Sense

1. public, belonging to the people
2. (masculine substantive), public executioner
3. public physician

Examples

• πέρασ οὖν κακῆσ ἀναστροφῆσ ἔτυχεν ἐγκλεισθεὶσ πρὸσ Ἀρέταν τὸν τῶν Ἀράβων τύρρανον, πόλιν ἐκ πόλεωσ φεύγων, διωκόμενοσ ὑπὸ πάντων καὶ στυγούμενοσ ὡσ τῶν νόμων ἀποστάτησ καὶ βδελυσσόμενοσ ὡσ πατρίδοσ καὶ πολιτῶν δήμιοσ, εἰσ Αἴγυπτον ἐξεβράσθη. (Septuagint, Liber Maccabees II 5:8)
• Εἰ τοίνυν ἀναγκασθείσ τισ ὑπ̓ ἄλλου φονεύσειέ τινα οὐ δυνάμενοσ ἀντιλέγειν ἐκείνῳ βιαζομένῳ, οἱο͂ν δήμιοσ ἢ δορυφόροσ, ὁ μὲν δικαστῇ πεισθείσ, ὁ δὲ τυράννῳ, τίνα αἰτιάσῃ τοῦ φονου; (Lucian, Dialogi mortuorum, 3:5)
• ἀποφηναμένων δὲ πάντων ὁμοίωσ καὶ καταγνόντων τοῦ Δαρείου θάνατον, οἱ μὲν ὑπηρέται συλλαβόντεσ αὐτὸν εἰσ οἴκημα πλησίον ἀπήγαγον, ὁ δὲ δήμιοσ κληθεὶσ ἧκε μὲν ξυρὸν ἔχων, ᾧ τὰσ κεφαλὰσ ἀποτέμνουσι τῶν κολαζομένων, ἰδὼν δὲ τὸν Δαρεῖον ἐξεπλάγη καὶ ἀνεχώρει πρὸσ τὰσ θύρασ ἀποβλέπων, ὡσ; (Plutarch, Artaxerxes, chapter 29 5:1)
• ’ ου’ συμποσίαρχοσ ἦν γάρ, ἀλλὰ δήμιοσ ὁ Χαιρέασ, κυάθουσ προπίνων εἴκοσιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 36 5:3)
• καλὴν γὰρ ἐσθῆτα καὶ πολυτελῆ συνελήφθη φορῶν ἣν ὁ δήμιοσ ἀναίμακτον αὑτῷ καὶ καθαρὰν διαφυλάξαι βουλόμενοσ, καὶ ἀποδύων ἠρέμα τὸν νεανίσκον, εἶδε τοὺσ παρὰ τοῦ βασιλέωσ προσθέοντασ ἅμα καὶ τοὔνομα τοῦ μειρακίου βοῶντασ. (Plutarch, Mulierum virtutes, 1:4)

Similar forms

• δήμιον (11)
• Δημιουργῷ (11)
• δήμιος (10)
• δημίου (7)
• δημίῳ (5)
• δημίους (3)
• δήμιοι (3)
• δήμια (2)
• δημίοις (2)
• Δημίδιον (2)
• δήμιός (1)
• δημιῶδες (1)
• δήμιε (1)
• δημιουρ (1)
• δημιουργῇ (1)
• δημίων (1)
• δημιόπραθ (1)
• δημιουργὲ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary