Hellas Alive Dictionary - αμυντηριος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ἀμυντήριος ἀμυντήριη ἀμυντήριον

Structure: ἀμυντηρι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: a)mu/nw

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ἀμυντήριος ἀμυντηρίου	ἀμυντηριότερος ἀμυντηριοτέρου	ἀμυντηριότατος ἀμυντηριοτάτου
Adverb	ἀμυντηρίως	ἀμυντηριότερον	ἀμυντηριότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

τὰ μὲν σκεπαστήρια, οἱᾶ μὴ ῥαδίωσ ταῖσ πληγαῖσ εἴκειν, τὰ δ’ ἀμυντήρια, ὡσ διὰ πάσησ φέρεσθαι προβολῆσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 14, chapter 9 3:2)
ἔστι τοίνυν πάντα ἡμῖν ὁπόσα δημιουργοῦμεν καὶ κτώμεθα, τὰ μὲν ἕνεκα τοῦ ποιεῖν τι, τὰ δὲ τοῦ μὴ πάσχειν ἀμυντήρια· (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 135:4)
χρῶνται δὲ ὠμοβοί̈νοισ κράνεσι καὶ θώραξι, γερροφόροι, ἀμυντήρια δ’ ἔχοντεσ καὶ λόγχασ καὶ τόξον καὶ ξίφοσ· (Strabo, Geography, Book 7, chapter 3 34:13)
μεγάλουσ γὰρ εἶχον θυρεούσ, καὶ τούτουσ ὠμοβοί̈νουσ, ἀμυντήρια δὲ πελέκεισ, οἱ δὲ κοντούσ, οἱ δὲ καὶ ξίφη. (Strabo, Geography, book 17, chapter 1 107:4)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

bab2min@gmail.com