Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπιχαιρεκακίᾱ

First declension Noun; Feminine Transliteration:

Principal Part: ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίας

Structure: ἐπιχαιρεκακι (Stem) + ᾱ (Ending)

Sense

  1. joy at the misfortune of another, schadenfreude, spitefulness
  2. 4th century BC, Aristotle, Nicomachean Ethics II 8b1

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίαι
Genitive ἐπιχαιρεκακίᾱς ἐπιχαιρεκακίαιν ἐπιχαιρεκακιῶν
Dative ἐπιχαιρεκακίᾱͅ ἐπιχαιρεκακίαιν ἐπιχαιρεκακίαις
Accusative ἐπιχαιρεκακίᾱν ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίᾱς
Vocative ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίᾱ ἐπιχαιρεκακίαι

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • φθόνοσ μὲν γάρ ἐστι λύπη ἐπ’ ἀλλοτρίοισ ἀγαθοῖσ, ἐπιχαιρεκακία δ’ ἡδονὴ ἐπ’ ἀλλοτρίοισ κακοῖσ· (Plutarch, De curiositate, section 6 3:5)
  • λύπη ἐπ’ ἀλλοτρίοισ ἀγαθοῖσ, ἐπιχαιρεκακία δ’ ἡδονὴ ἐπ’ ἀλλοτρίοισ κακοῖσ· (Plutarch, De curiositate, section 6 10:2)
  • "ταύτῃ δὲ συνεχὴσ ἡ ἐπιχαιρεκακία γίγνεται, ταπεινοὺσ βουλομένων εἶναι τοὺσ πλησίον διὰ τὰσ ὁμοίασ αἰτίασ, καθ’ ἑτέρασ δὲ φυσικὰσ φορὰσ ἐκτρεπομένων, ὁ ἔλεοσ γίγνεται. (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 25 2:1)
  • ἔνια γὰρ εὐθὺσ ὠνόμασται συνειλημμένα μετὰ τῆσ φαυλότητοσ, οἱο͂ν ἐπιχαιρεκακία ἀναισχυντία φθόνοσ, καὶ ἐπὶ τῶν πράξεων μοιχεία κλοπὴ ἀνδροφονία· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 68:3)
  • Ἡδονὴ δέ ἐστιν ἄλογοσ ἔπαρσισ ἐφ’ αἱρετῷ δοκοῦντι ὑπάρχειν, ὑφ’ ἣν τάττεται κήλησισ, ἐπιχαιρεκακία, τέρψισ, διάχυσισ. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 114:4)

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION