Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπιχαιρεκακίᾱ

First declension Noun; Feminine Transliteration:

Principal Part: ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίας

Structure: ἐπιχαιρεκακι (Stem) + ᾱ (Ending)

Sense

  1. joy at the misfortune of another, schadenfreude, spitefulness
  2. 4th century BC, Aristotle, Nicomachean Ethics II 8b1

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίαι
Genitive ἐπιχαιρεκακίᾱς ἐπιχαιρεκακίαιν ἐπιχαιρεκακιῶν
Dative ἐπιχαιρεκακίᾱͅ ἐπιχαιρεκακίαιν ἐπιχαιρεκακίαις
Accusative ἐπιχαιρεκακίᾱν ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίᾱς
Vocative ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίαι

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • δὲ φαύλων ἔθουσ λαβόντα καὶ νόμου δύναμιν οὐκ ἔστι ῥᾳδίωσ ἀπώσασθαι καὶ βλαπτομένουσ, οὕτωσ ἡ ἔχθρα συνεισάγουσα τῷ μίσει φθόνον, ζηλοτυπίαν ἐπιχαιρεκακίαν μνησικακίαν ἐναπολείπει. (Plutarch, De capienda ex inimicis utilitate, chapter, section 9 8:2)
  • καὶ φθόνου μὲν ἔχει τὴν ἐπιχαιρεκακίαν, φθόνου δὲ καὶ χείρων ἐστίν· (Plutarch, De cohibenda ira, section 15 1:2)
  • καὶ γὰρ λύπησ ἀπέσπασται καὶ ἡδονῆσ καὶ ὕβρεωσ, καὶ φθόνου μὲν ἔχει τὴν ἐπιχαιρεκακίαν, φθόνου δὲ καὶ χείρων χείρων ἐστίν· (Plutarch, De cohibenda ira, section 15 1:1)
  • φθόνον φύεσθαι καὶ τὴν ἐπιχαιρεκακίαν λέγουσι. (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 15 7:1)
  • δῆλοσ γάρ ἐστὶν ἐνταῦθα τὴν ἐπιχαιρεκακίαν ὑπαρκτὴν ὥσπερ τὸν φθόνον καὶ τὸν ἔλεον ἀπολιπών, ἣν ἐν ἑτέροισ ἀνύπαρκτον εἶναί φησιν ὥσπερ τὴν μισοπονηρίαν καὶ τὴν αἰσχροκέρδειαν. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 25 3:1)

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION