Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 6

ς Σ�κλ.? ὀρθῶς μοι δοκεῖς ὑπονοεῖν: οἱ γὰρ ἀπὸ τῆς Στοᾶς καὶ τοῦ Περιπάτου μάλιστα πρὸς τοὐναντίον ἐντείνονται τῷ λόγῳ, τῆς δικαιοσύνης ἑτέραν γένεσιν οὐκ ἐχούσης, ἀλλὰ παντάπασιν ἀσυστάτου καὶ ἀνυπάρκτου γιγνομένης, εἰ πᾶσι τοῖς ζῴοις λόγου μέτεστι γίγνεται γὰρ ἢ τὸ ἀδικεῖν ἀναγκαῖον ἡμῖν ἀφειδοῦσιν αὐτῶν, ἢ μὴ χρωμένων αὐτοῖς τὸ ζῆν ἀδύνατον καὶ ἄπορον: καὶ τρόπον τινὰ θηρίων βίον βιωσόμεθα, τὰς ἀπὸ τῶν θηρίων προέμενοι χρείας.

τέχνη, τίς κόσμος διαίτης, ἂν, ὡς προσήκει, λογικοῖς καὶ ὁμοφύλοις πᾶσι τοῖς ζῴοις οὖσιν ἀβλαβῶς καὶ μετ εὐλαβείας προσφέρεσθαι μάθωμεν, ἔργον ἐστὶν εἰπεῖν.

ἔχομεν, ἂν μὴ τὸν ἀρχαῖον ὁρ´ον καὶ νόμον φυλάττωμεν, ᾧ καθ Ἡσίοδον ὁ τὰς φύσεις διελὼν καὶ θέμενος ἰδίᾳ τῶν γενῶν ἑκάτερον ἰχθύσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς ἔσθειν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἔστι μετ αὐτοῖς, ἀνθρώποισι δ ἔδωκε δίκην πρὸς ἀλλήλους.

οἷς δ οὐκ ἔστι τὸ δικαιοπραγεῖν πρὸς ἡμᾶς:

, οὐδ ἡμῖν πρὸς ἐκεῖνα γίγνεται τὸ ἀδικεῖν: ὁδὸν ἀπολελοίπασι.?