Arrian, Anabasis, book 4, chapter 8

(아리아노스, Anabasis, book 4, chapter 8)

Ἔνθα δὴ καὶ τὸ Κλείτου τοῦ Δρωπίδου πάθημα καὶ τὴν Ἀλεξάνδρου ἐπ̓ αὐτῷ ξυμφοράν, εἰ καὶ ὀλίγον ὕστερον ἐπράχθη, οὐκ ἔξω τοῦ καιροῦ ἀφηγήσομαι. εἶναι μὲν γὰρ ἡμέραν ἱερὰν τοῦ Διονύσου Μακεδόσι καὶ θύειν Διονύσῳ ὅσα ἔτη ἐν αὐτῇ Ἀλέξανδρον· τὸν δὲ τοῦ Διονύσου μὲν ἐν τῷ τότε ἀμελῆσαι λέγουσι, Διοσκούροιν δὲ θῦσαι, ἐξ ὅτου δὴ ἐπιφρασθέντα τοῖν Διοσκούροιν τὴν θυσίαν·

πόρρω δὲ τοῦ πότου προϊόντοσ ̔καὶ γὰρ καὶ τὰ τῶν πότων ἤδη Ἀλεξάνδρῳ ἐσ τὸ βαρβαρικώτερον νενεωτέριστὀ ἀλλ̓ ἐν γε τῷ πότῳ τότε ὑπὲρ τοῖν Διοσκούροιν λόγουσ γίγνεσθαι, ὅπωσ ἐσ Δία ἀνηνέχθη αὐτοῖν ἡ γένεσισ ἀφαιρεθεῖσα Τυνδάρεω. καί τινασ τῶν παρόντων κολακείᾳ τῇ Ἀλεξάνδρου, οἱοῖ δὴ ἄνδρεσ διέφθειράν τε ἀεὶ καὶ οὔποτε παύσονται ἐπιτρίβοντεσ τὰ τῶν ἀεὶ βασιλέων πράγματα, κατ̓ οὐδὲν ἀξιοῦν συμβάλλειν Ἀλεξάνδρῳ τε καὶ τοῖσ Ἀλεξάνδρου ἔργοισ τὸν Πολυδεύκην καὶ τὸν Κάστορα.

οἱ δὲ οὐδὲ τοῦ Ἡρακλέουσ ἀπείχοντο ἐν τῷ πότῳ· ἀλλὰ τὸν φθόνον γὰρ ἐμποδὼν ἵστασθαι τοῖσ ζῶσι τὸ μὴ οὐ τὰσ δικαίασ τιμὰσ αὐτοῖσ ἐκ τῶν ξυνόντων γίγνεσθαι. Κλεῖτον δὲ δῆλον μὲν εἶναι πάλαι ἤδη ἀχθόμενον τοῦ τε Ἀλεξάνδρου τῇ ἐσ τὸ βαρβαρικώτερον μετακινήσει καὶ τῶν κολακευόντων αὐτὸν τοῖσ λόγοισ τότε δὲ καὶ αὐτὸν πρὸσ τοῦ οἴνου παροξυνόμενον οὐκ ἐᾶν οὔτε ἐσ τὸ θεῖον ὑβρίζειν, οὔτε [ἐσ] τὰ τῶν πάλαι ἡρώων ἔργα ἐκφαυλίζοντασ χάριν ταύτην ἄχαριν προστιθέναι Ἀλεξάνδρῳ.

εἶναι γὰρ οὖν οὐδὲ τὰ Ἀλεξάνδρου οὕτω τι μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ὡσ ἐκεῖνοι ἐπαίρουσιν·

οὔκουν μόνον καταπρᾶξαι αὐτὰ, ἀλλὰ τὸ πολὺ γὰρ μέροσ Μακεδόνων εἶναι τὰ ἔργα. καὶ τοῦτον τὸν λόγον ἀνιᾶσαι Ἀλέξανδρον λεχθέντα. οὐδὲ ἐγὼ ἐπαινῶ τὸν λόγον, ἀλλὰ ἱκανὸν γὰρ εἶναι τίθεμαι ἐν τοιᾷδε παροινίᾳ τὸ καθ̓ αὑτὸν σιγῶντα ἔχειν μηδὲ τὰ αὐτὰ τοῖσ ἄλλοισ ἐσ κολακείαν πλημμελεῖν. ὡσ δὲ καὶ τῶν Φιλίππου τινὲσ ἔργων, ὅτι οὐ μεγάλα οὐδὲ θαυμαστὰ Φιλίππῳ κατεπράχθη, οὐδεμιᾷ ξὺν δίκῃ ἐπεμνήσθησαν, χαριζόμενοι καὶ οὗτοι Ἀλεξάνδρῳ, τὸν Κλεῖτον ἤδη οὐκέτι ἐν ἑαυτοῦ ὄντα πρεσβεύειν μὲν τὰ τοῦ Φιλίππου, καταβάλλειν δὲ Ἀλέξανδρόν τε καὶ τὰ τούτου ἔργα, παροινοῦντα ἤδη τὸν Κλεῖτον, τά τε ἄλλα καὶ πολὺν εἶναι ἐξονειδίζοντα Ἀλεξάνδρῳ, ὅτι πρὸσ αὑτοῦ ἄρα ἐσώθη, ὁπότε ἡ ἱππομαχία ἡ ἐπὶ Γρανίκῳ ξυνειστήκει πρὸσ Πέρσασ·

καὶ δὴ καὶ τὴν δεξιὰν τὴν αὑτοῦ σοβαρῶσ ἀνατείναντα, αὕτη σε ἡ χείρ, φάναι, ὦ Ἀλέξανδρε, ἐν τῷ τότε ἔσωσε.

καὶ Ἀλέξανδρον οὐκέτι φέρειν τοῦ Κλείτου τὴν παροινίαν τε καὶ ὕβριν, ἀλλὰ ἀναπηδᾶν γὰρ ξὺν ὀργῇ ἐπ̓ αὐτόν, κατέχεσθαι δὲ ὑπὸ τῶν ξυμπινόντων. Κλεῖτον δὲ οὐκ ἀνιέναι ὑβρίζοντα. Ἀλέξανδροσ δὲ ἐβόα ἄρα καλῶν τοὺσ ὑπασπιστάσ·

οὐδενὸσ δὲ ὑπακούοντοσ ἐσ ταὐτὰ ἔφη καθεστηκέναι Δαρείῳ, ὁπότε πρὸσ Βήσσου τε καὶ τῶν ἀμφὶ Βῆσσον ξυλληφθεὶσ ἤγετο οὐδὲν ἄλλο ὅτι μὴ ὄνομα ὢν βασιλέωσ. οὔκουν ἔτι οἱούσ τε εἶναι κατέχειν αὐτὸν τοὺσ ἑταίρουσ, ἀλλ̓ ἀναπηδήσαντα γὰρ οἱ μὲν λόγχην ἁρπάσαι λέγουσι τῶν σωματοφυλάκων τινὸσ καὶ ταύτῃ παίσαντα Κλεῖτον ἀποκτεῖναι, οἱ δὲ σάρισσαν παρὰ τῶν φυλάκων τινὸσ καὶ ταύτην. Ἀριστόβουλοσ βουλοσ δὲ ὅθεν μὲν ἡ παροινία ὡρμήθη οὐ λέγει, Κλείτου δὲ γενέσθαι μόνου τὴν ἁμαρτίαν, ὅν γε ὠργισμένου Ἀλεξάνδρου καὶ ἀναπηδήσαντοσ ἐπ̓ αὐτὸν ὡσ διαχρησομένου ἀπαχθῆναι μὲν διὰ θυρῶν ἔξω ὑπὲρ τὸ τεῖχόσ τε καὶ τὴν τάφρον τῆσ ἄκρασ, ἵνα ἐγίνετο, πρὸσ Πτολεμαίου τοῦ Λάγου τοῦ σωματοφύλακοσ·

οὐ καρτερήσαντα δὲ ἀναστρέψαι αὖθισ καὶ περιπετῆ Ἀλεξάνδρῳ γενέσθαι Κλεῖτον ἀνακαλοῦντι, καὶ φάναι ὅτι· οὗτόσ τοι ἐγὼ ὁ Κλεῖτοσ, ὦ Ἀλέξανδρε· καὶ ἐν τούτῳ πληγέντα τῇ σαρίσσῃ ἀποθανεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION