- σᾶς δάμαρτος ἄλκαρ. (Euripides, The Trojan Women, episode, strophe 22)
(에우리피데스, The Trojan Women, episode, strophe 22)
- Μοῦσαι μέν θ ἅμα πᾶσαι ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ ὑμνεῦσίν ῥα θεῶν δῶρ ἄμβροτα ἠδ ἀνθρώπων τλημοσύνας, ὅς ἔχοντες ὑπ ἀθανάτοισι θεοῖσι ζώους ἀφραδέες καὶ ἀμήχανοι, οὐδὲ δύνανται εὑρέμεναι θανάτοιό τ ἄκος καὶ γήραος ἄλκαρ: (Anonymous, Homeric Hymns, , <[Ei)\s A)po/llwna Pu/qion]> 2:5)
(익명 저작, Homeric Hymns, , <[Ei)\s A)po/llwna Pu/qion]> 2:5)
- κώπαν σχάσον, ταχὺ δ ἄγκυραν ἔρεισον χθονὶ πρῴραθε, χοιράδος ἄλκαρ πέτρας. (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 10 17:1)
(핀다르, Odes, pythian odes, pythian 10 17:1)
- ὡς δ ὅτε τις κεράμῳ κατερέψεται ἑρκίον ἀνήρ, δώματος ἀγλαϊήν τε καὶ ὑετοῦ ἔμμεναι ἄλκαρ, ἄλλῳ δ ἔμπεδον ἄλλος ὁμῶς ἐπαμοιβὸς ἄρηρεν: (Apollodorus, Argonautica, book 2 18:6)
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 18:6)
- Ἢν δὲ καὶ εἰς συγκοπὴν τράπωνται, γίγνεται γὰρ καὶ τόδε· τῆς μὲν δυνάμιος λυομένης, ἱδρῶτι δὲ χεομένου τοῦ ἀνθρώπου, πάντων δὲ εἰς τὸ ἐκτὸς τὴν φορὴν ποιευμένων τῶν ὑγρῶν, καὶ τοῦ τόνου λυομένου καὶ τοῦ πνεύματος, ἔς τε ἀκηδίην μὲν τῆς παραφορῆς, δέος δὲ εἰς ἀτμὸν λυθῆναι καὶ ὑγρασίην τὸν ἄνθρωπον · ἄλκαρ μοῦνόν ἐστι οἶνος, θρέψαι μὲν ὠκέως κατ οὐσίην, καὶ πάντη μέχρι περάτων μολεῖν· τόνῳ δὲ προσθεῖναι τόνον, καὶ πνεῦμα νεναρκωμένον ἐγεῖραι, ψῦξιν ἀλεῆναι, στῦψαι πλάδον, φερομένων ἔξω καὶ Ῥεόντων κρατῆσαι, ἡδὺς μὲν ὀσφραίνεσθαι ἐς ἡδονὴν, κραταιὸς δὲ στηρίξαι δύναμιν ἐς ζωήν· ἄριστος δὲ μειλίξαι θυμὸν ἐν παραφορῇ · τάδε μέντοι ποθεὶς ἅμα πάντα πρήσσει. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 87)
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 87)
