헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́ΔεΣτοιξ́47́

(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 47)

ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ περὶ τῶν φαντασιῶν λεγόμενα νεανικῶσ πρὸσ τὴν εἱμαρμένην ἐναντιοῦται. τὴν γὰρ φαντασίαν βουλόμενοσ οὐκ οὖσαν αὐτοτελῆ τῆσ συγκαταθέσεωσ αἰτίαν ἀποδεικνύειν, εἴρηκεν ὅτι "βλάψουσιν οἱ σοφοὶ ψευδεῖσ φαντασίασ ἐμποιοῦντεσ, ἂν αἱ φαντασίαι ποιῶσιν αὐτοτελῶσ τὰσ συγκαταθέσεισ· "πολλάκισ γὰρ οἱ σοφοὶ ψεύδει χρῶνται πρὸσ τοὺσ φαύλουσ καὶ φαντασίαν παριστᾶσι πιθανήν, οὐ μὴν αἰτίαν τῆσ συγκαταθέσεωσ ἐπεὶ καὶ τῆσ ὑπολήψεωσ αἰτία τῆσ ψευδοῦσ ἔσται καὶ τῆσ ἀπάτησ.

ταῦτ’ οὖν ἄν τισ ἀπὸ τοῦ σοφοῦ μεταφέρων ἐπὶ τὴν εἱμαρμένην λέγῃ μὴ διὰ τὴν εἱμαρμένην γίγνεσθαι τὰσ συγκαταθέσεισ, ἐπεὶ διὰ τὴν εἱμαρμένην ἔσονται καὶ ψευδεῖσ ῖσ συγκαταθέσεισ καὶ ὑπολήψεισ καὶ ἀπάται καὶ βλαβήσονται διὰ τὴν εἱμαρμένην, ὁ τοῦ βλάπτειν τὸν σοφὸν ἐξαιρούμενοσ λόγοσ ἅμα καὶ τὸ μὴ πάντων αἰτίαν εἶναι τὴν εἱμαρμένην ἀποδείκνυσιν.

εἰ γὰρ μήτε δοξάζουσι μήτε βλάπτονται διὰ τὴν εἱμαρμένην, δῆλον ὅτι οὐδὲ κατορθοῦσιν οὐδὲ φρονοῦσιν οὐδ’ ὑπολαμβάνουσι βεβαίωσ οὐδ’ ὠφελοῦνται διὰ τὴν εἱμαρμένην, ἀλλ’ οἴχεται τὸ πάντων αἰτίαν εἶναι τὴν εἱμαρμένην.

προκαταρκτικὴν μόνον ἐποιεῖτο τὴν εἱμαρμένην, ἐκεῖ πάλιν αὐτὸν ἀποδείξει μαχόμενον πρὸσ αὑτόν, ὅπου τὸν μὲν Ὅμηρον ὑπερφυῶσ ἐπαινεῖ περὶ τοῦ Διὸσ λέγοντα τῷ ἔχεθ’, ὅττι κεν ὔμμι κακὸν πέμπῃσιν ἑκάστῳ ἢ ἀγαθόν·

καὶ τὸν Εὐριπίδην ὦ Ζεῦ, τί δῆτα τοὺσ ταλαιπώρουσ βροτοὺσ φρονεῖν λέγοιμ’ ἄν;

σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα, δρῶμέν τε τοιάδ’, ἃ σύ γε τυγχάνεισ φρονῶν.

αὐτὸσ δὲ πολλὰ τούτοισ ὁμολογούμενα γράφει, τέλοσ δέ φησι μηδὲν ἴσχεσθαι μηδὲ κινεῖσθαι μηδὲ τοὐλάχιστον ἄλλωσ ἢ κατὰ τὸν τοῦ Διὸσ λόγον, ὃν τῇ εἱμαρμένῃ τὸν αὐτὸν εἶναι. ἔτι τοίνυν τὸ μὲν προκαταρκτικὸν αἴτιον ἀσθενέστερόν ἐστι τοῦ αὐτοτελοῦσ καὶ οὐκ ἐξικνεῖται κρατούμενον ὑπ’ ἄλλων ἐξανισταμένων·

ἅπασιν ἐπιτιθεῖσαν.

πότερον οὖν τὰσ συγκαταθέσεισ μὴ λέγωμεν ἐφ’ ἡμῖν εἶναι μηδὲ τὰσ ἀρετὰσ μηδὲ τὰσ κακίασ μηδὲ τὸ κατορθοῦν μηδὲ τὸ ἁμαρτάνειν, ἢ τὴν εἱμαρμένην λέγωμεν ἐλλείπουσαν εἶναι καὶ τὴν πεπρωμένην ἀπεράτωτον καὶ τὰσ τοῦ Διὸσ κινήσεισ καὶ σχέσεισ ἀσυντελέστουσ; τούτων γὰρ ἕπεται τὰ μὲν τῷ αὐτοτελῆ τὰ δὲ τῷ προκαταρκτικὴν μόνον αἰτίαν εἶναι τὴν εἱμαρμένην.

αὐτοτελὴσ μὲν γὰρ αἰτία πάντων οὖσα τὸ ἐφ’ ἡμῖν καὶ τὸ ἑκούσιον ἀναιρεῖ, προκαταρκτικὴ δὲ τὸ ἀκώλυτοσ εἶναι καὶ τελεσιουργὸσ ἀπόλλυσιν.

"ταῖσ μὲν κατὰ μέροσ φύσεσι καὶ κινήσεσιν ἐνστήματα πολλὰ γίγνεσθαι καὶ κωλύματα, τῇ δὲ τῶν ὅλων μηδέν.

καὶ πῶσ εἰσ τὰσ κατὰ μέροσ ἡ τῶν ὅλων διατείνουσα κίνησισ, ἐμποδιζομένων καὶ κωλυομένων ἐκείνων, ἀνεμπόδιστοσ αὐτὴ καὶ ἀκώλυτόσ ἐστιν; οὐδὲ γὰρ ἡ τἀνθρώπου φύσισ ἀνεμπόδιστοσ, εἰ μηδ’ ἡ τοῦ ποδὸσ ἢ τῆσ χειρόσ·

οὐδ’ τῆσ νεὼσ κίνησισ ἀκώλυτοσ ἂν εἰή, ἂν αἱ περὶ τὸ ἱστίον ἢ τὴν εἰρεσίαν ἐνέργειαι κωλύσεισ τινὰσ ἔχωσιν. ἄνευ δὲ τούτων, εἰ μὲν αἱ φαντασίαι μὴ γίγνονται καθ’ εἱμαρμένην τῶν συγκαταθέσεων· ἐπὶ τὴν συγκατάθεσιν, καθ’ εἱμαρμένην αἱ συγκαταθέσεισ γίγνεσθαι λέγονται, πῶσ οὐ μάχεται πρὸσ ἑαυτὴν πολλάκισ ἐν τοῖσ μεγίστοισ διαφόρουσ ποιοῦσα φαντασίασ καὶ περισπώσασ ἐπὶ τἀναντία τὴν διάνοιαν, ὅτε τοὺσ προστιθεμένουσ τῇ ἑτέρᾳ καὶ μὴ ἐπέχοντασ ἁμαρτάνειν λέγουσιν·

ἂν μὲν ἀδήλοισ εἴκωσι, προπίπτοντασ·

ἂν δὲ ψευδέσι, διαψευδομένουσ· ἂν δὲ κοινῶσ ἀκαταλήπτοισ, δοξάζοντασ; συγκατάθεσιν ἀναμάρτητον ἢ μηδ’ αὐτὴν τὴν εἱμαρμένην ἀνεπίληπτον οὐκ οἶδα γὰρ ὅπωσ ἀνέγκλητόσ ἐστι τοιαύτασ ποιοῦσα φαντασίασ, αἷσ τὸ μὴ μάχεσθαι μηδ’ ἀντιβαίνειν ἀλλ’ ἕπεσθαι καὶ εἴκειν ἐγκλητόν ἐστι.

καὶ μὴν ἔν γε τοῖσ πρὸσ τοὺσ Ἀκαδημαϊκοὺσ ἀγῶσιν ὁ πλεῖστοσ λόγοσ αὐτῷ τε Χρυσίππῳ καὶ Ἀντιπάτρῳ περὶ τίνοσ γέγονε;

"μήτε πράττειν μήθ’ ὁρμᾶν ἀσυγκαταθέτωσ, ἀλλὰ πλάσματα λέγειν καὶ κενὰσ;

"ὑποθέσεισ τοὺσ ἀξιοῦντασ, οἰκείασ φαντασίασ γενομένησ, εὐθὺσ ὁρμᾶν μὴ εἴξαντασ μηδὲ συγκαταθεμένουσ. "καὶ τὸν θεὸν ψευδεῖσ ἐμποιεῖν φαντασίασ καὶ τὸν σοφόν, οὐ συγκατατιθεμένων οὐδ’ εἰκόντων δεομένουσ ἡμῶν, ἀλλὰ πραττόντων μόνον καὶ ὁρμώντων ἐπὶ τὸ φαινόμενον·

"ἡμᾶσ δὲ φαύλουσ ὄντασ ὑπ’ ἀσθενείασ συγκατατίθεσθαι ταῖσ τοιαύταισ φαντασίαισ. ἡ δὲ τούτων τῶν λόγων ταραχὴ καὶ διαφορὰ πρὸσ αὐτοὺσ οὐ πάνυ δυσθεώρητόσ ἐστιν.

ὁ γὰρ οὐ δεόμενοσ συγκατατιθεμένων ἀλλὰ πραττόντων μόνον, οἷσ ἐνδίδωσι τὰσ φαντασίασ, εἴτε θεὸσ εἴτε σοφόσ, οἶδεν ὅτι πρὸσ τὸ πράττειν ἀρκοῦσιν αἱ φαντασίαι καὶ παρέλκουσιν αἱ συγκαταθέσεισ· τοῦ προπίπτειν καὶ ἁμαρτάνειν ἀκαταλήπτοισ συγκατατιθεμένουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 47

(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 47)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION