Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀνίκητος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀνίκητος ἀνίκητος ἀνίκητον

Structure: ἀ (Prefix) + νικητ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: nika/w

Sense

  1. unconquered, unconquerable, invincible

Examples

  • ἀνίκητοσ γάρ ἐστιν, ὦ τύραννε, ἡ εὐσεβὴσ ἐπιστήμη. (Septuagint, Liber Maccabees IV 11:21)
  • οὐδ’ ἐνόησε μετὰ φρεσίν, ὥσ οἱ ὀπίσσω ἀντὶ λίθου ἑὸσ υἱὸσ ἀνίκητοσ καὶ ἀκηδὴσ λείπεθ’, ὅ μιν τάχ’ ἔμελλε βίῃ καὶ χερσὶ δαμάσσασ τιμῆσ ἐξελάειν, ὃ δ’ ἐν ἀθανάτοισι ἀνάξειν. (Hesiod, Theogony, Book Th. 44:14)
  • ἀρετῆσ καὶ ἀσχολίαν βαρυνόμενοσ καὶ ζηλοτυπῶν τὸν τρίβωνα καὶ τὴν πήραν, ὅτι τούτοισ ἦν ἀνίκητοσ καὶ ἀνάλωτοσ Διογένησ, οὐχ ὡσ ἐκεῖνοσ ὅπλοισ καὶ ἵπποισ καὶ σαρίσσαισ. (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 5 6:1)
  • κεραυνοφόρον οὕτωσ ἐναργῶσ καὶ κεκραμένωσ, ὥστε λέγειν, ὅτι δυεῖν Ἀλεξάνδρων ὁ μὲν Φιλίππου γέγονεν ἀνίκητοσ, ὁ δ’ Ἀπελλοῦ ἀμίμητοσ. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 2 10:1)
  • ἐπεὶ ἔν γε πέλταισ καὶ σαρίσσαισ καὶ ἀλαλαγμοῖσ καὶ συρράξεσιν ὅπλων ἀνίκητοσ ἦν καὶ Ταρρίασ ὁ Δεινομένουσ καὶ Ἀντιγένησ ὁ Πελληναῖοσ καὶ Φιλώτασ· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 7 6:1)

Synonyms

  1. unconquered

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION