰθῡ́νοιτε ἰθῡ́νοιεν
ImperativeSingular ί̓θῡνε ἰθῡνέτω
Dual ἰθῡ́νετον ἰθῡνέτων
Plural ἰθῡ́νετε ἰθῡνόντων, ἰθῡνέτωσαν
Infinitive ἰθῡ́νειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰθῡνων ἰθῡνοντος ἰθῡνουσα ἰθῡνουσης ἰθῡνον ἰθῡνοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἰθῡ́νομαι ἰθῡ́νει, ἰθῡ́νῃ ἰθῡ́νεται
Dual ἰθῡ́νεσθον ἰθῡ́νεσθον
Plural ἰθῡνόμεθα ἰθῡ́νεσθε ἰθῡ́νονται
SubjunctiveSingular ἰθῡ́νωμαι ἰθῡ́νῃ ἰθῡ́νηται
Dual ἰθῡ́νησθον ἰθῡ́νησθον
Plural ἰθῡνώμεθα ἰθῡ́νησθε ἰθῡ́νωνται
OptativeSingular ἰθῡνοίμην ἰθῡ́νοιο ἰθῡ́νοιτο
Dual ἰθῡ́νοισθον ἰθῡνοίσθην
Plural ἰθῡνοίμεθα ἰθῡ́νοισθε ἰθῡ́νοιντο
ImperativeSingular ἰθῡ́νου ἰθῡνέσθω
Dual ἰθῡ́νεσθον ἰθῡνέσθων
Plural ἰθῡ́νεσθε ἰθῡνέσθων, ἰθῡνέσθωσαν
Infinitive ἰθῡ́νεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰθῡνομενος ἰθῡνομενου ἰθῡνομενη ἰθῡνομενης ἰθῡνομενον ἰθῡνομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ́̓θῡνα ῑ́̓θῡνας ῑ́̓θῡνεν*
Dual ῑ̓θῡ́νατον ῑ̓θῡνάτην
Plural ῑ̓θῡ́ναμεν ῑ̓θῡ́νατε ῑ́̓θῡναν
SubjunctiveSingular ἰθῡ́νω ἰθῡ́νῃς ἰθῡ́νῃ
Dual ἰθῡ́νητον ἰθῡ́νητον
Plural ἰθῡ́νωμεν ἰθῡ́νητε ἰθῡ́νωσιν*
OptativeSingular ἰθῡ́ναιμι ἰθῡ́ναις ἰθῡ́ναι
Dual ἰθῡ́ναιτον ἰθῡναίτην
Plural ἰθῡ́ναιμεν ἰθῡ́ναιτε ἰθῡ́ναιεν
ImperativeSingular ί̓θῡνον ἰθῡνάτω
Dual ἰθῡ́νατον ἰθῡνάτων
Plural ἰθῡ́νατε ἰθῡνάντων
Infinitive ἰθῡ́ναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰθῡνᾱς ἰθῡναντος ἰθῡνᾱσα ἰθῡνᾱσης ἰθῡναν ἰθῡναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ̓θῡνάμην ῑ̓θῡ́νω ῑ̓θῡ́νατο
Dual ῑ̓θῡ́νασθον ῑ̓θῡνάσθην
Plural ῑ̓θῡνάμεθα ῑ̓θῡ́νασθε ῑ̓θῡ́ναντο
SubjunctiveSingular ἰθῡ́νωμαι ἰθῡ́νῃ ἰθῡ́νηται
Dual ἰθῡ́νησθον ἰθῡ́νησθον
Plural ἰθῡνώμεθα ἰθῡ́νησθε ἰθῡ́νωνται
OptativeSingular ἰθῡναίμην ἰθῡ́ναιο ἰθῡ́ναιτο
Dual ἰθῡ́ναισθον ἰθῡναίσθην
Plural ἰθῡναίμεθα ἰθῡ́ναισθε ἰθῡ́ναιντο
ImperativeSingular ί̓θῡναι ἰθῡνάσθω
Dual ἰθῡ́νασθον ἰθῡνάσθων
Plural ἰθῡ́νασθε ἰθῡνάσθων
Infinitive ἰθῡ́νεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰθῡναμενος ἰθῡναμενου ἰθῡναμενη ἰθῡναμενης ἰθῡναμενον ἰθῡναμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ῑ̓θῡ́νθην ῑ̓θῡ́νθης ῑ̓θῡ́νθη
Dual ῑ̓θῡ́νθητον ῑ̓θῡνθήτην
Plural ῑ̓θῡ́νθημεν ῑ̓θῡ́νθητε ῑ̓θῡ́νθησαν
SubjunctiveSingular ἰθῡνθῶ ἰθῡνθῇς ἰθῡνθῇ
Dual ἰθῡνθῆτον ἰθῡνθῆτον
Plural ἰθῡνθῶμεν ἰθῡνθῆτε ἰθῡνθῶσιν*
OptativeSingular ἰθῡνθείην ἰθῡνθείης ἰθῡνθείη
Dual ἰθῡνθείητον ἰθῡνθειήτην
Plural ἰθῡνθείημεν ἰθῡνθείητε ἰθῡνθείησαν
ImperativeSingular ἰθῡ́νθητι ἰθῡνθήτω
Dual ἰθῡ́νθητον ἰθῡνθήτων
Plural ἰθῡ́νθητε ἰθῡνθέντων
Infinitive ἰθῡνθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἰθῡνθεις ἰθῡνθεντος ἰθῡνθεισα ἰθῡνθεισης ἰθῡνθεν ἰθῡνθεντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "προέλοιντο, στάδην δὲ ἔπραττον, ὁ δὲ φαλλοφόροσ ἰθὺ βαδίζων καταπασθεὶσ αἰθάλῳ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 1610)
  • ὠκυτέρα μαλακᾶσ ἀπὸ δίφρακοσ ἔδραμε τήνα ἰθὺ δι’ ἀμφιθύρω καὶ δικλίδοσ, ᾇ πόδεσ ἆγον. (Theocritus, Idylls, 43)
  • εὖτε γὰρ αἰθόμενον δόμον ἔκφυγεν, ἰθὺ κεραυνοῦ Ζεὺσ κατὰ οἱ κεφαλῆσ ἄσπετον ἧκε σέλασ. (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 2432)
  • Ὡσ δὲ τὰ πολλὰ ἐπὶ παντὶ ἕλκει, ὅ τι ἂν κοιλίην ἔχῃ πρὸσ τὸ ἰθὺ, καταφανὲσ ἰδεῖν, οἰδήματοσ μὴ προσεόντοσ‧ [ὅ τι δ’ ἂν κοιλίην ἔχῃ μὴ πρὸσ τὸ ἰθὺ ἢ οἰδήματοσ προσεόντοσ,] ἢν μὲν ἐῄ ἐν αὐτῷ σηπεδὼν, ἢ ἡ σὰρξ ὑπέῃ μυδῶσα καὶ σαπρὴ, ἔσται τοῦτο τὸ ἕλκοσ καὶ τὰ περιέχοντα τὸ ἕλκοσ ἰδεῖν μέλανα ὑποπέλια‧ καὶ τῶν ἐσθιομένων ἑλκέων, ὅπη ἂν φαγέδαινα ἐνέῃ, ἰσχυρότατά τε νέμηται καὶ ἐσθίῃ, ταύτῃ τοῦ ἕλκεοσ τὸ περιέχον χροιὴν ἕξει μέλαιναν ὑποπέλιον. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.6)

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION