헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́05́07́

(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τὸν διορθωτὴν τῶν ἐλευθέρων πόλεων Ἐπικούρειον ὄντα.)

Τοῦ δὲ διορθωτοῦ εἰσελθόντοσ πρὸσ αὐτὸν ἦν δ’ οὗτοσ Ἐπικούρειοσ Ἄξιον, ἔφη, τοὺσ ἰδιώτασ ἡμᾶσ παρ’ ὑμῶν τῶν φιλοσόφων πυνθάνεσθαι, καθάπερ τοὺσ εἰσ ξένην πόλιν ἐλθόντασ παρὰ τῶν πολιτῶν καὶ εἰδότων, τί κράτιστόν ἐστιν ἐν κόσμῳ, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἱστορήσαντεσ μετίωμεν, ὡσ ἐκεῖνοι τὰ ἐν ταῖσ πόλεσι, καὶ θεώμεθα. ὅτι μὲν γὰρ τρία ἐστὶ περὶ τὸν ἄνθρωπον, ψυχὴ καὶ σῶμα καὶ τὰ ἐκτόσ, σχεδὸν οὐδεὶσ ἀντιλέγει·

λοιπὸν ὑμέτερόν ἐστιν ἀποκρίνασθαι, τί ἐστι τὸ κράτιστον. τί ἐροῦμεν τοῖσ ἀνθρώποισ; τὴν σάρκα;

καὶ διὰ ταύτην Μάξιμοσ ἔπλευσεν μέχρι Κασσιόπησ χειμῶνοσ μετὰ τοῦ υἱοῦ προπέμπων, ἵν’ ἡσθῇ τῇ σαρκί; Ἀρνησαμένου δ’ ἐκείνου καὶ εἰπόντοσ Μὴ γένοιτο·

Οὐ προσήκει περὶ τὸ κράτιστον ἐσπουδακέναι; ‐ Πάντων μάλιστα προσήκει. ‐ Τί οὖν κρεῖσσον ἔχομεν τῆσ σαρκόσ; ‐ Τὴν ψυχήν, ἔφη. ‐ Ἀγαθὰ δὲ τὰ τοῦ κρατίστου κρείττονά ἐστιν ἢ τὰ τοῦ φαυλοτέρου; ‐ Τὰ τοῦ κρατίστου.

‐ Ψυχῆσ δὲ ἀγαθὰ πότερον προαιρετικά ἐστιν ἢ ἀπροαίρετα; ‐ Προαιρετικά. ‐ Προαιρετικὸν οὖν ἐστιν ἡ ἡδονὴ ἡ ψυχική; ‐ Ἔφη.

‐ Αὕτη δ’ ἐπὶ τίσιν γίνεται; πότερον ἐφ’ αὑτῇ; ἀλλ’ ἀδιανόητόν ἐστιν· προηγουμένην γάρ τινα ὑφεστάναι δεῖ οὐσίαν τοῦ ἀγαθοῦ, ἧσ τυγχάνοντεσ ἡσθησόμεθα κατὰ ψυχήν. ‐ Ὡμολόγει καὶ τοῦτο. ‐ Ἐπὶ τίνι οὖν ἡσθησόμεθα ταύτην τὴν ψυχικὴν ἡδονήν; εἰ γὰρ ἐπὶ τοῖσ ψυχικοῖσ ἀγαθοῖσ, εὑρ́ηται ἡ οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ.

οὐ γὰρ δύναται ἄλλο μὲν εἶναι ἀγαθόν, ἄλλο δ’ ἐφ’ ᾧ εὐλόγωσ ἐπαιρόμεθα, οὐδὲ τοῦ προηγουμένου μὴ ὄντοσ ἀγαθοῦ τὸ ἐπιγέννημα ἀγαθὸν εἶναι. ἵνα γὰρ εὔλογον ᾖ τὸ ἐπιγέννημα, τὸ προηγούμενον δεῖ ἀγαθὸν εἶναι. ἀλλ’ οὐ μὴ εἴπητε φρένασ ἔχοντεσ·

ἀνακόλουθα γὰρ ἐρεῖτε καὶ Ἐπικούρῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὑμῶν δόγμασιν. ὑπολείπεται λοιπὸν ἐπὶ τοῖσ σωματικοῖσ ἥδεσθαι τὴν κατὰ ψυχὴν ἡδονήν·

πάλιν ἐκεῖνα γίνεται προηγούμενα καὶ οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ. εἰ δι’ ἄλλο τι ἔπλευσεν ἢ διὰ τὴν σάρκα, τοῦτ’ ἔστι διὰ τὸ κράτιστον.

ἀφρόνωσ δὲ ποιεῖ καὶ εἰ ἀπέχεται τῶν ἀλλοτρίων δικαστὴσ ὢν καὶ δυνάμενοσ λαμβάνειν.

ἀλλ’ ἄν σοι δόξῃ, ἐκεῖνο μόνον σκεπτώμεθα, ἵνα κεκρυμμένωσ, ἵν’ ἀσφαλῶσ, ἵνα μή τισ γνῷ. τὸ γὰρ κλέψαι οὐδ’ αὐτὸσ Ἐπίκουροσ ἀποφαίνει κακόν, ἀλλὰ τὸ ἐμπεσεῖν·

καὶ ὅτι πίστιν περὶ τοῦ λαθεῖν λαβεῖν ἀδύνατον, διὰ τοῦτο λέγει " 3μὴ κλέπτετε". ἀλλ’ "ἐγώ σοι λέγω, ὅτι ἐὰν κομψῶσ καὶ περιεσταλμένωσ γίνηται, λησόμεθα"· εἶτα καὶ "φίλουσ ἐν τῇ Ῥώμῃ ἔχομεν δυνατοὺσ καὶ φίλ[ι]ασ" καὶ "οἱ Ἕλληνεσ ἀδρανεῖσ εἰσιν·

οὐδεὶσ τολμήσει ἀναβῆναι τούτου ἕνεκα" 3. τί ἀπέχῃ τοῦ ἰδίου ἀγαθοῦ; ἄφρον ἐστὶ τοῦτο, ἠλίθιόν ἐστιν.

ἀλλ’ οὐδ’ ἂν λέγῃσ μοι, ὅτι ἀπέχῃ, πιστεύσω σοι. ὡσ γὰρ ἀδύνατόν ἐστι τῷ ψευδεῖ φαινομένῳ συγκαταθέσθαι καὶ ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦσ ἀπονεῦσαι, οὕτωσ ἀδύνατόν ἐστι τοῦ φαινομένου ἀγαθοῦ ἀποστῆναι.

ὁ πλοῦτοσ δ’ ἀγαθὸν καὶ οἱονανεὶ τὸ ποιητικώτατόν γε τῶν ἡδονῶν. διὰ τί μὴ περιποιήσῃ αὐτόν;

διὰ τί δὲ μὴ τὴν τοῦ γείτονοσ γυναῖκα διαφθείρωμεν, ἂν δυνώμεθα λαθεῖν, ἂν δὲ φλυαρῇ ὁ ἀνήρ, καὶ αὐτὸν προσεκτραχηλίσωμεν; εἰ θέλεισ εἶναι φιλόσοφοσ οἱο͂σ δεῖ, εἴ γε τέλειοσ, εἰ ἀκολουθῶν σου τοῖσ δόγμασιν·

εἰ δὲ μή, οὐδὲν διοίσεισ ἡμῶν τῶν λεγομένων Στωικῶν· καὶ αὐτοὶ γὰρ ἄλλα λέγομεν, ἄλλα δὲ ποιοῦμεν. ἡμεῖσ λέγομεν τὰ καλά, ποιοῦμεν τὰ αἰσχρά·

σὺ τὴν ἐναντίαν διαστροφὴν ἔσῃ διεστραμμένοσ δογματίζων τὰ αἰσχρά, ποιῶν τὰ καλά. Τὸν θεόν σοι, ἐπινοεῖσ Ἐπικουρείων πόλιν; "ἐγὼ οὐ γαμῶ.

ἃ Λακεδαιμόνιοι ἐπαιδεύοντο ἢ Ἀθηναῖοι; " "οὐδ’ ἐγώ· οὐ γὰρ γαμητέον. " ἀλλ’ οὐδὲ παιδοποιητέον, ἀλλ’ οὐδὲ πολιτευτέον. τί οὖν γένηται; πόθεν οἱ πολῖται; τίσ αὐτοὺσ παιδεύσει; τίσ ἐφήβαρχοσ, τίσ γυμνασίαρχοσ; τί δὲ καὶ παιδεύσει αὐτούσ; λάβε μοι νέον, ἄγαγε κατὰ τὰ δόγματά σου.

πονηρά ἐστι τὰ δόγματα, ἀνατρεπτικὰ πόλεωσ, λυμαντικὰ οἴκων, οὐδὲ γυναιξὶ πρέποντα. ἄφεσ ταῦτ’, ἄνθρωπε. ζῇσ ἐν ἡγεμονούσῃ πόλει·

ἄρχειν σε δεῖ, κρίνειν δικαίωσ, ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων, σοὶ καλὴν γυναῖκα φαίνεσθαι μηδεμίαν ἢ τὴν σήν, καλὸν παῖδα μηδένα, καλὸν ἀργύρωμα μηδέν, χρύσωμα μηδέν. ἀφ’ ὧν ὁρμώμενοσ ἡδέωσ ἀφέξῃ πραγμάτων οὕτωσ πιθανῶν πρὸσ τὸ ἀγαγεῖν καὶ νικῆσαι.

ἂν δὲ πρὸσ τῇ πιθανότητι τῇ ἐκείνων καὶ φιλοσοφίαν τινά ποτε ταύτην ἐξευρηκότεσ ὦμεν συνεπωθοῦσαν ἡμᾶσ ἐπ’ αὐτὰ καὶ ἐπιρρωννύουσαν, τί γένηται;

ἐν τορεύματι τί κράτιστόν ἐστιν, ὁ ἄργυροσ ἢ ἡ τέχνη;

χειρὸσ οὐσία μὲν ἡ σάρξ, προηγούμενα δὲ τὰ χειρὸσ ἔργα. οὐκοῦν καὶ καθήκοντα τρισσά·

τὰ μὲν πρὸσ τὸ εἶναι, τὰ δὲ πρὸσ τὸ ποιὰ εἶναι, τὰ δ’ αὐτὰ τὰ προηγούμενα. οὕτωσ καὶ ἀνθρώπου οὐ τὴν ὕλην δεῖ τιμᾶν, τὰ σαρκίδια, ἀλλὰ τὰ προηγούμενα. τίνα ἐστὶ ταῦτα;

πολιτεύεσθαι, γαμεῖν, παιδοποιεῖσθαι, θεὸν σέβειν, γονέων ἐπιμελεῖσθαι, καθόλου ὀρέγεσθαι, ἐκκλίνειν, ὁρμᾶν, ἀφορμᾶν, ὡσ ἕκαστον τούτων δεῖ ποιεῖν, ὡσ πεφύκαμεν. πεφύκαμεν δὲ πῶσ; ὡσ ἐλεύθεροι, ὡσ γενναῖοι, ὡσ αἰδήμονεσ.

ποῖον γὰρ ἄλλο ζῷον ἐρυθριᾷ, ποῖον αἰσχροῦ φαντασίαν λαμβάνει; τὴν ἡδονὴν δ’ ὑπόταξαι τούτοισ ὡσ διάκονον, ὡσ ὑπηρέτιν, ἵνα προθυμίασ ἐκκαλέσηται, ἵν’ ἐν τοῖσ κατὰ φύσιν ἔργοισ παρακρατῇ.

Ἀλλ’ ἐγὼ πλούσιόσ εἰμι καὶ οὐδενὸσ χρεία μοί ἐστιν. ‐ Τί οὖν ἔτι προσποιῇ φιλοσοφεῖν;

ἀρκεῖ τὰ χρυσώματα καὶ τὰ ἀργυρώματα· τί σοι χρεία δογμάτων; ‐ Ἀλλὰ καὶ κριτήσ εἰμι τῶν Ἑλλήνων.

‐ Οἶδασ κρίνειν; τί σε ἐποίησεν εἰδέναι; ‐ Καῖσάρ μοι κωδίκελλον ἔγραψεν. ‐ Γραψάτω σοι, ἵνα κρίνῃσ περὶ τῶν μουσικῶν· καὶ τί σοι ὄφελοσ; ὅμωσ δὲ πῶσ κριτὴσ ἐγένου;

τὴν τίνοσ χεῖρα καταφιλήσασ, τὴν Συμφόρου ἢ τὴν Νουμηνίου; τίνοσ πρὸ τοῦ κοιτῶνοσ κοιμηθείσ; τίνι πέμψασ δῶρα; εἶτα οὐκ αἰσθάνῃ, ὅτι τοσούτου ἄξιόν ἐστι κριτὴν εἶναι ὅσου Νουμήνιοσ; ‐ Ἀλλὰ δύναμαι ὃν θέλω εἰσ φυλακὴν βαλεῖν. ‐ Ὡσ λίθον.

‐ Ἀλλὰ δύναμαι ξυλοκοπῆσαι ὃν θέλω. ‐ Ὡσ ὄνον. οὐκ ἔστι τοῦτο ἀνθρώπων ἀρχή. ὡσ λογικῶν ἡμῶν ἄρξον δεικνὺσ ἡμῖν τὰ συμφέροντα καὶ ἀκολουθήσομεν·

δείκνυε τὰ ἀσύμφορα καὶ ἀποστραφησόμεθα. ζηλωτὰσ ἡμᾶσ κατασκεύασον σεαυτοῦ ὡσ Σωκράτησ ἑαυτοῦ.

ἐκεῖνοσ ἦν ὁ ὡσ ἀνθρώπων ἄρχων, ὁ κατεσκευακὼσ ὑποτεταχότασ αὐτῷ τὴν ὄρεξιν τὴν αὑτῶν, τὴν ἔκκλισιν, τὴν ὁρμήν, τὴν ἀφορμήν. "τοῦτο ποίησον, τοῦτο μὴ ποιήσῃσ·

εἰ δὲ μή, εἰσ φυλακήν σε βαλῶ. " οὐκέτι ὡσ λογικῶν ἡ ἀρχὴ γίνεται. ἀλλ’ "ὡσ ὁ Ζεὺσ διέταξεν, τοῦτο ποίησον·

ἂν δὲ μὴ ποιήσῃσ, ζημιωθήσῃ, βλαβήσῃ". ποίαν βλάβην; ἄλλην οὐδεμίαν, ἀλλὰ τὸ μὴ ποιῆσαι ἃ δεῖ· ἀπολέσεισ τὸν πιστόν, τὸν αἰδήμονα, τὸν κόσμιον. τούτων ἄλλασ βλάβασ μείζονασ μὴ ζήτει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 3, Πρὸσ τὸν διορθωτὴν τῶν ἐλευθέρων πόλεων Ἐπικούρειον ὄντα.

(에픽테토스, Works, book 3, Πρὸσ τὸν διορθωτὴν τῶν ἐλευθέρων πόλεων Ἐπικούρειον ὄντα.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION