헬라어 문장 검색 - Διονψσ́Αντιθυι

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 7)

ταῦτ’ εἰπὼν ἀνίστησιν ἐκ τῶν συναρχόντων Μάρκον Οὐολούσκιον καὶ λέγειν ἐκέλευσεν, ἃ σύνοιδε τῷ μειρακίῳ. σιωπῆσ δὲ γενομένησ καὶ πολλῆσ ἐξ ἁπάντων προσδοκίασ μικρὸν ἐπισχὼν ὁ Οὐολούσκιοσ εἶπεν· ἐγὼ μάλιστα ἐβουλόμην ἄν, ὦ πολῖται, δίκην ἰδίαν, ἣν ὁ νόμοσ δίδωσί μοι, παρὰ τούτου λαβεῖν δεινὰ καὶ πέρα δεινῶν πεπονθώσ·

κωλυθεὶσ δὲ τούτου τυχεῖν διὰ πενίαν καὶ ἀσθένειαν καὶ τὸ τῶν πολλῶν εἷσ εἶναι, νῦν γ’ ἡνίκα ἔξεστί μοι τὸ τοῦ μάρτυροσ σχῆμα, ἐπειδὴ οὐ τὸ τοῦ κατηγόρου, λήψομαι.

ἃ δὲ πέπονθα, ὡσ ὠμὰ καὶ ἀνήκεστα, ἀκούσατέ μου. ἀδελφὸσ ἦν μοι Λεύκιοσ, ὃν ἐγὼ πάντων ἀνθρώπων μᾶλλον ἠγάπησα.

οὗτόσ μοι συνεδείπνει παρὰ φίλῳ, καὶ μετὰ ταῦτ’ ἀναστάντεσ τῆσ ἐχομένησ νυκτὸσ ᾠχόμεθα. διεληλυθόσι δ’ ἡμῖν τὴν ἀγορὰν περιτυγχάνει Καίσων οὑτοσὶ κωμάζων σὺν ἑτέροισ ἀγερώχοισ μειρακίοισ. καὶ οὗτοι τὸ μὲν πρῶτον ἔσκωπτόν τε καὶ ὕβριζον εἰσ ἡμᾶσ, οἱᾶ μεθύοντεσ ἂν νέοι καὶ αὐθάδεισ εἰσ ταπεινοὺσ καὶ πένητασ , ὡσ δ’ ἠγανακτοῦμεν πρὸσ αὐτούσ, ἐλεύθερον ῥῆμα εἰσ τοῦτον εἶπε. ἐβούλετο, προσδραμὼν αὐτῷ παίων καὶ λακτίζων καὶ πᾶσαν ἄλλην ὠμότητα καὶ ὕβριν ἐνδεικνύμενοσ ἀποκτείνει.

ἐμοῦ δὲ κεκραγότοσ καὶ ἀμυνομένου τοσαῦτα ὅσα ἐδυνάμην, ἐκεῖνον ἤδη νεκρὸν κείμενον ἀφεὶσ ἐμὲ πάλιν ἔπαιε καὶ οὐ πρότερον ἐπαύσατο, πρὶν ἀκίνητόν τε καὶ ἄφωνον εἶδεν ἐρριμμένον, δόξασ εἶναι νεκρόν.

μετὰ δὲ ταῦτα οὗτοσ μὲν ἀπιὼν ᾤχετο χαίρων ὥσπερ ἐπὶ καλῷ ἔργῳ· ἡμᾶσ δὲ οἱ παραγενόμενοι μετὰ ταῦτα αἵματι πεφυρμένουσ αἴρουσι καὶ εἰσ τὴν οἰκίαν ἀπεκόμισαν, τὸν μὲν ἀδελφόν μου νεκρόν, ὥσπερ ἔφην, ἐμὲ δὲ ἡμιθανῆ καὶ ἐλπίδασ ἔχοντα τοῦ ζῆν ὀλίγασ. ταῦτα δ’ ἐγένετο Ποπλίου Σερουιλίου καὶ Λευκίου Αἰβουτίου τὴν ὑπατείαν ἐχόντων, ὅτε ἡ μεγάλη νόσοσ κατέλαβε τὴν πόλιν, ἧσ ἀπελαύσαμεν καὶ ἡμεῖσ ἀμφότεροι.

τότε μὲν οὖν δίκην οὐχ οἱο͂́ν τ’ ἦν μοι παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν τεθνηκότων ἀμφοτέρων τῶν ὑπάτων· Λευκίου δὲ Λοκρητίου καὶ Τίτου Οὐετουρίου παραλαβόντων τὴν ἀρχὴν βουλόμενοσ αὐτὸν ἀγαγεῖν ὑπὸ δίκην ἐκωλύθην διὰ τὸν πόλεμον, ἐκλελοιπότων ἀμφοτέρων τῶν ὑπάτων τὴν πόλιν.

ὡσ δὲ ἀνέστρεψαν ἀπὸ τῆσ στρατείασ, πολλάκισ αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν καλῶν, ὁσάκισ προσέλθοιμι ‐ καὶ ταῦτα δὴ πολλοὶ τῶν πολιτῶν ἴσασι ‐ πληγὰσ ἐλάμβανον ὑπ’ αὐτοῦ.

ταῦτ’ ἐστὶν ἃ πέπονθα, ὦ δημόται, μετὰ πάσησ ἀληθείασ εἰρημένα πρὸσ ὑμᾶσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 7

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION