- καίτοι οἶμαι ἐγὼ ἄνδρα ποιήσει βλάπτοντα ἑαυτὸν οὐκ ἄν σε ἐθέλειν ὁμολογῆσαι ὡς ἀγαθός ποτ ἐστὶν ποιητής, βλαβερὸς ὢν ἑαυτῷ. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 58:2)
(플라톤, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 58:2)
- καὶ γὰρ οὐχ ὥσπερ οἱ πλεονέκται τῶν ἄλλων ἀφαιρούμενοι χρήματα ἑαυτοὺς δοκοῦσι πλουτίζειν, οὕτως ὁ ἀκρατὴς τοῖς μὲν ἄλλοις βλαβερός, ἑαυτῷ δ ὠφέλιμος, ἀλλὰ κακοῦργος μὲν τῶν ἄλλων, ἑαυτοῦ δὲ πολὺ κακουργότερος, εἴ γε κακουργότατόν ἐστι μὴ μόνον τὸν οἶκον τὸν ἑαυτοῦ φθείρειν, ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν: (Xenophon, Memorabilia, , chapter 5 4:2)
(크세노폰, Memorabilia, , chapter 5 4:2)
- ἢ εἴ τινας ἰδίᾳ τῶν πολιτῶν πείσαιμι ψευδόμενος, ὡς ὄντι οἰκονομικῷ τε καὶ ἐπιμελεῖ, τὰ ἑαυτῶν ἐπιτρέψαι, ἆρ οὐκ ἂν πεῖραν διδοὺς ἅμα τε βλαβερὸς εἰής καὶ καταγέλαστος φαίνοιο· (Xenophon, Memorabilia, , chapter 6 39:4)
(크세노폰, Memorabilia, , chapter 6 39:4)
- καὶ ἐρῶν μὲν βλαβερός τε καὶ ἀηδής, λήξας δὲ τοῦ ἔρωτος εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον ἄπιστος, εἰς ὃν πολλὰ καὶ μετὰ πολλῶν ὁρ´κων τε καὶ δεήσεων ὑπισχνούμενος μόγις κατεῖχε τήν γ ἐν τῷ τότε συνουσίαν ἐπίπονον οὖσαν φέρειν δι ἐλπίδα ἀγαθῶν. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 96:1)
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 96:1)
- - Δῆλον ὡς ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων, ὑφ᾿ ἧς ἕκαστος οἶμαι καὶ αὐτός ἐστιν αὑτῷ βλαβερός. (Dio, Chrysostom, Orationes, 2:4)
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), 2:4)
