Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 44

(플루타르코스, De Stoicorum repugnantiis, section 44)

ὅτι τοῦ κόσμου κενὸν ἐκτὸσ ἄπειρόν ἐστι, τὸ δ’ ἄπειρον οὔτε ἀρχὴν οὔτε μέσον οὔτε τελευτὴν ἔχει πολλάκισ ὑπ’ αὐτοῦ λέγεται. καὶ τούτῳ μάλιστα τὴν λεγομένην ὑπ’ Ἐπικούρου τῆσ ἀτόμου κάτω φορὰν ἐξ αὑτῆσ ἀναιροῦσιν, οὐκ οὔσησ ἐν ἀπείρῳ διαφορᾶσ, καθ’ ἣν τὸ μὲν ἄνω τὸ δὲ κάτω νοεῖται γιγνόμενον. "διὸ καὶ ἐπὶ τοῦ κόσμου εἰ ῥητέον αὐτὸν φθαρτὸν εἶναι, λόγου οἰόμαι δεῖσθαι.

"οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐμοὶ φαίνεται οὕτωσ ἔχειν. "οἱονεὶ δ’ εἰσ τὴν ὥσπερ ἀφθαρσίαν πολύ τι αὐτῷ συνεργεῖ καὶ ἡ τῆσ χώρασ; "κατάληψισ, οἱο͂ν διὰ τὸ ἐν μέσῳ εἶναι· "ἐπεί, εἰ ἀλλαχῆ νοηθείη ὤν, καὶ παντελῶσ ἂν αὐτῷ συνάπτοι ἡ φθορά. "οὕτω γάρ πωσ καὶ ἡ οὐσία συντέτευχεν ἀιδίωσ τὸν μέσον κατειληφυῖα τόπον, εὐθὺσ τοιάδε τισ οὖσα, ὥστε καθ’ ἕτερον τρόπον, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συντυχίαν μὴ ἐπιδέχεσθαι αὐτὴν φθοράν, καὶ κατὰ τοῦτ’ αὐτὸ εἶναι ἀίδιον.

ταῦτα μίαν μὲν ἔχει καταφανῆ καὶ βλεπομένην ἐναντίωσιν, ἐν ἀπείρῳ μέσον τινὰ τόπον καὶ μέσην χώραν ἀπολείποντοσ· δευτέραν δ’ ἀδηλοτέραν μὲν ἀλογωτέραν δὲ ταύτησ;

. μερῶν τῆσ οὐσίασ ἐπὶ τὸ μέσον φερομένων, διάλυσισ καὶ φθορὰ τοῦ κόσμου γένοιτο.

ταῦτα δ’ οὐκ ἂν ἐφοβεῖτο, μὴ φύσει τὰ σώματα φέρεσθαι πανταχόθεν ἐπὶ τὸ μέσον ἡγούμενοσ οὐ τῆσ οὐσίασ ἀλλὰ τῆσ περιεχούσησ τὴν οὐσίαν χώρασ.

"ἀδυνάτου καὶ παρὰ φύσιν ὄντοσ· "οὐ γὰρ ὑπάρχειν ἐν τῷ κενῷ διαφοράν, ἣ τὰ σώματα δευρὶ μᾶλλον ἢ δευρὶ προσάγεται· ἀρκεῖ δ’ εἰσ τοῦτο παραθέσθαι λέξιν ἐκ τοῦ δευτέρου περὶ Κινήσεωσ.

"τέλεον μὲν ὁ κόσμοσ σῶμά ἐστιν, οὐ τέλεα δὲ τὰ τοῦ κόσμου μέρη τῷ πρὸσ τὸ ὅλον πωσ ἔχειν καὶ μὴ καθ’ αὑτὰ εἶναι·

"ἐπὶ τὴν συμμονὴν καὶ τὴν συνοχὴν τὴν ἑαυτοῦ κινεῖσθαι διὰ τῶν μερῶν πάντων πεφυκότοσ, οὐκ ἐπὶ τὴν διάλυσιν καὶ τὴν θρύψιν; εἶτα, φήσαι τισ ἄν, ὦ ἄνθρωπε, τί παθὼν ἐπελάθου τῶν λόγων τούτων, ὥστε τὸν κόσμον, εἰ μὴ τὴν μέσην χώραν ἐκ τύχησ κατειλήφει, διαλυτὸν καὶ φθαρτὸν ἀποφαίνειν;

εἰ γὰρ αὐτόσ γε νεύειν ἐπὶ τὸ αὑτοῦ μέσον ἀεὶ πέφυκε καὶ τὰ μέρη πρὸσ τοῦτο κατατείνειν πανταχόθεν, ὅποι ποτ’ ἂν τοῦ κενοῦ μετατεθῇ, συνέχων ἑαυτὸν οὕτω καὶ περιστέλλων, ἄφθαρτοσ καὶ ἄθρυπτοσ διαμενεῖ·

σκεδαννύμενα τοῦτο πάσχει διακρίσει τῶν μερῶν ἑκάστου καὶ διαλύσει πρὸσ τὸν οἰκεῖον τόπον ἐκ τοῦ παρὰ φύσιν ἀπορρέοντοσ σὺ δὴ κατ’ ἄλλο τοῦ κενοῦ τεθέντα τὸν κόσμον οἰόμενοσ οὕτω παντελεῖ συνάπτεσθαι φθορᾷ καὶ λέγων οὕτω καὶ διὰ τοῦτο μέσον ἐν τῷ μηδὲν ἔχειν πεφυκότι μέσον ζητῶν ἀπείρῳ, τὰσ μὲν τάσεισ καὶ τὰσ συνοχὰσ καὶ νεύσεισ ἐκείνασ, ὡσ οὐδὲν ἐχέγγυον εἰσ σωτηρίαν ἐχούσασ, ἀφῆκασ, τῇ δὲ καταλήψει τοῦ τόπου τὴν σύμπασαν αἰτίαν τῆσ διαμονῆσ ἀνέθηκασ.

ταυτὶ συνάπτεισ, ὥσπερ αὐτὸσ σεαυτὸν ἐξελέγξαι φιλοτιμούμενοσ·

"ὃν τρόπον δὲ κινεῖται ἕκαστον τῶν μορίων συμφυὲσ ὂν τῷ λοιπῷ, εὔλογον οὕτω καὶ καθ’ αὑτὸ κινεῖσθαι, καὶ εἰ λόγου χάριν νοήσαιμεν αὐτὸ καὶ ὑποθοίμεθα εἶναι ἐν κενῷ τινι τοῦ κόσμου τούτου·

"ὡσ γὰρ ἂν συνεχόμενον πάντοθεν ἐκινεῖτο ἐπὶ τὸ μέσον, μενεῖ ἐν τῇ κινήσει ταύτῃ, κἂν λόγου χάριν ἐξαίφνησ περὶ αὐτὸ γένηται κενόν. εἶτα μέροσ μὲν ὁτιοῦν ὑπὸ κενοῦ περιληφθὲν οὐκ ἀποβάλλει τὴν ἐπὶ τὸ τοῦ κόσμου μέσον ἄγουσαν ῥοπήν·

συνεκτικὸν τόνον, ἄλλοισ ἀλλαχόσε τῆσ οὐσίασ αὐτοῦ μέρεσι φερόμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION