Ancient Greek Text

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 44

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 44)

παμπόλλου δ’ ἐπιπράσκετο Ἀθήνησιν ἡ τοῦ μύρου κοτύλη, καὶ ὡσ μὲν Ἵππαρχόσ φησιν ἐν Παννυχίδι, ε’ μνῶν, ὡσ δὲ Μένανδροσ ἐν Μισογύνῃ, ι’ Ἀντιφάνησ δ’ ἐν Φρεαρρίῳ στακτῆσ τοῦ μύρου μνημονεύων φησίν στακτὴ δυοῖν μναῖν οὐκ ἀρέσκει μ’ οὐδαμῶσ. οὐ μόνον δὲ τὸ τῶν Σαρδιανῶν γένοσ φιλόμυρον ἦν, ὡσ Ἄλεξίσ φησιν ἐν Ἐκπωματοποιῷ· ἀεὶ φιλόμυρον πᾶν τὸ Σάρδεων γένοσ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ Ἀθηναῖοι οἱ πάντων τῶν καλλίστων εἰσηγηταὶ τῷ τῶν ἀνθρώπων βίῳ γενόμενοι, παρ’ οἷσ ἀνυπερβλήτου τιμῆσ, ὡσ προείρηται, τῶν μύρων ὑπαρχούσησ οὐκ ἀπείχοντο τῆσ χρήσεωσ,1 ὥσπερ οὐδὲ ἡμεῖσ νῦν οὕτω πολυτίμων τῶν καλλίστων ὑπαρχόντων ὡσ λῆρον εἶναι τὰ ἐν τῷ Εἰσοικιζομένῳ Ἀλέξιδοσ ταυτί3, οὐ γὰρ ἐμυρίζετ’ ἐξ ἀλαβάστου, πρᾶγμά τι γινόμενον ἀεί, κρονικόν, ἀλλὰ τέτταρασ περιστερὰσ ἀφῆκεν ἀποβεβαμμένασ εἰσ οὐχὶ ταὐτόν, μὰ Δία, τὴν αὐτὴν μύρον, ἰδίᾳ ὁ δ’ ἑκάστην. πετόμεναι δ’ αὗται κύκλῳ ἔρραινον ἡμῶν θαἰμάτια καὶ στρώματα.

μή μοι φθονήσητ’, ἄνδρεσ Ἑλλήνων ἄκροι·

ἠλειφόμην ὑόμενοσ ἰρίνῳ μύρῳ.