Arrian, Anabasis, book 4, chapter 13

(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 13)

Ἐκ Φιλίππου ἦν ἤδη καθεστηκὸσ τῶν ἐν τέλει Μακεδόνων τοὺσ παῖδασ ὅσοι ἐσ ἡλικίαν ἐμειρακιεύοντο καταλέγεσθαι ἐσ θεραπείαν τοῦ βασιλέωσ, τά τε περὶ τὴν ἄλλην δίαιταν τοῦ σώματοσ διακονεῖσθαι βασιλεῖ καὶ κοιμώμενον φυλάσσειν τούτοισ ἐπετέτραπτο. καὶ ὁπότε ἐξελαύνοι βασιλεύσ, τοὺσ ἵππουσ παρὰ τῶν ἱπποκόμων δεχόμενοι ἐκεῖνοι προσῆγον καὶ ἀνέβαλλον οὗτοι βασιλέα τὸν Περσικὸν τρόπον καὶ τῆσ ἐπὶ θήρᾳ φιλοτιμίασ βασιλεῖ κοινωνοὶ ἦσαν. τούτων καὶ Ἑρμόλαοσ ἦν, Σωπόλιδοσ μὲν παῖσ, φιλοσοφίᾳ δὲ ἐδόκει προσέχειν τὸν νοῦν καὶ Καλλισθένην θεραπεύειν ἐπὶ τῷδε.

ὑπὲρ τούτου λόγοσ κατέχει, ὅτι ἐν θήρᾳ προσφερομένου Ἀλεξάνδρῳ συὸσ ἔφθη βαλὼν τὸν σῦν ὁ Ἑρμόλαοσ· καὶ ὁ μὲν σῦσ πίπτει βληθείσ, Ἀλέξανδροσ δὲ τοῦ καιροῦ ὑστερήσασ ἐχαλέπηνε τῷ Ἑρμολάῳ καὶ κελεύει αὐτὸν πρὸσ ὀργὴν πληγὰσ λαβεῖν ὁρώντων τῶν ἄλλων παίδων, καὶ τὸν ἵππον αὐτοῦ ἀφείλετο. Τοῦτον τὸν Ἑρμόλαον ἀλγήσαντα τῇ ὕβρει φράσαι πρὸσ Σώστρατον τὸν Ἀμύντου, ἡλικιώτην τε ἑαυτοῦ καὶ ἐραστὴν ὄντα, ὅτι οὐ βιωτόν οἵ ἐστι μὴ τιμωρησαμένῳ Ἀλέξανδρον τῆσ ὕβρεωσ, καὶ τὸν Σώστρατον οὐ χαλεπῶσ συμπεῖσαι μετασχεῖν τοῦ ἔργου, ἅτε ἐρῶντα.

ὑπὸ τούτων δὲ ἀναπεισθῆναι Ἀντίπατρόν τε τὸν Ἀσκληπιοδώρου τοῦ Συρίασ σατραπεύσαντοσ καὶ Ἐπιμένην τὸν Ἀρσαίου καὶ Ἀντικλέα τὸν Θεοκρίτου καὶ Φιλώταν τὸν Κάρσιδοσ τοῦ Θρᾳκόσ.

ὡσ οὖν περιῆκεν ἐσ Ἀντίπατρον ἡ νυκτερινὴ φυλακή, ταύτῃ τῇ νυκτὶ ξυγκείμενον εἶναι ἀποκτεῖναι Ἀλέξανδρον, κοιμωμένῳ ἐπιπεσόντασ. Ξυμβῆναι δὲ οἱ μὲν αὐτομάτωσ λέγουσιν ἔστε ἐφ̓ ἡμέραν πίνειν Ἀλέξανδρον, Ἀριστόβουλοσ δὲ ὧδε ἀνέγραψε.

Σύραν γυναῖκα ἐφομαρτεῖν Ἀλεξάνδρῳ κάτοχον ἐκ τοῦ θείου γιγνομένην· καὶ ταύτην τὸ μὲν πρῶτον γέλωτα εἶναι Ἀλεξάνδρῳ τε καὶ τοῖσ ἀμφ αὐτόν· ὡσ δὲ τὰ πάντα ἐν τῇ κατοχῇ ἀληθεύουσα ἐφαίνετο, οὐκέτι ἀμελεῖσθαι ὑπ̓ Ἀλεξάνδρου, ἀλλ̓ εἶναι γὰρ τῇ Σύρᾳ πρόσοδον πρὸσ τὸν βασιλέα καὶ νύκτωρ καὶ μεθ̓ ἡμέραν, καὶ καθεύδοντι πολλάκισ ἤδη ἐπιστῆναι. καὶ δὴ καὶ τότε ἀπαλλασσομένου ἐκ τοῦ πότου κατεχομένην ἐκ τοῦ θείου ἐντυχεῖν, καὶ δεῖσθαι ἐπανελθόντα πίνειν ὅλην τὴν νύκτα·

καὶ Ἀλέξανδρον θεῖόν τι εἶναι νομίσαντα ἐπανελθεῖν τε καὶ πίνειν, καὶ οὕτωσ τοῖσ παισὶ διαπεσεῖν τὸ ἔργον. Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ Ἐπιμένησ ὁ Ἀρσαίου τῶν μετεχόντων τῆσ ἐπιβουλῆσ φράζει τὴν πρᾶξιν Χαρικλεῖ τῷ Μενάνδρου, ἐραστῇ ἑαυτοῦ γεγονότι·

Χαρικλῆσ δὲ φράζει Εὐρυλόχῳ τῷ ἀδελφῷ τῷ Ἐπιμένουσ. καὶ ὁ Εὐρύλοχοσ ἐλθὼν ἐπὶ τὴν σκηνὴν τὴν Ἀλεξάνδρου Πτολεμαίῳ τῷ Λάγου τῷ σωματοφύλακι καταλέγει ἅπαν τὸ πρᾶγμα· ὁ δὲ Ἀλεξάνδρῳ ἔφρασε. καὶ ὁ Ἀλέξανδροσ ξυλλαβεῖν κελεύει ὧν τὰ ὀνόματα εἶπεν ὁ Εὐρύλοχοσ· καὶ οὗτοι στρεβλούμενοι σφῶν τε αὐτῶν κατεῖπον τὴν ἐπιβουλὴν καί τινασ καὶ ἄλλουσ ὠνόμασαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION