Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 30

(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 30)

ἀμίαισ δὲ καὶ τοὔνομα παρέσχηκεν ὁ συναγελασμόσ, οἶμαι δὲ καὶ ταῖσ πηλαμύσι. τῶν δ’ ἄλλων γενῶν ὅσα φαίνεται καὶ ζῇ κοινωνικῶσ μετ’ ἀλλήλων ἀγεληδὸν οὐκ ἄν τισ εἴποι τὸν ἀριθμὸν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐπὶ τὰσ κατ’ ἰδίαν κοινωνίασ αὐτῶν καὶ συμβιώσεισ ἰτέον.

ὧν ἐστι καὶ ὁ τὸ πλεῖστον ἐξαναλώσασ Χρυσίππου μέλαν πιννοτήρασ, παντὶ καὶ φυσικῷ βιβλίῳ καὶ ἠθικῷ προεδρίαν ἔχων· τὸν γὰρ σπογγοτήραν οὐχ ἱστόρηκεν, οὐ γὰρ ἂν παρέλιπεν.

ὁ μὲν οὖν πιννοτήρασ ζῷόν ἐστι. καρκινῶδεσ, ὥσ φασι, καὶ τῇ πίννῃ σύνεστι καὶ πυλωρεῖ τὴν κόγχην προκαθήμενοσ, ἐῶν ἀνεῳγμένην καὶ διακεχηνυῖαν, ἄχρι οὗ προσπέσῃ τι τῶν ἁλωσίμων αὐτοῖσ ἰχθυδίων· τότε δὲ τὴν σάρκα τῆσ πίννησ δακὼν παρεισῆλθεν, ἡ δὲ συνέκλεισε τὴν κόγχην, καὶ κοινῶσ τὴν ἄγραν ἐντὸσ ἑρ́κουσ γενομένην κατεσθίουσι.

τὸν δὲ σπόγγον ἡνιοχεῖ θηρίδιον οὐ καρκινῶδεσ ἀλλ’ ἀράχνῃ παραπλήσιον·

ἀναίσθητον οὐδ’ ἄναιμον ὁ σπόγγοσ ἐστὶν ἀλλὰ ταῖσ μὲν πέτραισ, ὡσ ἄλλα πολλά, προσπέφυκεν, ἔχει δὲ κίνησιν ἰδίαν ἐξ ἑαυτοῦ καὶ εἰσ ἑαυτόν, οἱο͂ν ὑπομνήσεωσ καὶ παιδαγωγίασ δεομένην·

μανὸσ γὰρ ὢν ἄλλωσ καὶ τοῖσ ἀραιώμασιν ἀνειμένοσ ὑπ’ ἀργίασ καὶ ἀμβλύτητοσ, ὅταν ἐμβῇ τι τῶν ἐδωδίμων, ἐκείνου σημήναντοσ, ἔμυσε καὶ κατηνάλωσεν·

ἔτι δὲ μᾶλλον, ἀνθρώπου προσιόντοσ ἢ θιγόντοσ, διδασκόμενοσ καὶ χαρασσόμενοσ οἱο͂ν ἔφριξε καὶ συνέκλεισε τὸ σῶμα πήξασ καὶ πυκνώσασ, ὥστε ῥᾳδίαν ἀλλὰ δύσεργον εἶναι τὴν ὑποτομὴν αὐ τοῦ τοῖσ θηρεύουσιν. αἱ δὲ πορφύραι συναγελαζόμεναι τὸ μὲν κηρίον, ὥσπερ αἱ μέλιτται, κοινῇ ποιοῦσιν, ἐν ᾧ λέγονται γονεύειν·

τοῖσ ὀστράκοισ οἱο͂ν ἐν περιόδῳ κυκλουμένην ἑστίασιν ἀλλήλαισ παρέχουσιν, ἑτέραν ἑτέρασ ἔξωθεν ἐπινεμομένησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION