Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 19

(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 19)

καὶ ῥυθμίζειν παρέχοντεσ ἐμοὶ δοκοῦσι, προδικεῖν καὶ συνηγορεῖν τοῖσ ἄλλοισ ζῴοισ ἐν τῷ μανθάνειν, τρόπον τινὰ διδάσκοντεσ ἡμᾶσ, ὅτι καὶ προφορικοῦ λόγου καὶ φωνῆσ ἐνάρθρου μέτεστιν αὐτοῖσ· μέτεστιν οὐδ’ ὅσον στενάξαι φωνῆσ.

ᾠδαῖσ ἀπεικάζοντεσ, ἐπεὶ δὲ τοῦ μαθεῖν τὸ διδάξαι λογικώτερον, ἤδη πειστέον Ἀριστοτέλει λέγοντι καὶ τοῦτο τὰ ζῷα ποιεῖν·

ὀφθῆναι γὰρ ἀηδόνα νεοσσὸν ᾅδειν προδιδάσκουσαν.

ἀποτρόφοισ τῶν μητέρων γενέσθαι διδάσκονται γὰρ αἱ συντρεφόμεναι καὶ μανθάνουσιν οὐ διὰ μισθὸν οὐδὲ πρὸσ δόξαν ἀλλὰ τῷ χαίρειν διαμελιζόμεναι καὶ τὸ καλὸν ἀγαπᾶν μᾶλλον ἢ τὸ χρειῶδεσ τῆσ φωνῆσ.

πρὸσ ὑμᾶσ, ἀκούσασ Ἑλλήνων τε πολλῶν καὶ Ῥωμαίων παραγενομένων.

κουρεὺσ γάρ τισ ἐργαστήριον ἔχων ἐν Ῥώμῃ πρὸ τοῦ τεμένουσ, ὃ καλοῦσιν Ἑλλήνων ἀγοράν, θαυμαστόν τι χρῆμα πολυφώνου καὶ πολυφθόγγου κίττησ ἔτρεφε, καὶ ἀνθρώπου ῥήματα καὶ θηρίων φθόγγουσ καὶ ψόφουσ ὀργάνων ἀνταπεδίδου, μηδενὸσ ἀναγκάζοντοσ ἀλλ’ αὑτὴν ἐθίζουσα καὶ φιλοτιμουμένη μηδὲν ἄρρητον ἀπολιπεῖν μηδ’ ἀμίμητον.

ἐπὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ πάθεσιν ἀφιεῖσα φωνήν.

τοῖσ οὖν πρότερον αὐτῆσ θαυμάζουσι τὴν φωνήν, τότε θαῦμα μεῖζον ἡ σιωπὴ παρεῖχε, κωφὸν ἀκροάμα τοῖσ συνήθωσ παροδεύουσι τὸν τόπον· ὑποψίαι δὲ φαρμάκων ἐπὶ τοὺσ ὁμοτέχνουσ ἦσαν·

ἀκοῇ συγκατεσβέσθαι τὴν φωνήν.

ἦν δ’ οὐδέτερα τούτων, ἀλλ’ ἄσκησισ ὡσ ἐοίκε καὶ ἀναχώρησισ εἰσ ἑαυτὸ τοῦ μιμητικοῦ, καθάπερ ὄργανον ἐξαρτυομένου τὴν φωνὴν καὶ παρασκευάζοντοσ· ἄφνω γὰρ αὖθισ ἧκε καὶ ἀνέλαμψεν οὐδὲν τῶν συνήθων καὶ·

παλαιῶν μιμημάτων ἐκείνων, ἀλλὰ τὰ μέλη τῶν σαλπίγγων αὐταῖσ περιόδοισ φθεγγομένη καὶ μεταβολὰσ πάσασ καὶ κρουμάτων διεξιοῦσα πάντασ ῥυθμούσ· ὥστε, ὅπερ ἔφην, τῆσ εὐμαθείασ λογικωτέραν εἶναι τὴν αὐτομάθειαν ἐν αὐτοῖσ.

πλὴν ἕν γέ τι μάθημα κυνὸσ οὐ δοκῶ μοι παρήσειν, γενόμενοσ ἐν Ῥώμῃ θεατήσ. πράγμασι προσφόρουσ, καὶ φαρμάκου ποιουμένων ἐν αὐτῷ πεῖραν ὑπνωτικοῦ μὲν ὑποκειμένου δ’ εἶναι θανασίμου, τὸν τ’ ἄρτον, ᾧ δῆθεν ἐμέμικτο τὸ φάρμακον, ἐδέξατο καὶ καταφαγὼν ὀλίγον ὕστερον ὅμοιοσ ἦν ὑποτρέμοντι καὶ σφαλλομένῳ καὶ καρηβαροῦντι τέλοσ δὲ προτείνασ ἑαυτὸν ὥσπερ νεκρὸσ ἔκειτο, καὶ παρεῖχεν ἕλκειν καὶ μεταφέρειν, ὡσ ὁ τοῦ δράματοσ ὑπηγόρευε λόγοσ.

δὲ τὸν καιρὸν ἐκ τῶν λεγομένων καὶ πραττομένων ἐνόησεν, ἡσυχῆ τὸ πρῶτον ἐκίνησεν ἑαυτόν, ὥσπερ ἐξ ὕπνου βαθέοσ ἀναφερόμενοσ, καὶ τὴν κεφαλὴν ἐπάρασ διέβλεψεν·

ἔπειτα θαυμασάντων, ἐξαναστὰσ ἐβάδιζε πρὸσ ὃν ἔδει·

καὶ φιλοφρονούμενοσ, ὥστε πάντασ ἀνθρώπουσ καὶ Καίσαρα παρῆν γὰρ ὁ γέρων Οὐεσπασιανὸσ ἐν τῷ Μαρκέλλου θεάτρῳ συμπαθεῖσ γενέσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION