Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 4

(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 4)

σ Κ�κλ. καὶ βίοισ καὶ πράξεσι καὶ διαίταισ τὰ τῶν ζῴων παρατιθέναι ἄλλην τε πολλὴν ἐνορῶν φλαυρότητα καὶ τῆσ ἀρετῆσ 1, πρὸσ ἣν ὁ λόγοσ γέγονε, μηδένα ἐμφανῆ στοχασμὸν αὐτῶν μηδὲ προκοπὴν μηδ’ ὄρεξιν, ἀπορῶ πῶσ ἡ φύσισ ἔδωκε τὴν ἀρχὴν αὐτοῖσ, ἐπὶ τὸ τέλοσ ἐξικέσθαι μὴ δυναμένοισ.

αυτ Ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὐδ’ αὐτοῖσ ἐκείνοισ, ὦ Σώκλαρε, τοῖσ ἀνδράσιν ἄτοπον εἶναι δοκεῖ·

τὴν γοῦν πρὸσ τὰ ἔκγονα φιλοστοργίαν ἀρχὴν μὲν ἡμῖν κοινωνίασ καὶ δικαιοσύνησ τιθέμενοι, πολλὴν δὲ τοῖσ ζῴοισ καὶ ἰσχυρὰν ὁρῶντεσ παροῦσαν, οὔ φασιν αὐτοῖσ οὐδ’ ἀξιοῦσι μετεῖναι δικαιοσύνησ. ἡμιόνοισ δὲ τῶν γεννητικῶν μορίων οὐδὲν ἐνδεῖ·

καὶ γὰρ αἰδοῖα καὶ μήτρασ καὶ τὸ χρῆσθαι μεθ’ ἡδονῆσ τούτοισ ἔχουσαι πρὸσ τὸ τέλοσ οὐκ ἐξικνοῦνται τῆσ γενέσεωσ. στέρησιν οὐχὶ φαυλότητα λόγου καὶ ἀσθένειαν, καὶ ταῦτα τὴν κακίαν ὁμολογοῦντασ εἶναι λογικήν, ἧσ πᾶν θηρίον ἀναπέπλησται καὶ γὰρ δειλίαν πολλοῖσ καὶ ἀκολασίαν ἀδικίαν τε καὶ κακόνοιαν ὁρῶμεν ἐνυπάρχουσαν.

ὁ δ’ ἀξιῶν τὸ μὴ πεφυκὸσ ὀρθότητα λόγου δέχεσθαι μηδὲ λόγον δέχεσθαι φύσει πρῶτον μὲν οὐδὲν διαφέρει τοῦ μήτε πίθηκον αἴσχουσ φύσει μετέχειν μήτε χελώνην βραδυτῆτοσ ἀξιοῦντοσ, ὅτι μηδὲ κάλλουσ ἐπιδεκτικὰ μηδὲ τάχουσ ἐστίν·

ἔπειτα τὴν διαφορὰν ἐμποδὼν οὖσαν οὐ συνορᾷ·

λόγοσ μὲν γὰρ ἐγγίγνεται φύσει, σπουδαῖοσ δὲ λόγοσ καὶ τέλειοσ ἐξ ἐπιμελείασ καὶ διδασκαλίασ διὸ τοῦ λογικοῦ πᾶσι τοῖσ ἐμψύχοισ μέτεστιν.

ἣν δὲ ζητοῦσιν ὀρθότητα καὶ σοφίαν οὐδ’ ἄνθρωπον εἰπεῖν κεκτημένον ἔχουσιν.

ὡσ γὰρ ὄψεώσ ἐστι πρὸσ ὄψιν διαφορὰ καὶ πτήσεωσ πρὸσ πτῆσιν· οὐ γὰρ ὁμοίωσ ἱέρακεσ βλέπουσι καὶ τέττιγεσ οὐδ’ ἀετοὶ πέτονται καὶ πέρδικεσ·

οὕτωσ οὐδὲ παντὶ λογικῷ μέτεστιν ὡσαύτωσ τῆσ εὑρομένησ τὸ ἄκρον εὐστροφίασ καὶ ὀξύτητοσ· κοινωνίασ καὶ ἀνδρείασ καὶ τοῦ πανούργου περὶ τοὺσ πορισμοὺσ καὶ τὰσ οἰκονομίασ, ὥσπερ αὖ καὶ τῶν ἐναντίων, ἀδικίασ δειλίασ ἀβελτερίασ, ἔνεστιν αὐτοῖσ.

καὶ μαρτυρεῖ τὸ νυνὶ πεποιηκὸσ ἐν τοῖσ νεανίσκοισ τὴν ἅμιλλαν· ὡσ γὰρ οὔσησ τινὸσ διαφορᾶσ, οἱ μὲν τὰ χερσαῖά φασιν οἱ δὲ τὰ θαλάσσια μᾶλλον προῆχθαι φύσει πρὸσ ἀρετήν·

ὃ δὴ καὶ δῆλόν ἐστι, παραβαλλομένων πελαργοῖσ ἵππων ποταμίων·

τὰ ᾠὰ καὶ τοὺσ νεοττούσ.

ὄνοισ δὲ καὶ προβάτοισ Ἀντίπατροσ ἐγκαλῶν ὀλιγωρίαν καθαριότητοσ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ παρεῖδε τὰσ λύγκασ καὶ τὰσ χελιδόνασ, ὧν αἱ μὲν ἐκτοπίζουσι παντάπασι κρύπτουσαι καὶ ἀφανίζουσαι τὸ λυγκούριον, αἱ δὲ χελιδόνεσ ἔξω στρεφομένουσ διδάσκουσι τοὺσ νεοττοὺσ; ἀφιέναι τὸ περίττωμα.

καίτοι διὰ τί δένδρου δένδρον οὐ λέγομεν ἀμαθέστερον, ὡσ κυνὸσ πρόβατον οὐδὲ λαχάνου λάχανον ἀνανδρότερον, ὡσ ἔλαφον λέοντοσ; οὐκ ἔστιν οὐδὲ μικροφωνότερον ἐν τοῖσ ἀναύδοισ, οὕτωσ οὐδὲ δειλότερον οὐδὲ νωθρότερον οὐδ’ ἀκρατέστερον, οἷσ μὴ φύσει πᾶσιν ἡ τοῦ 1 φρονεῖν δύναμισ, ἄλλοισ δ’ ἄλλωσ κατὰ τὸ μᾶλλον καὶ ἧττον παροῦσα τὰσ ὁρωμένασ διαφορὰσ πεποίηκεν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION