Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀναγορεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀναγορεύω

Structure: ἀν (Prefix) + ἀγορεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: fut. and aor. are mostly supplied by a)n-erw=, a)n-ei=pon.

Sense

  1. to proclaim publicly, to be proclaimed

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀναγορεύω ἀναγορεύεις ἀναγορεύει
Dual ἀναγορεύετον ἀναγορεύετον
Plural ἀναγορεύομεν ἀναγορεύετε ἀναγορεύουσιν*
SubjunctiveSingular ἀναγορεύω ἀναγορεύῃς ἀναγορεύῃ
Dual ἀναγορεύητον ἀναγορεύητον
Plural ἀναγορεύωμεν ἀναγορεύητε ἀναγορεύωσιν*
OptativeSingular ἀναγορεύοιμι ἀναγορεύοις ἀναγορεύοι
Dual ἀναγορεύοιτον ἀναγορευοίτην
Plural ἀναγορεύοιμεν ἀναγορεύοιτε ἀναγορεύοιεν
ImperativeSingular ἀναγόρευε ἀναγορευέτω
Dual ἀναγορεύετον ἀναγορευέτων
Plural ἀναγορεύετε ἀναγορευόντων, ἀναγορευέτωσαν
Infinitive ἀναγορεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀναγορευων ἀναγορευοντος ἀναγορευουσα ἀναγορευουσης ἀναγορευον ἀναγορευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀναγορεύομαι ἀναγορεύει, ἀναγορεύῃ ἀναγορεύεται
Dual ἀναγορεύεσθον ἀναγορεύεσθον
Plural ἀναγορευόμεθα ἀναγορεύεσθε ἀναγορεύονται
SubjunctiveSingular ἀναγορεύωμαι ἀναγορεύῃ ἀναγορεύηται
Dual ἀναγορεύησθον ἀναγορεύησθον
Plural ἀναγορευώμεθα ἀναγορεύησθε ἀναγορεύωνται
OptativeSingular ἀναγορευοίμην ἀναγορεύοιο ἀναγορεύοιτο
Dual ἀναγορεύοισθον ἀναγορευοίσθην
Plural ἀναγορευοίμεθα ἀναγορεύοισθε ἀναγορεύοιντο
ImperativeSingular ἀναγορεύου ἀναγορευέσθω
Dual ἀναγορεύεσθον ἀναγορευέσθων
Plural ἀναγορεύεσθε ἀναγορευέσθων, ἀναγορευέσθωσαν
Infinitive ἀναγορεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀναγορευομενος ἀναγορευομενου ἀναγορευομενη ἀναγορευομενης ἀναγορευομενον ἀναγορευομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ μὴν ἀλλὰ τῷ Μαρίῳ προσετίθετο σύμπαν τὸ ἔργον ἥ τε προτέρα νίκη καὶ τὸ πρόσχημα τῆσ ἀρχῆσ, μάλιστα δὲ οἱ πολλοὶ κτίστην τε Ῥώμησ τρίτον ἐκεῖνον ἀνηγόρευον, ὡσ οὐχ ἥττονα τοῦ Κελτικοῦ τοῦτον ἀπεωσμένον τὸν κίνδυνον, εὐθυμούμενοί τε μετὰ παίδων καὶ γυναικῶν ἕκαστοι κατ’ οἶκον ἅμα τοῖσ θεοῖσ καὶ Μαρίῳ δείπνου καὶ λοιβῆσ ἀπήρχοντο, καὶ θριαμβεύειν μόνον ἠξίουν ἀμφοτέρουσ τοὺσ θριάμβουσ. (Plutarch, Caius Marius, chapter 27 5:1)
  • καὶ Καίσαρα καὶ Σεβαστὸν ἀνηγόρευον, ἔτι τῶν νεκρῶν ἀκεφάλων ἐν ταῖσ ὑπατικαῖσ ἐσθῆσιν ἐρριμμένων ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ. (Plutarch, Galba, chapter 28 1:3)
  • ὅτῳ δὲ πλείστη γένοιτο καὶ μεγίστη, τοῦτον ἀνηγόρευον. (Plutarch, Lycurgus, chapter 26 3:2)
  • τῶν δὲ γραμμάτων τούτων παρὰ τοῦ Τιμολέοντοσ κομισθέντων, καὶ πρέσβεων ἅμα παρόντων Συρακουσίων καὶ δεομένων ἐπιμεληθῆναι τῆσ πόλεωσ καὶ γενέσθαι πάλιν ἐξ ὑπαρχῆσ οἰκιστάσ, οὐχ ἡρ́πασαν οἱ Κορίνθιοι τὴν πλεονεξίαν, οὐδὲ προσεποίησαν αὑτοῖσ τὴν πόλιν, ἀλλὰ πρῶτον μὲν ἐπιόντεσ τοὺσ ἱεροὺσ ἀγῶνασ ἐν τῇ Ἑλλάδι καὶ τὰσ μεγίστασ τῶν πανηγύρεων ἀνηγόρευον ὑπὸ κηρύκων ὅτι Κορίνθιοι καταλελυκότεσ τὴν ἐν Συρακούσαισ τυραννίδα, καὶ τὸν τύραννον ἐξεληλακότεσ, καλοῦσι Συρακουσίουσ καὶ τῶν ἄλλων Σικελιωτῶν τὸν βουλόμενον οἰκεῖν τὴν πόλιν ἐλευθέρουσ καὶ αὐτονόμουσ, ἐπ’ ἴσοισ καὶ δικαίοισ τὴν χώραν διαλαχόντασ· (Plutarch, Timoleon, chapter 23 1:1)
  • τεκμήριον δὲ τούτου παρέχουσιν, ὅτι τοὺσ μὲν πατρικίουσ, ὁπότε δόξειε τοῖσ βασιλεῦσι συγκαλεῖν, οἱ κήρυκεσ ἐξ ὀνόματόσ τε καὶ πατρόθεν ἀνηγόρευον, τοὺσ δὲ δημοτικοὺσ ὑπηρέται τινὲσ ἀθρόουσ κέρασι βοείοισ ἐμβυκανῶντεσ ἐπὶ τὰσ ἐκκλησίασ συνῆγον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 8 6:1)

Synonyms

  1. to proclaim publicly

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION