Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 46

εἱμαρμένησ λόγον αὐτῷ πῶσ οὐ μαχόμενόσ ἐστιν; εἰ γὰρ οὐκ ἔστι δυνατὸν ὅπερ ἤ ἐστιν ἀληθὲσ ἢ ἔσται κατὰ Διόδωρον, ἀλλὰ πᾶν τὸ ἐπιδεκτικὸν τοῦ γενέσθαι, κἂν μὴ μέλλῃ γενήσεσθαι, δυνατόν ἐστιν, ἔσται δὲ δυνατὰ πολλὰ τῶν μὴ καθ’ εἱμαρμένην ἀνίκητον καὶ ἀνεκβίαστον καὶ περιγενητικὴν ἁπάντων, ἢ ἡ εἱμαρμένη τὴν δύναμιν ἀπόλλυσιν ἢ, τοιαύτησ, οἱάν ἀξιοῖ Χρύσιπποσ, οὔσησ, τὸ ἐπιδεκτικὸν τοῦ γενέσθαι πολλάκισ εἰσ τὸ ἀδύνατον ἐμπεσεῖται.

καὶ πᾶν μὲν ἀληθὲσ ἀναγκαῖον ἔσται τῇ κυριωτάτῃ πασῶν ἀνάγκῃ κατειλημμένον·

πᾶν δὲ ψεῦδοσ ἀδύνατον, τὴν μεγίστην ἔχον αἰτίαν ἀντιπίπτουσαν αὐτῷ πρὸσ τὸ ἀληθὲσ γενέσθαι.

ᾧ γὰρ ἐν θαλάσσῃ πεπρωμένον ἐστὶν ἀποθανεῖν, πῶσ ἅμ’ οἱο͂́ν τε τοῦτον ἐπιδεκτικὸν εἶναι τοῦ ἐν γῇ ἀποθανεῖν;

τί δέ; εἰσ Ἀθήνασ ὑπὸ τῆσ εἱμαρμένησ κωλυόμενον;