Arrian, Anabasis, book 4, chapter 11

(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 11)

πρὸσ Ἀναξάρχου τοὺσ μὲν μετεσχηκότασ τῆσ βουλῆσ ἐπαινεῖν τὸν λόγον καὶ δὴ ἐθέλειν ἄρχεσθαι τῆσ προσκυνήσεωσ, τοὺσ Μακεδόνασ δὲ τοὺσ πολλοὺσ ἀχθομένουσ τῷ λόγῳ σιγῇ ἔχειν. Καλλισθένην δὲ ὑπολαβόντα, Ἀλέξανδρον μὲν, εἰπεῖν, ὦ Ἀνάξαρχε, οὐδεμιᾶσ ἀνάξιον ἀποφαίνω τιμῆσ ὅσαι ξύμμετροι ἀνθρώπῳ·

ἀλλὰ διακεκρίσθαι γὰρ τοῖσ ἀνθρώποισ ὅσαι τε ἀνθρώπιναι τιμαὶ καὶ ὅσαι θεῖαι πολλοῖσ μὲν καὶ ἄλλοισ, καθάπερ ναῶν τε οἰκοδομήσει καὶ ἀγαλμάτων ἀναστάσει καὶ τεμένη ὅτι τοῖσ θεοῖσ ἐξαιρεῖται καὶ θύεται ἐκείνοισ καὶ σπένδεται, καὶ ὕμνοι μὲν ἐσ τοὺσ θεοὺσ ποιοῦνται, ἔπαινοι δὲ ἐσ ἀνθρώπουσ, ‐ ἀτὰρ οὐχ ἥκιστα τῷ τῆσ προσκυνήσεωσ νόμῳ. τοὺσ μὲν γὰρ ἀνθρώπουσ φιλεῖσθαι πρὸσ τῶν ἀσπαζομένων, τὸ θεῖον δέ, ὅτι ἄνω που ἱδρυμένον καὶ οὐδὲ ψαῦσαι αὐτοῦ θέμισ, ἐπὶ τῷδε ἄρα τῇ προσκυνήσει γεραίρεται, καὶ χοροὶ τοῖσ θεοῖσ ἵστανται καὶ παιᾶνεσ ἐπὶ τοῖσ θεοῖσ ᾅδονται.

καὶ οὐδὲν θαυμαστόν, ὁπότε γε καὶ αὐτῶν τῶν θεῶν ἄλλοισ ἄλλαι τιμαὶ πρόσκεινται, καὶ ναὶ μὰ Δία ἡρ́ωσιν ἄλλαι, καὶ αὗται ἀποκεκριμέναι τοῦ θείου. οὔκουν εἰκὸσ ξύμπαντα ταῦτα ἀναταράσσοντασ τοὺσ μὲν ἀνθρώπουσ ἐσ σχῆμα ὑπέρογκον καθιστάναι τῶν τιμῶν ταῖσ ὑπερβολαῖσ, τοὺσ θεοὺσ δὲ τό γε ἐπὶ σφίσιν ἐσ ταπεινότητα οὐ πρέπουσαν καταβάλλειν τὰ ἴσα ἀνθρώποισ τιμῶντασ.

οὔκουν οὐδὲ Ἀλέξανδρον ἀνασχέσθαι ἄν, εἰ τῶν ἰδιωτῶν τισ εἰσποιοῖτο ταῖσ βασιλικαῖσ τιμαῖσ χειροτονίᾳ ἢ ψήφῳ οὐ δικαίᾳ. πολὺ ἂν οὖν δικαιότερον τοὺσ θεοὺσ δυσχεραίνειν ὅσοι ἄνθρωποι ἐσ τὰσ θείασ τιμὰσ σφᾶσ εἰσποιοῦσιν ἢ πρὸσ ἄλλων εἰσποιούμενοι ἀνἐχονται.

Ἀλέξανδρον δὲ πόρρω τοῦ ἱκανοῦ ἀνδρῶν ἀγαθῶν τὸν ἄριστον εἶναί τε καὶ δοκεῖν, καὶ βασιλέων τὸν βασιλικώτατον καὶ στρατηγῶν τὸν ἀξιοστρατηγότατον. καὶ σέ, εἴπερ τινὰ ἄλλον, ὦ Ἀνάξαρχε, εἰσηγητήν τε τούτων τῶν λόγων ἐχρῆν γίγνεσθαι καὶ κωλυτὴν τῶν ἐναντίων, ἐπὶ σοφίᾳ τε καὶ παιδεύσει Ἀλεξάνδρῳ ξυνόντα.

οὔκουν ἄρχειν γε τοῦδε τοῦ λόγου πρέπον ἦν, ἀλλὰ μεμνῆσθαι γὰρ οὐ Καμβύσῃ οὐδὲ Ξέρξῃ ξυνόντα ἢ ξυμβουλεύοντα, ἀλλὰ Φιλίππου μὲν παιδί, Ἡρακλείδῃ δὲ ἀπὸ γένουσ καὶ Αἰακίδῃ, ὅτου οἱ πρόγονοι ἐξ Ἄργουσ ἐσ Μακεδονίαν ἦλθον, οὐδὲ βίᾳ, ἀλλὰ νόμῳ Μακεδόνων ἄρχοντεσ διετέλεσαν. οὔκουν οὐδὲ αὐτῷ τῷ Ἡρακλεῖ ζῶντι ἔτι θεῖαι τιμαὶ παῤ Ἑλλήνων ἐγένοντο, ἀλλ̓ οὐδὲ τελευτήσαντι πρόσθεν ἤ πρὸσ τοῦ θεοῦ τοῦ ἐν Δελφοῖσ ἐπιθεσπισθῆναι ὡσ θεὸν τιμᾶν Ἡρακλέα.

εἰ δέ, ὅτι ἐν τῇ βαρβάρῳ γῇ οἱ λόγοι γίγνονται, βαρβαρικὰ χρὴ ἔχειν τὰ φρονήματα, καὶ ἐγὼ τῆσ Ἑλλάδοσ μεμνῆσθαί σε ἀξιῶ, ὦ Αλέξανδρε, ἧσ ἕνεκα ὁ πᾶσ στόλοσ σοι ἐγένετο, προσθεῖναι τὴν Ἀσίαν τῇ Ἑλλάδι. καὶ οὖν ἐνθυμήθητι, ἐκεῖσε ἐπανελθὼν ἆρά γε καὶ τοὺσ Ἕλληνασ τοὺσ ἐλευθερωτάτουσ προσαναγκάσεισ ἐσ τὴν προσκύνησιν, ἢ Ἑλλήνων μὲν ἀφέξῃ, Μακεδόσι δὲ προσθήσεισ τήνδε τὴν ἀτιμίαν, ἢ διακεκριμένα ἔσται σοι αὐτῷ τὰ τῶν τιμῶν ἐσ ἅπαν, ὡσ πρὸσ Ἑλλήνων μὲν καὶ Μακεδόνων ἀνθρωπίνωσ τε καὶ Ἑλληνικῶσ τιμᾶσθαι, πρὸσ δὲ τῶν βαρβάρων μόνων βαρβαρικῶσ;

εἰ δὲ ὑπὲρ Κύρου τοῦ Καμβύσου λέγεται πρῶτον προσκυνηθῆναι ἀνθρώπων Κῦρον καὶ ἐπὶ τῷδε ἐμμεῖναι Πέρσαισ τε καὶ Μήδοισ τήνδε τὴν ταπεινότητα, χρὴ ἐνθυμεῖσθαι ὅτι τὸν Κῦρον ἐκεῖνον Σκύθαι ἐσωφρόνισαν, πένητεσ ἄνδρεσ καὶ αὐτόνομοι, καὶ Δαρεῖον ἄλλοι αὖ Σκύθαι, καὶ Ξέρξην Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ Ἀρτοξέρξην Κλέαρχοσ καὶ Ξενοφῶν καὶ οἱ ξὺν τούτοισ μύριοι, καὶ Δαρεῖον τοῦτον Ἀλέξανδροσ μὴ προσκυνούμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION