Plutarch, Artaxerxes, chapter 2

(플루타르코스, Artaxerxes, chapter 2)

ὁ μὲν οὖν Κῦροσ ἔντονόν τι καὶ σφοδρὸν εὐθὺσ ἐκ πρώτησ ἡλικίασ εἶχεν, ἅτεροσ δὲ πραότεροσ ἐδόκει περὶ πάντα καὶ ταῖσ ὁρμαῖσ φύσει μαλακώτεροσ εἶναι, γυναῖκα δὲ καλὴν καὶ ἀγαθὴν ἔλαβε μὲν τῶν γονέων κελευόντων, ἐφύλαξε δὲ κωλυόντων τὸν γὰρ ἀδελφὸν αὐτῆσ ἀποκτείνασ ὁ βασιλεὺσ ἐβουλεύετο κἀκείνην ἀνελεῖν, ὁ δὲ Ἀρσίκασ τῆσ μητρὸσ ἱκέτησ γενόμενοσ καὶ πολλὰ κατακλαύσασ μόλισ ἔπεισε μήτε ἀποκτεῖναι μήτε αὐτοῦ διαστῆσαι τὴν ἄνθρωπον. καὶ γὰρ εἶχεν εὐπρεπῆ λόγον ἡ Παρύσατισ, ᾧ καὶ Ξέρξησ ὁ παλαιὸσ ἐχρήσατο, Δημαράτου διδάξαντοσ, ὡσ Ἀρσίκαν μὲν ἰδιώτῃ, Κῦρον δὲ βασιλεύοντι Δαρείῳ τεκεῖν.

οὐ μὴν ἔπεισεν, ἀλλ’ ὁ πρεσβύτεροσ ἀπεδείχθη βασιλεύσ, Ἀρτοξέρξησ μετονομασθείσ, Κῦροσ δὲ Λυδίασ σατράπησ καὶ τῶν ἐπὶ θαλάσσησ στρατηγόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION