Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 24

(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 24)

ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἔστω τοῦ μὴ παντάπασιν ἐκφύλου μηδ’ ἀσυμπαθοῦσ πρὸσ ἡμᾶσ ἱκανὰ δείγματα· τῆσ δ’ ἀκράτου καὶ φυσικῆσ συνέσεωσ μέγα δήλωμα τὸ κοινόν ἐστιν· ἀνθρώπῳ νηκτόν, ὃ μὴ πέτραισ προσέχεται καὶ προσπέφυκεν, οὐδ’ ἁλώσιμον ἄνευ πραγματείασ, ὡσ λύκοισ μὲν ὄνοι καὶ μέροψι μέλισσαι χελιδόσι δὲ τέττιγεσ, ἐλάφοισ δ’ ὄφεισ ἀγόμενοι ῥᾳδίωσ ὑπ’ αὐτῶν ᾗ καὶ τοὔνομα πεποίηται παρώνυμον οὐ τῆσ ἐλαφρότητοσ ἀλλὰ τῆσ ἕλξεωσ τοῦ ὄφεωσ,, καὶ τὸ πρόβατον προσκαλεῖται τῷ ποδὶ τὸν λύκον·

τῇ δὲ παρδάλει τὰ πλεῖστα προσχωρεῖν χαίροντα τῇ ὀσμῇ μάλιστα δὲ τὸν πίθηκον λέγουσι.

καὶ πεφυλαγμένη πρὸσ τὰσ ἐπιθέσεισ ὑπὸ συνέσεωσ, οὐχ ἁπλοῦν τὸ τῆσ ἄγρασ ἔργον οὐδὲ φαῦλον ἀλλ’ ὀργάνων τε παντοδαπῶν καὶ σοφισμάτων ἐπ’ αὐτὰ δεινῶν καὶ ἀπατηλῶν δεόμενον ἀπείργασται.

καὶ τοῦτο δῆλόν ἐστιν ἀπὸ τῶν πάνυ προχείρων.

τῶν ἁλισκομένων, ἀλλὰ μᾶλλον ἐκλέγονται τὸν λεπτόν, ὅπωσ μὴ πλατεῖαν ἐπιβάλλων σκιὰν ἐκταράττῃ τὸ ὕποπτον αὐτῶν.

οὐδὲ τραχεῖαν ἐπεὶ καὶ τοῦτο τοῦ δόλου γίγνεται τεκμήριον αὐτοῖσ.

καὶ τῶν τριχῶν τὰ καθήκοντα πρὸσ τὸ ἄγκιστρον ὡσ ἔνι μάλιστα λευκὰ φαίνεσθαι μηχανῶνται μᾶλλον γὰρ οὕτωσ ἐν τῇ θαλάττῃ δι’ ὁμοιότητα τῆσ χρόασ λανθάνουσι. τὸ δ’ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λεγόμενον ἡ δὲ μολυβδαίνῃ ἰκέλη ἐσ βυσσὸν ὄρουσεν, ἣτε κατ’ ἀγραύλοιο βοὸσ κέρασ ἐμβεβαυῖα ἔρχεται ὠμηστῇσιν ἐπ’ ἰχθύσι κῆρα φέρουσα·

παρακούοντεσ ἔνιοι βοείαισ θριξὶν οἰόνται πρὸσ τὰσ ὁρμιὰσ χρῆσθαι τοὺσ παλαιούσ·

γὰρ τὴν τρίχα λέγεσθαι καὶ τὸ κείρασθαι διὰ τοῦτο καὶ τὴν κουράν· φιλόκοσμον εἶναι περὶ κόμην καὶ καλλωπιστήν. ἔστι δ’ οὐκ ἀληθέσ· ἱππείαισ γὰρ θριξὶ χρῶνται, τὰσ τῶν ἀρρένων λαμβάνοντεσ·

αἱ γὰρ θήλειαι. τῷ οὔρῳ τὴν τρίχα βεβρεγμένην ἀδρανῆ ποιοῦσιν. Ἀριστοτέλησ δέ φησι μηδὲν ἐν τούτοισ λέγεσθαι σοφὸν ἢ περιττὸν ἀλλὰ τῷ ὄντι κεράτιον περιτίθεσθαι πρὸ τοῦ ἀγκίστρου περὶ τὴν ὁρμιάν, ἐπεὶ πρὸσ ἄλλο ἐρχόμενοι διεσθίουσι. τῶν δ’ ἀγκίστρων τοῖσ μὲν στρογγύλοισ, ἐπὶ κεστρέασ καὶ ἀμίασ χρῶνται μικροστόμουσ ὄντασ τὸ γὰρ εὐθύτερον εὐλαβοῦνται·

πολλάκισ δὲ καὶ τὸ στρογγύλον ὁ κεστρεὺσ ὑποπτεύων ἐν κύκλῳ περινήχεται, τῇ οὐρᾷ περιρραπίζων τὸ ἐδώδιμον καὶ ἀνακάπτων τὸ ἀποκρουόμενον·

ἂν δὲ μὴ δύνηται, συναγαγὼν τὸ στόμα καὶ περιστείλασ, τοῖσ χείλεσιν ἄκροισ ἐπιψαύων ἀποκνίζει τοῦ δελέατοσ.

ὁ δὲ λάβραξ ἀνδρικώτερον τοῦ ἐλέφαντοσ οὐχ ἕτερον ἀλλ’ αὐτὸσ ἑαυτόν, ὅταν περιπέσῃ τῷ ἀγκίστρῳ, βελουλκεῖ, τῇ δεῦρο κἀκεῖ παραλλάξει τῆσ κεφαλῆσ ἀνευρύνων τὸ τραῦμα καὶ τὸν ἐκ τοῦ σπαραγμοῦ πόνον ὑπομένων, ἄχρι ἂν ἐκβάλῃ τὸ ἄγκιστρον. καὶ ὑγρότητα μεταβάλλειν τὸ σῶμα καὶ στρέφειν, ὥστε τῶν ἐντὸσ ἐκτὸσ γενομένων ἀποπίπτειν τὸ ἄγκιστρον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION