διαιτητής
First declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
διαιτητής
διαιτητοῦ
Structure:
διαιτητ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Etym.: diaita/w II.
Sense
- an arbitrator, umpire
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ταῦτ’ ἐμοῦ προκαλουμένου οὐδεπώποτ’ ἠθέλησε συνελθεῖν οὐδὲ λόγον περὶ ὧν ἐνεκάλει ποιήσασθαι οὐδὲ δίαιταν ἐπιτρέψαι, ἑώσ ὑμεῖσ τὸν νόμον τὸν περὶ τῶν διαιτητῶν ἔθεσθε. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 10 1:5)
- πρὸσ δὲ τούτοισ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἡμεῖσ μὲν τοὺσ συγγενεῖσ μάρτυρασ καὶ ἐπὶ τῶν διαιτητῶν καὶ ἐφ’ ὑμῶν παρεχόμεθα, οἷσ οὐκ ἄξιον ἀπιστεῖν, οὗτοι δέ, ἐπειδὴ ἔλαχεν Εὐφίλητοσ τὴν δίκην τὴν προτέραν τῷ κοινῷ τῶν δημοτῶν καὶ τῷ τότε δημαρχοῦντι, ὃσ νῦν τετελεύτηκε, δύο ἔτη τοῦ διαιτητοῦ τὴν δίαιταν ἔχοντοσ οὐκ ἠδυνήθησαν οὐδεμίαν μαρτυρίαν εὑρεῖν, ὡσ οὑτοσὶ ἄλλου τινὸσ πατρόσ ἐστιν ἢ τοῦ ἡμετέρου. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 17 5:3)
- τὴν δὲ Νέαιραν εἶχον ἡμέραν παρ’ ἡμέραν, διαιτητῶν γενομένων φίλων, Φρυνίων καὶ στέφανοσ ὁ ῥήτωρ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 65 1:5)
- Μαρτυρίαι ἐντεῦθεν τοίνυν τὸ μὲν τῆσ ἐπιτροπῆσ ἐλέλυτο, ἠφανισμένων τῶν συνθηκῶν καὶ τῶν διαιτητῶν ἀντιλεγομένων· (Demosthenes, Speeches 31-40, 24:5)
- ὥστε τεττάρων μὲν καὶ δέκ’ ἐτῶν γεγενημένων ἀφ’ οὗ τὸν πατέρ’ ἡμῶν ἀφεῖσαν, εἴκοσι δὲ καὶ δυοῖν ἀφ’ οὗ τυγχάνουσιν ἐγγεγραμμένοι, τετελευτηκότοσ δὲ καὶ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἡμετέρου, πρὸσ ὃν αὐτοῖσ ἐγένονθ’ αἱ διαλλαγαί, καὶ τῶν ἐπιτρόπων, οἳ μετὰ τὸν ἐκείνου θάνατον τῶν ἡμετέρων ἐγένοντο κύριοι, καὶ τῆσ ἑαυτῶν μητρόσ, ἥτισ ἅπαντα ταῦτ’ ᾔδει, καὶ διαιτητῶν καὶ μαρτύρων καὶ πάντων τῶν πλείστων ὡσ εἰπεῖν, τὴν ἡμετέραν ἀπειρίαν καὶ τὴν ἐξ ἀνάγκησ ἄγνοιαν τῶν πεπραγμένων ἑρ́μαιον νομίσαντεσ ἑαυτῶν, τὰσ δίκασ ἡμῖν ἔλαχον ταυτασί, καὶ λόγον οὔτε δίκαιον οὔτ’ ἐπιεικῆ τολμῶσι λέγειν. (Demosthenes, Speeches 31-40, 9:1)