Sense

1. the judge who assigned the prizes at the games
2. an arbitrator, umpire, judge, a chief, leader, an author

Examples

• οὐχ ἥδε μόχθων τῶν ἐν Ἰλίῳ βραβεύσ; (Euripides, Helen, episode, dialogue4)
• Πυλάδη, σὺ δ’ ἡμῖν τοῦ φόνου γενοῦ βραβεύσ, καὶ κατθανόντοιν εὖ περίστειλον δέμασ θάψον τε κοινῇ πρὸσ πατρὸσ τύμβον φέρων. (Euripides, episode, anapests 2:1)
• Ἀρτεμβάρησ δὲ μυρίασ ἵππου βραβεὺσ στύφλουσ παρ’ ἀκτὰσ θείνεται Σιληνιῶν. (Aeschylus, Persians, episode8)
• καὶ ἐμοὶ μὲν παρεσκεύαστο ἐλεγεῖον τοιονδὶ ποιητὴσ ἀέθλων τε βραβεὺσ αὐτόσ τε χορηγὸσ, σοὶ τόδ’ ἔθηκεν ἄναξ μνῆμα χοροστασίησ. (Aristides, Aelius, Orationes, 11:15)

Similar forms

• βραβεύειν (13)
• βραβεύων (7)
• βραβεῦσαι (5)
• βραβευτὴν (3)
• βραβεῖον (3)
• βραβευτὰς (3)
• βραβεύουσα (2)
• βραβεὺς (2)
• βραβευτὴς (2)
• βραβεύει (2)
• βραβεύσειν (2)
• βραβεύς (2)
• βραβείας (1)
• βραβεύοι (1)
• βραβευταὶ (1)
• βραβευέτω (1)
• βραβεύοντι (1)
• βραβευτῇ (1)
• βραβεῖα (1)
• βραβεύηται (1)
• βραβεύεται (1)
• βραβευτήν (1)
• βραβεύοντα (1)
• βραβέας (1)
• βραβεύῃ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.