Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 32

(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 32)

ἔτι δὲ μᾶλλον κατοψόμεθα τὴν διαφοράν, ἐπὶ τὰ πρεσβύτατα καὶ μέγιστα τῶν κοινωνικῶν ἔργων καὶ καθηκόντων τὰ περὶ τὰσ γενέσεισ καὶ τεκνώσεισ τὸν λόγον τρέψαντεσ. πρῶτον μὲν γὰρ οἱ λίμναισ παρήκουσαν ἢ ποταμοὺσ ὑποδεχομένην νεμόμενοι θάλατταν ἰχθύεσ, ὅταν μέλλωσι τίκτειν, ἀνατρέχουσι, τῶν ποτίμων ὑδάτων τὴν πραότητα καὶ τὸ ἄσαλον διώκοντεσ· ἀγαθὴ γὰρ ἡ γαλήνη λοχεῦσαι καὶ τὸ ἄθηρον ἅμα ταῖσ λίμναισ ἔνεστι καὶ ποταμοῖσ, ὥστε σῴζεσθαι τὰ τικτόμενα.

διὸ καὶ πλεῖστα καὶ μάλιστα γονεύεται περὶ τὸν Εὔξεινον πόντον· οὐ γὰρ τρέφει κήτη ἀλλ’ ἢ φώκην ἀραιὰν καὶ δελφῖνα μικρόν.

ἔτι δ’ ἡ τῶν ποταμῶν ἐπιμιξία, πλείστων καὶ μεγίστων ἐκδιδόντων εἰσ τὸν Πόντον, ἤπιον παρέχει καὶ πρόσφορον τοῖσ λοχευομένοισ κρᾶσιν. "ἰχθύν εἴρηκε·

καίτοι μέγαν τινὲσ οἰόνται τὸν ἱερὸν καθάπερ ὀστοῦν ἱερὸν τὸ μέγα, καὶ τὴν ἐπιληψίαν, μεγάλην νόσον οὖσαν, ἱερὰν καλοῦσιν· ἔνιοι δὲ κοινῶσ τὸν ἄφετον καὶ ἱερωμένον. Ἐρατοσθένησ,·

δὲ τὸν χρύσοφρυν ἐοίκεν εὐδρομίην χρύσειον ἐπ’ ὀφρύσιν ἱερὸν ἰχθύν λέγειν· ’ πολλοὶ δὲ τὸν ἔλλοπα, σπάνιοσ γάρ ἐστι καὶ οὐ ῥᾴδιοσ ἁλῶναι. πολλάκισ ἂν οὖν ποτε λάβωσι, στεφανοῦνται μὲν αὐτοὶ στεφανοῦσι δὲ τὰσ ἁλιάδασ, κρότῳ δὲ καὶ πατάγῳ καταπλέοντασ αὐτοὺσ ὑποδέχονται καὶ τιμῶσιν.

οἱ δὲ πλεῖστοι τὸν ἀνθίαν ἱερὸν εἶναι καὶ λέγεσθαι νομίζουσιν ὅπου γὰρ ἂν ἀνθίασ ὀφθῇ θηρίον οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ θαρροῦντεσ μὲν οἱ σπογγοθῆραι κατακολυμβῶσι θαρροῦντεσ δὲ τίκτουσιν οἱ ἰχθύεσ, ὥσπερ ἐγγυητὴν ἀσυλίασ ἔχοντεσ ἡ δ’ αἰτία δυσλόγιστοσ, εἴτε φεύγει τὰ θηρία τὸν ἀνθίαν ὡσ σῦν ἐλέφαντεσ ἀλεκτρυόνα δὲ λέοντεσ·

ὢν καὶ μνημονικὸσ ὁ ἰχθύσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION